• Terug

Het werkzaam zijn van natuurkrachten volgens Gods wil - Catastrofe

Voor de levensweg van de mens gelden steeds de wetten die God vanaf het begin van de wereld als noodzakelijk voor de geestelijke ontwikkeling van de wezens gegeven heeft. Vaak zijn daar krachten tegenin aan het werk, maar hieraan is een onzichtbare macht superieur. Ze zullen steeds de uitwerkingen van hun handelen in strijd met de wetten van God als nadelig voor zichzelf gevoelen en of zich keren naar door God gewilde bezigheid, of in het volharden van hun boosaardigheid steeds sterker de macht van God gaan voelen. Zo is ook het werkzaam zijn van de natuurkrachten altijd en eeuwig onderworpen aan de wil van God, want zou dit aan de vijandige macht zijn prijsgegeven, dan zou spoedig alles alleen nog maar een werk van vernietiging zijn, daar de vijandige krachten altijd alleen maar verwoestend werkzaam zijn, Gods wijsheid en wil echter de instandhouding van al het geschapene geldt.

Waar nu de natuurkrachten toch een vernielende uitwerking hebben, is ook altijd de wil van God werkzaam, maar nooit is dit verwoesten een toelaten van kwade krachten. Er zijn dan wijselijk redenen aanwezig die God zo laten ingrijpen, die echter steeds alleen een zekere bevordering van geestelijke wezens of de ontwikkeling van menselijke wezens dienen. Ook de verwoestingen hebben in veelvoudige betekenis iets goeds. Natuurgeesten worden vrij uit de vorm die hen onuitsprekelijk lang kluisterde. Andere natuurgeesten mogen rijkelijk werkzaam zijn en daardoor hun bestemming nakomen en er worden slapende geesten wakker geschud uit hun rust die voor hen steeds alleen maar schadelijk is.

Dat zulke verwoestingen voor de mensheid vaak een uitwerking hebben vol van leed, is eveneens een toelating van God, een wijzen op Zijn aanwezig zijn voor de totaal ongelovigen en een toetssteen voor de gelovigen, wier kracht en geloof daarin moet toenemen. Want alleen zulke buitengewone verschijnselen, die zulke natuurcatastrofes altijd blijven, zijn in staat de mensen tot nadenken te brengen. Wanneer alle macht van de mensen niet toereikend is, dit een halt toe te roepen, en arm en rijk, hoog en laag helemaal eender aan zulke door God gewilde catastrofes zijn blootgesteld, blijft er toch bij de een of ander de vraag open, waartoe zo'n strafgericht de mensen treft en in hoeverre er een goddelijke Macht te onderkennen is. En zulke vragen kunnen tot een totale verandering van het tot nu toe geldende denken voeren en de mensen op de weg van het inzicht leiden.

Aan elke natuurcatastrofe gaan kleinere gebeurtenissen vooraf die de mens zo te denken vergemakkelijken, en elke innerlijke toestand tevoren is als het ware een voorbereiding op het beleven dat erop volgt. Als men zo eenmaal maar duidelijk inziet dat alle wereldse macht niet in staat is de kleinste verandering teweeg te brengen bij zulke elementaire uitwerkingen van de natuur - dat allen die zich in het gebied van de catastrofe bevinden hieraan zijn overgeleverd - dan zou de mens zijn gedachten naar boven moeten richten en trachten, geestelijke opheldering te verkrijgen. Maar de mensheid is al te ver voortgeschreden in haar eigendunk. Hooguit omschrijft ze zo'n duidelijk werkzaam zijn van de eeuwige Godheid als: "werking van natuurkrachten" en tracht daarmee alles af te doen wat haar geestelijke instelling niet welgevallig is. Ze houdt zich voor wetend en, wat haar onbegrijpelijk is, alleen maar voor een in de aard der natuur liggende uiting - in de zeldzaamste gevallen echter als een zichtbaar ingrijpen van een goddelijk Wezen.

