• Terug

Toestand van de geest – Gedachten aan God hulp voor de zelfveredeling

De mensen letten niet op de toestand van hun geest als ze zich te midden van de dagelijkse zorgen bevinden. Ze wijden zich aan hun aardse arbeid en zijn er niet in het geringste op bedacht zich met de eeuwige godheid te verbinden. De verhouding van het kind tot de Vader kunnen ze daarom niet tot stand brengen en zo blijven ze gescheiden van de Vader in de hemel zolang ze zich al te zeer met hun aardse werkzaamheid bezighouden. De eenvoudigste oplossing zou te allen tijden zijn het zichzelf aanbevelen in de goddelijke genade. Ze zouden dan in zo grote mate scheppen en ook hun aardse werkzaamheid zou gezegend zijn door de Heer. Voor zover de gedachte aan God de levensweg begeleidt, is het mensenkind in een onnoemelijk gelukkige toestand, want met deze gedachte nemen bij hem ook de geestelijke krachten toe, die het mensenkind tot geestelijk bezig zijn aansporen en voor terugval in aardse interesses beschermen.

De mens begint de eigenlijke arbeid aan de ziel als hij zich in gedachten alleen maar met het goddelijke Wezen bezighoudt, als hij zich in zijn innerlijk de vraag stelt wat het doel van het leven op aarde is en in welke verhouding hij zelf tot de goddelijke Schepper staat. Dan heeft hij zich gewillig in de macht van goede geestelijke krachten gegeven die deze macht benutten en hunnerzijds alles aanwenden om de gedachten steeds dezelfde richting te laten behouden, dat ze zich onophoudelijk bezig houden met de oneindigheid en haar Schepper. Wie eenmaal zijn geest in zulke banen leidt, zal gelijktijdig ook zijn eigen wezen veranderen, want de gedachte aan God, waaraan altijd een afwenden van het aardse voorafgaat, zal op verklaarbare wijze een zelfverdeling tot gevolg hebben, wat ook weer een inwerking van hogere geestelijke wezens op de gevoel van de mensen is.

Maar de kracht zal de mens pas dan in alle volheid toegestuurd worden als zijn hart liefde geworden is, als het vanuit het bewustzijn van God niet anders kan dan liefde geven. Dan legt de mens steeds meer zijn kwade gewoonten af, hij vergeestelijkt zich steeds meer en des te groter zal de invloed van zijn geestelijke vrienden op zijn ziel zijn. Het streven van de mens is dan gemakkelijk als hij zich gewillig aan deze hem goed gezinde geestelijke kracht toevertrouwt. Wat hem aanvankelijk onnoemelijke moeite bezorgde, is voor hem nu een gemakkelijk werk geworden, welke hij opgewekt verricht.

Te weten welke opdracht God de mensen toebedacht heeft, en deze opdracht met het gehele hart te kunnen vervullen, is alleen al zo’n bewijs van goddelijke genade, dat de dankbaarheid hiervoor de mensen tot het ijverigste streven zal aanzetten. Want zonder weten door het leven op aarde gaan, heeft voor de ziel een moeilijke, niet bevredigende werkzaamheid tot gevolg. Zolang de verbinding met de Vader niet is gevonden, zijn de dagen op aarde nutteloos geleefd voor de eeuwigheid. Pas wanneer de liefde in de mens werkzaam is, bewust of onbewust, begint de mens op aarde werkelijk te leven. De geestelijke toestand zal vervolgens een helderdere zijn, hij zal beseffend alles rondom zich beschouwen, hij zal aan de fijne opwellingen van het hart toegeven en de innerlijke vrede zoeken en vinden in de gedachten aan de Schepper. Hij heeft het enige doel van het leven herkend en zoekt nu hem met ijver te vervullen. Hij bekijkt alles alleen nog maar vanuit het gezichtspunt van dit besef en laat zich gewillig door boven leiden, door de van God toegezonden helpende kracht en zijn weg moet hem nu veilig leiden, het eeuwige vaderland en zijn goddelijke Vader tegemoet.

Amen

Estado de espírito.... Pensamentos sobre a Ajuda de Deus para o Auto-Refinimento....

As pessoas não prestam atenção ao seu estado espiritual quando estão no meio das preocupações diárias. Eles fazem o seu trabalho terreno e não estão minimamente preocupados em conectar-se com a Divindade eterna. Eles são, portanto, incapazes de estabelecer a relação do filho com o Pai, e assim eles permanecem separados do Pai no céu enquanto estiverem muito ocupados em atividades terrenas. A solução mais simples seria sempre a auto-recomendação da graça divina..... Eles então criariam em tão grande medida, e sua atividade terrena também seria abençoada pelo Senhor. Na medida em que o pensamento de Deus acompanha o caminho da vida, a criança terrena está numa situação indescritivelmente feliz, pois com este pensamento recebe também as forças espirituais que estimulam a criança terrena ao trabalho espiritual e a protegem de recair em interesses completamente terrenos. O ser humano começa o trabalho real sobre a alma se ele só se preocupa com o ser divino em pensamento.... se ele se pergunta dentro de si mesmo qual é o propósito da vida terrena e em que relação ele próprio se relaciona com o Criador divino. Então ele se entregou voluntariamente ao poder das boas forças espirituais, que agora fazem uso desse poder e por sua vez usam tudo para manter os pensamentos sempre na mesma direção.... que eles incessantemente se preocupam com o infinito e seu Criador. Qualquer pessoa que uma vez direcione seu espírito para tais caminhos também mudará sua própria natureza ao mesmo tempo, pois o pensamento de Deus.... que é sempre precedido por um afastamento das coisas terrenas, resultará em um auto-aperfeiçoamento, que é novamente uma influência de seres espirituais superiores na mente do ser humano.... Mas a força só fluirá para o ser humano em abundância quando o seu coração se tiver tornado amor.... quando não puder evitar dar amor a partir da consciência de Deus...., então o ser humano descartará cada vez mais os seus maus hábitos, espiritualizar-se-á cada vez mais, e quanto maior for a influência dos seus amigos espirituais na sua alma. O esforço do ser humano será então fácil se ele se entregar voluntariamente a este poder espiritual que está bem disposto a ele..... O que no início lhe causou problemas indescritíveis tornou-se agora um trabalho fácil para ele, que ele alegremente persegue. Saber que tarefa Deus atribuiu ao ser humano e poder cumpri-la de todo o coração é, em si mesmo, uma prova da graça divina, a tal ponto que a gratidão por ela impulsionará o ser humano para o esforço mais ávido. Pois passar pela vida terrena sem conhecimento molda esta vida terrena em atividade pesada que não satisfaz a alma. Enquanto a ligação com o Pai não for encontrada, os dias terrenos são vividos inutilmente por toda a eternidade. Só quando o amor é ativo no ser humano, consciente ou inconscientemente, o ser humano começa a viver verdadeiramente na Terra. O seu estado espiritual será então brilhante, ele olhará com discernimento para tudo à sua volta, cederá aos impulsos subtis do seu coração e procurará e encontrará paz interior no pensamento do seu Criador.... Ele reconheceu o único propósito da vida e agora procura avidamente cumpri-lo.... Ele só olha para tudo do ponto de vista desta realização e deixa-se guiar de bom grado, de cima...., pelo poder auxiliar enviado por Deus em direcção ao homem.... e o seu caminho deve agora conduzi-lo em segurança em direcção ao lar eterno e ao seu Pai divino....

Amém