• Terug

Het lijden van Jezus aan het kruis

Het lijden van Jezus aan het kruis wordt in zijn betekenis nog niet goed door de mensen herkend. De onbegrijpelijke liefde voor Zijn mensenkinderen bewoog de eeuwige Godheid om Zich in een mens op aarde te belichamen om daardoor de tot nog toe onoverbrugbare kloof tussen de Vader en de kinderen op aarde overbrugbaar te maken. Om deze kinderen een weg te laten zien, die naar Hem leidt. Nu heeft de goddelijke liefde Zelf door het verlossingswerk van Jezus Christus de brug geslagen.

De Heer heeft als mens zo onuitsprekelijk geleden aan het kruis. Hij heeft alle kwellingen van de kruisdood geproefd. En dit uit de diepste liefde voor de mensheid. Die liefde, waar de mensheid gespeend van was, bewoog Hem om voor deze mensheid te sterven en haar daardoor de verlossing van de diepste zondenschuld te brengen. Woorden zijn niet in staat om de pijn en kwellingen, die Jezus aan het kruis te doorstaan had, uit te drukken. Hij leed onmenselijke pijnen, want Zijn lichaam was door de eenwording van de ziel met de geest in de volste harmonie met alles, wat zuiver, helder en licht was.

En dit lichaam werd door de duistere macht het duistere domein in gesleurd. Degenen, die de hand aan Hem legden, waren zondige, duistere gestalten, door demonen gedreven tot wreed handelen. De vrees van de zuivere, door en door tot liefde geworden ziel, was onmetelijk groot en de aanraking door deze in haat werkende demonen was onbeschrijflijk martelend. Als slechts een mens zoals ieder ander deze dood te verdragen zou hebben gekregen, zou het verlossingswerk niet van zo’n betekenis geweest zijn. Maar de kwellingen van Jezus overstegen die van een mens duizendmaal, omdat niet alleen het lichaam op zich leed, maar veel meer de ziel, omdat ze in het licht stond en door de duisternis diep verdeemoedigd werd.

Geen mens op aarde kan het verlossingswerk in zijn volle omvang overzien. Pas in de toestand van licht begrijpt hij de betekenis hiervan en de onnoemelijke liefde, die de Mensenzoon ertoe bewogen heeft om het zwaarste leed op Zich te nemen. En de mensheid slaat zo’n geringe acht op Zijn dood, dat ze er niet voor terugschrikt om het geloof in Jezus Christus als Verlosser van de wereld op te geven. En ze is er zich niet van bewust, welke onmetelijke zonde ze daardoor op zich laadt en hoe niets anders haar compensatie kan bieden voor dit menselijk grootste liefdeswerk dat de mensheid geschonken werd.

Amen

Leiden Jesu am Kreuz....

Das Leiden Jesu am Kreuze wird in seiner Größe noch nicht recht erkannt von den Menschen. Die unfaßbare Liebe zu Seinen Erdenkindern bewog die ewige Gottheit, Sich in einem Menschen auf Erden zu verkörpern, um dadurch die bis dahin unüberbrückbare Kluft zwischen dem Vater und den Kindern auf Erden passierbar zu machen, um diesen Kindern einen Weg zu zeigen, der zu Ihm führt. Nun hat die göttliche Liebe Selbst die Brücke geschlagen durch das Erlösungswerk Jesu Christi.... Der Herr hat am Kreuz so unsagbar gelitten als Mensch, Er hat alle Qualen des Kreuzestodes durchkostet, und dies aus tiefster Liebe zur Menschheit.... Die Liebe, deren die Menschheit bar war, bewog Ihn, für diese Menschheit zu sterben und ihr dadurch die Erlösung zu bringen von tiefster Sündenschuld. Worte vermögen nicht wiederzugeben die Pein und Qual, die Jesus am Kreuz erduldet hat. Er litt unmenschliche Schmerzen, denn Sein Leib war durch die Einigung der Seele mit dem Geist in vollster Harmonie mit allem, was rein und klar, was hell und licht war.... Und dieser Leib wurde durch finstere Gewalt herabgezerrt in dunkles Bereich.... Die Hand an Ihn legten, waren sündige, finstere Gestalten, von Dämonen getrieben zu grausamem Handeln. Die Furcht der reinen, durch und durch zur Liebe gewordenen Seele war unermeßlich groß und die Berührung durch diese im Haß wirkenden Dämonen unbeschreiblich qualvoll.... So nur ein Mensch wie jeder andere diesen Tod zu dulden hatte, wäre das Erlösungswerk nicht von solcher Bedeutung gewesen.... Doch die Qualen Jesu überstiegen die eines Menschen ums Tausendfache, da nicht allein der Körper an sich litt, sondern weit mehr die Seele, weil sie im Licht stand und von der Finsternis tief gedemütigt wurde. Kein Mensch auf Erden kann in seinem ganzen Umfang das Erlösungswerk ermessen; erst im Lichtzustand faßt er die Größe dessen und die unsagbare Liebe, die den Menschensohn dazu bewogen hat, das schwerste Leid auf Sich zu nehmen. Und es achtet die Menschheit Seinen Tod so gering, daß sie nicht davor zurückschreckt, den Glauben an Jesus Christus als Erlöser der Welt dahinzugeben. Und sie ist sich nicht bewußt, welch unermeßliche Sünde sie dadurch auf sich ladet und wie nichts anderes ihr Ersatz bieten kann für dieses menschlich größte Liebeswerk, das für die Menschheit dargebracht wurde....

Amen