De verklaring van alle natuurverschijnselen die hun het best bevalt is het zich verder ontwikkelen onder invloed van de zonnestralen, die weer een nog niet onderzochte krachtbron zijn in het heelal en al het leven op aarde teweegbrengen, maar dat dientengevolge ook de mensen niets anders zijn dan levende wezens die door zulke natuurkrachten voortgebracht zijn, die hun begin en einde hebben op deze aarde. Dat in het hele universum een Wezen aan het hoofd staat van alles dat naar een wijs plan door Zijn wil en Zijn almacht elk van de schepselen - van het kleinste creatuur af tot aan de kroon van de schepping, de mens - op deze aarde heeft geplaatst met een bepaald doel, willen zulke onwetende mensen niet begrijpen. Ze erkennen zo'n Wezen niet en daarom zien ze in de werking van de natuurelementen ook nooit de wil van God die zich uit. Zij die ver weg wonen en er niet door zijn getroffen schenken helemaal geen bijzondere aandacht aan zulke catastrofes. Ze voeren steeds alleen soortgelijke gevallen aan, en daarmee zijn zulke gebeurtenissen snel afgedaan. En God moet naar steeds duidelijkere middelen grijpen. Hij moet zulke catastrofes steeds sneller op elkaar laten volgen en de mensen mede schade berokkenen, willen deze verschijnselen indruk maken.

Het is betreurenswaardig, hoe weinig het leed van de medemensen een echt gevoel van medelijden opwekt en hoe uit gewoonte een aanwijzing van boven wordt aangenomen. En zo zullen de tekenen steeds een meer geweldige omvang moeten aannemen, willen ze de mensen uit hun rust wakker schudden. Pas wanneer het eigen leven in gevaar is, hechten ze aan zo'n zaak meer betekenis, en daarom zal nog veel leed en angst het lot van de mensen moeten zijn. En er zullen zaken aan het daglicht komen, die de mensen acht doen slaan op een wil, die niet kan worden weerstaan. Doch zelfs zeer buitengewone natuurverschijnselen zullen met de grootste vanzelfsprekendheid worden verklaard en aangenomen, want de wijzen der wereld zijn onmiddellijk bereid een heel natuurlijke verklaring te geven voor alles wat voor de mensen onbegrijpelijk is, maar nooit zal zo'n uitleg betrekking hebben op het werken en functioneren van Gods wil. Ze verbeelden zich hierboven verheven te zijn en zijn daarom van een totaal onjuiste mening, die ook voor de mensen die door hen onderricht worden niet van nut kan zijn.

Zo menigeen zal nog zijn opvatting wijzigen en daarom ook nog menig offer moeten brengen, tot hij het volledige inzicht krijgt. En om dit te bespoedigen, grijpt de Heer nu vaker dan ooit in en schudt en schokt de wereld, opdat allen die op haar leven, zullen opletten en acht slaan op de goddelijke stem die hun de wil van God bekend maakt, van Zijn almacht en wijsheid. En wie elk natuurverschijnsel en het onstuimige woeden van de elementen in deze zin beschouwt, zal zoiets al als de stem van God herkennen, en zijn best doen steeds voor God het juiste te doen.

Amen

Trabalho das forças da natureza na vontade de Deus.... Catástrofe....

