• Terug

Negatieve instelling – Woestenij – Zaadkorrel

De negatieve instelling ten opzichte van het werken van de goddelijke geest komt geheel en al overeen met een onvruchtbare streek, een woestenij. Het aardrijk kan een plant geen voedsel geven en er kan dus niets ontstaan, zolang onvermoeibare arbeiders zich niet zullen wagen aan het vruchtbaar maken van de bodem, wat een onbeschrijflijk geduld en volharding vereist en niet in de laatste plaats de zegen van boven.

Zo is het ook met de mens gesteld, aan wie onophoudelijk het evangelie gepredikt wordt, maar waar het op een steenachtige bodem valt. Want op niets, wat de goddelijke liefde zulke mensen toe laat komen, wordt acht geslagen en kan de ziel niet bereiken tot de arbeiders van de Heer verschijnen en met de grootste moeite, geduld en liefde de bodem voorbereiden tot opname van het zaad, dat duizendvoudige vrucht zal dragen.

Het menselijke denken, dat slechts naar het aardse leven toegekeerd is, maar afkerig is van al het geestelijke, lijkt op een kale woestenij. En de zon kan onophoudelijk schijnen, haar stralen kunnen leven opwekkend zijn, maar het zal haar nooit lukken om uit het steenachtige gruis een plant voort te brengen. Zoals ook op dezelfde manier de hoogste geestelijke kennis van een mens niet voldoende zou zijn om deze kennis op een afwijzend, onvoorbereid menselijk wezen, die de goddelijke woorden onverschillig aanneemt, maar er nooit diep in het hart, dat de akker is, die het zaad op moet nemen, over nadenkt, over te kunnen dragen.

En derhalve is het zwaar werk, maar toch moet er mee begonnen worden. Alle arbeiders, die in dienst van de Heer staan, moeten zich ervoor inzetten, dat de braakliggende bodem vruchtbaar gemaakt wordt en met onuitsprekelijk geduld moet hun de liefde van de Schepper voor Zijn schepselen voorgehouden worden tot ze vanzelf de handen uit de mouwen steken en zich inspannen om voor de verdere verspreiding van de goddelijke zaadkorrels zorg te dragen. En het zal heel zwakjes ontkiemen en zal al het tot nog toe levenloze en dode gesteente overwoekeren. En de moeite, liefde en het geduld van de arbeiders zal gezegend zijn, want nieuw leven zal uit de vroegere woestenij van de onwetendheid ontstaan.

En de Heer zal de arbeiders zegenen, die ter wille van Hem het onnoemelijk grote werk aangepakt hebben en daardoor zo vele zielen naar het inzicht geleid hebben en die, ofschoon hun werk bijna uitzichtloos leek, niet moe werden en een woest onvruchtbaar land vruchtbaar maakten. Dat wil zeggen dat ze onwetende, God afwijzende mensen het juiste inzicht gaven en er dus aan bijdroegen, dat die mensen geestelijk niet meer dood en levenloos bleven.

Amen

Negative Einstellung.... Wüstenei.... Samenkorn....

Die negative Einstellung zum Wirken des göttlichen Geistes entspricht ganz und gar einer unfruchtbaren Gegend, einer Wüste. Es kann das Erdreich keiner Pflanze Nahrung gewähren, und also kann nichts erstehen, solange sich nicht emsige Arbeiter an die Fruchtbarmachung des Bodens wagen, was unsagbare Geduld und Ausdauer erfordert und nicht zuletzt den Segen von oben. Ebenso verhält es sich mit den Menschen, denen unentwegt das Evangelium gepredigt wird, es aber dort auf steinigen Boden fällt.... denn alles, was göttliche Liebe solchen Menschen zugehen läßt, wird unbeachtet gelassen und kann der Seele nicht zugehen, bis sich die Arbeiter des Herrn einfinden und mit größter Mühe, Geduld und Liebe den Boden vorbereiten zur Aufnahme des Samens, der tausendfältige Frucht tragen soll.... Einer öden Wüstenei gleichet das menschliche Denken, das nur allein dem irdischen Leben zugewandt, jedoch allem Geistigen abhold ist. Und es kann unentwegt die Sonne scheinen, deren Strahlen lebenerweckend sind, nimmermehr wird es ihr gelingen, aus dem steinigen Geröll eine Pflanze hervorzubringen.... wie auch gleicherweise die höchste geistige Erkenntnis eines Menschen nicht genügen würde, dieselbe auf ein ablehnendes, nicht vorbereitetes menschliches Wesen übertragen zu wollen, das die göttlichen Worte teilnahmslos hinnimmt, niemals aber tief im Herzen.... das da ist der Acker, der aufnehmen soll die Aussaat.... erwäget. Und also ist es schwere Arbeit, und doch muß sie in Angriff genommen werden.... es müssen alle Arbeiter, die im Dienst des Herrn stehen, sich einsetzen dafür, daß der brachliegende Boden fruchtbar gemacht werde, und mit unsäglicher Geduld muß ihnen die Liebe des Schöpfers zu Seinen Geschöpfen vorgehalten werden, bis sie von selbst Hand anlegen und bemüht sind, für die Weiterverbreitung des göttlichen Samenkorns Sorge zu tragen. Und es wird dieses ganz zart hervorsprießen und wird überwuchern alles bisher leblose und tote Gestein, und es wird die Mühe, Liebe und Geduld der Arbeiter gesegnet sein, denn neues Leben wird aus der einstigen Wüste der Unwissenheit erstehen. Und der Herr wird segnen die Arbeiter, die Ihm zuliebe sich die unsagbar große Arbeit vorgenommen und dadurch so viele Seelen zur Erkenntnis geführt haben und die, obgleich ihr Wirken fast aussichtslos erschien, nicht ermüdeten und ödes, unfruchtbares Land urbar machten.... d.h. unwissenden, Gott ablehnenden Menschen die wahre Erkenntnis vermittelten und also dazu beitrugen, daß jene Menschen nicht mehr tot und leblos im Geist blieben....

Amen