• Terug

Lucifer – Strijd en overwinning

Verenig jullie, mensen op aarde, en zing lof tot de Schepper en Behouder van het gehele heelal en alle schepselen. Zijn almacht en Zijn wijsheid zijn onbegrensd. Wat Hij laat ontstaan, blijft bestaan tot in alle eeuwigheid en wat door Zijn liefde voortgebracht is, blijft eeuwig in deze liefde. Zo heeft Hij uit liefde tot vreugde van Zichzelf de mensen, engelen en wezens geschapen als aan Hem gelijke wezens.

Zijn plan was om een aan Hem gelijkwaardig geestelijk iets naast Zich te plaatsen, die net als Hem zou moeten scheppen en kracht uitstralen in het heelal. Maar dat geschapen wezen, ofschoon oerkracht in zichzelf, was in zekere zin uit deze oerkracht voortgekomen en zonderde zich nu af als volledig zelfstandig wezen.

In zijn overvloed aan kracht voelde hij zich zo buitengewoon sterk en machtig, dat hij in zijn machtsbewustzijn arrogant werd en geen grens vond tussen Schepper en schepsel. Door de liefde van God was dezelfde macht hem eigen, en de wil om te heersen ontwaakte in hem en werd sterker en sterker. Het vond geen tegenstand in de almacht van God, want het was immers een vrij, aan God gelijk, wezen, dat Hij nooit aan Zijn dwang ondergeschikt wilde maken.

Het moest aan het hoofd staan van de goddelijke schepping en in de hoogste volmaaktheid het zichtbare product van de goddelijke wil om te scheppen zijn. Het wezen zijnerzijds had genoeg machtsvolkomenheid om vanuit zichzelf de schepping tot leven te brengen en het benutte deze macht en schiep eveneens een groot aantal geestelijke wezens. Vele van deze geschapen wezens erkenden de eeuwige Godheid niet als hun Heer en Meester, maar ze probeerden, net als hun geestelijke verwekker Lucifer, in verzet te komen tegen de goddelijke Schepper. En omdat zijn macht buitengewoon groot was en van God uit aan de vrije wil geen grenzen gesteld waren, begon nu een zware worsteling van alle geestelijke krachten, die vanaf het begin af aan, aan de Schepper onderworpen waren en deze door God in het bestaan geroepen hoogmoedig geworden tegenstander.

Dit is een enorme strijd, omdat door beide zijden met verschillende middelen gestreden wordt. Met eindeloze liefde probeert de Vader van het heelal Zijn afvallig geworden wezens terug te winnen, maar de tegenstander strijdt met haat en valsheid. En omdat de vrije wil van het wezen doorslaggevend is, omdat deze net zo’n grote rol speelde bij de afval van de wezens van God, is deze strijd een uiterst ongelijke. Maar het geduld en de liefde van God kennen geen grenzen. Ze vinden steeds weer middelen en wegen om door liefde de afvalligen terug te winnen en ofschoon deze strijd ook eeuwigheden duurt, hij zal niet tevergeefs gevoerd worden. En de almacht, liefde en wijsheid van God zal het grote werk toch gelukken, zodat de vereniging van alle geesten uit God plaats zal vinden en het laatste wezen definitief uit de macht van de tegenstander verlost is.

Amen

Luzifer.... Kampf und Sieg....

Vereinigt euch, ihr Menschen auf Erden und singet Lob dem Schöpfer und Erhalter des gesamten Weltalls und aller Kreatur. Seine Allmacht und Seine Weisheit ist unbegrenzt.... was Er erstehen läßt, bleibt bestehen bis in alle Ewigkeit und was von Seiner Liebe erzeugt ist, bleibt ewiglich in dieser Liebe.... So hat Er aus Liebe und Sich zur Freude den Menschen, Engel, Wesen (in der Handschrift wurden die Begriffe Menschen und Engel durchgestrichen) geschaffen als Ihm gleiches Wesen. Sein Plan war, ein Ihm ebenbürtiges geistiges Etwas neben Sich zu stellen, was gleich Ihm erschaffen und die Kraft ausstrahlen sollte ins Weltall. Doch das geschaffene Wesen, obwohl Urkraft in sich, war gleichsam hervorgegangen aus dieser Urkraft und sonderte sich nun ab als völlig selbständiges Wesen. In seiner Kraftfülle fühlte es sich so überaus stark und mächtig, daß es in seinem Macht-Bewußtsein überheblich wurde und keine Grenze fand zwischen Schöpfer und Geschöpf. Ihm war durch Gottes Liebe die gleiche Macht eigen, und der Wille zu herrschen erwachte in ihm und wurde stärker und stärker. Es fand keinen Widerstand in der Allmacht Gottes, denn es war ja ein gottgleiches freies Wesen, das Er nimmer Seinem Zwang unterstellen wollte. Es sollte der göttlichen Schöpfung vorstehen und in höchster Vollkommenheit das sichtbare Produkt des göttlichen Schöpferwillens sein: Das Wesen seinerseits hatte Machtvollkommenheit genug, um aus sich heraus die Schöpfung zu beleben und es nützte diese Macht und schuf gleichfalls geistige Wesen in großer Zahl und es erkannten viele dieser geschaffenen Wesen nicht die ewige Gottheit als ihren Herrn und Meister an, sondern sie suchten gleich ihrem geistigen Erzeuger Luzifer sich gegen den göttlichen Schöpfer aufzulehnen, und da seine Macht übergroß war und dem freien Willen keine Schranken gesetzt waren von Gott aus, so begann nun ein hartes Ringen aller geistigen Kraft, die dem Schöpfer von Anbeginn untertan war, und jener von Gott ins Dasein gerufenen überheblich gewordenen Gegenmacht. Es ist dieser Kampf ein ganz gewaltiger, da von beiden Seiten mit verschiedenen Mitteln gekämpft wird. Mit unendlicher Liebe sucht der Vater des Alls Seine Ihm abtrünnig gewordenen Wesen zurückzugewinnen, doch der Widersacher kämpft mit Haß und Tücke, und da der freie Wille des Wesens ausschlaggebend ist.... da dieser eben eine so große Rolle spielte beim Abfall der Wesen von Gott.... so ist dieser Kampf ein äußerst ungleicher, doch die Geduld und Liebe Gottes kennt keine Grenzen.... Sie findet immer wieder Mittel und Wege, um durch Liebe die Abtrünnigen zurückzugewinnen und ob dieser Kampf Ewigkeiten währt, er wird nicht vergeblich geführt werden, und der Allmacht, Liebe und Weisheit Gottes wird dennoch das große Werk gelingen, daß die Vereinigung aller Geister aus Gott stattfinden wird und das letzte Wesen aus der Macht des Widersachers endgültig erlöst ist....

Amen