O caminho da vida do ser humano é sempre governado pelas leis que Deus deu aos seres desde o início do mundo, como necessário para o desenvolvimento espiritual. As forças muitas vezes trabalham contra eles, mas um poder invisível é superior a eles, eles sempre sentirão os efeitos de sua contravenção como desvantagem para si mesmos e ou voltam para a atividade ordenada por Deus ou, ao persistirem em sua maldade, sentem cada vez mais o poder de Deus. Assim, a atividade das forças da natureza está sempre e eternamente sujeita à vontade de Deus, pois se isso fosse deixado ao poder compensatório, tudo logo seria uma única obra de destruição, já que as forças compensatórias só agem destrutivamente, mas a sabedoria e a vontade de Deus se aplicam à preservação de tudo o que foi criado. Onde as forças da natureza se expressam destrutivamente, a vontade de Deus está sempre ativa, mas essa destruição nunca é permitida por forças malignas. Existem então certamente razões que permitem a Deus intervir desta forma, mas que servem sempre apenas para uma certa promoção dos seres espirituais ou para o desenvolvimento dos seres humanos vivos. Mesmo as destruições têm o seu bem em muitos sentidos. Os espíritos da natureza são libertados de uma forma indescritível de longa duração.... outros espíritos da natureza podem ser extensivamente activos e assim cumprir o seu destino.... e os espíritos adormecidos são sacudidos do seu descanso, o que é sempre prejudicial para eles. O fato de que tais destruições muitas vezes têm um efeito angustiante sobre a humanidade é também uma aprovação de Deus, uma indicação de Sua presença para os completamente incrédulos e uma pedra de prova para os crentes cuja força e fé se fortalecerão. Pois só fenômenos tão extraordinários, que permanecem sempre como desastres naturais, são capazes de colocar as pessoas em um estado de reflexão.... Se todo o poder dos homens é insuficiente para pôr um fim a isso, e os pobres e os ricos, altos e baixos estão todos igualmente expostos a tais catástrofes ordenadas por Deus, a questão ainda permanece em aberto, em uma ou outra, quanto ao porquê de tal julgamento afetar os homens e até que ponto um poder divino é reconhecível. E tais questões podem levar a uma completa transformação do pensamento anterior e orientar o homem no caminho do reconhecimento. Cada catástrofe natural é precedida de eventos menores que facilitam tal pensamento para o ser humano, e cada estado interior é, por assim dizer, uma preparação para a experiência que se segue. Só depois de perceberem que todo o poder mundano não pode criar a menor mudança em efeitos tão elementares da natureza.... que todos estão à mercê destes que estão na área de um desastre natural.... e o homem deve virar seus pensamentos para cima e tentar alcançar a iluminação espiritual.... mas a humanidade já progrediu demais em sua concepção.... na melhor das hipóteses ainda usa a palavra: trabalho das forças da natureza.... para um trabalho tão aparente da divindade eterna e tenta dispensar tudo com ela. e assim procura descartar tudo o que não agrada à sua atitude espiritual. Considera-se conhecedor e, o que para ele não é compreensível, apenas para uma expressão da natureza fundada em si mesma.... mas, nos casos mais raros, como uma intervenção visível de um ser divino.

A explicação mais satisfatória de todos os fenômenos naturais é o desenvolvimento contínuo sob a influência dos raios solares, que novamente são uma fonte de poder ainda inexplorada no universo e trazem toda a vida na Terra e, portanto, as pessoas não são nada mais do que seres vivos despertados por tais forças naturais, que têm o seu início e o seu fim nesta Terra. Que tudo no universo inteiro é presidido por um Ser que, segundo um plano sábio, através de Sua vontade e Sua onipotência, colocou cada uma das criaturas, desde a menor criatura até a coroa da criação, o ser humano.... colocou nesta terra para um propósito específico.... que não faz sentido para pessoas tão ignorantes. Eles não reconhecem tal ser, e por isso nunca vêem a vontade expressa por Deus na regra dos elementos da natureza. Aqueles que estão distantes, que não são afetados por isso, não prestam muita atenção a tais desastres; eles apenas citam casos semelhantes e assim tais eventos são rapidamente descartados. E Deus deve recorrer a meios cada vez mais óbvios.... Ele tem de deixar que tais catástrofes se sigam cada vez mais rapidamente e afectem as pessoas para que estes fenómenos possam causar uma impressão. É lamentável como o pequeno sofrimento dos seres humanos desencadeia a verdadeira compaixão.... e como é habitual uma dica vinda de cima. E assim os sinais terão de assumir proporções cada vez maiores se quiserem sacudir as pessoas do seu descanso. Só quando a sua própria vida está em perigo é que dão significado a um assunto, e por isso muito sofrimento e medo ainda terá de ser o lote das pessoas.... e terão de aparecer coisas que façam as pessoas prestar atenção a uma vontade que não pode ser resistida.... No entanto, mesmo fenômenos naturais extraordinários serão explicados e aceitos como um assunto natural, pois os sábios mundanos estão imediatamente preparados para dar uma explicação completamente natural para tudo o que é incompreensível para as pessoas, mas tal explicação nunca se referirá ao trabalho e à atividade e vontade de Deus. Eles pensam que são superiores a isso e, portanto, têm uma visão completamente errada, que também não pode ser útil para as pessoas que ensinam. Muitas pessoas ainda terão que mudar de opinião e, portanto, também fazer muitos sacrifícios até que ganhem plena realização, e para acelerar isso o Senhor agora intervém mais vezes do que nunca e sacode e sacode o mundo para que todos aqueles que vivem nele prestem atenção e prestem atenção à voz divina, que lhes traz notícias da vontade de Deus, de Sua onipotência e sabedoria, e quem observar cada fenômeno natural e a ação tempestuosa dos elementos nesse sentido já os reconhecerá como a voz de Deus e se esforçará para fazer sempre o que é certo diante de Deus....

Amém