• Terug

Vrije meningsuiting – Scherpte van het oordeel

Let er op dat jouw blik niet vertroebeld wordt en je niet in verzoeking geraakt je verkeerde opvattingen eigen te maken voordat je het juiste inzicht hebt. Het goede gevolg zal er dan pas zijn als je je een samenhangend beeld van alles maken kunt, wat nu nog niet mogelijk is. Daarom kan een verklaring jou gemakkelijk een volledig ander beeld geven dan je tot nog toe gezien hebt. Om te vermijden dat je in dwaling vervalt, moet jou de samenhang zo begrijpelijk mogelijk verklaard worden en deze moet ter geruststelling dienen.

Het gaat in wezen om de aanname dat de mens op zijn manier geen eigen wilsuiting hebben moet, zolang hij zich niet met geestelijke vraagstukken bezig houdt. Ieder mens moet het vrijstaan zich te uiten, ook als de opvatting onjuist is, want alleen maar hij die dat vrij beleden heeft, kan eens in het juiste geloof staan. Een mens zonder eigen mening kan daarom nooit een overtuigde aanhanger van een zaak zijn, maar in het gunstigste geval een meeloper. Maar wie er voor terugschrikt de mening openlijk te bekennen, zal in het omgekeerde geval ook vrezen voor de waarheid op te komen uit dezelfde overweging en zijn mening zal daarom noch nadeel noch voordeel kunnen hebben tegenover anderen.

Een ieder moet dus de gelegenheid hebben zich van iets te ontdoen, dan pas is het mogelijk zijn opvatting te ontkrachten als ze onjuist is, of te bevestigen, als ze juist is. De mensen moeten daarom aan een meningsuiting onderworpen zijn om weer wederzijds het beoordelingsvermogen aan te scherpen, en dat is het waarop het vooral aan komt. Wie geen oordeel kan vellen, die zal zelf nooit een eigen mening vormen, maar altijd alleen maar gemakkelijk dat aannemen wat eerst al een ander beoordeeld heeft, en dus zal zijn voordeel zeer gering zijn, daar zijn inzicht geen eigen verdienste is.

Alleen maar die mens, die alles meteen begrijpt wat hem geboden wordt, zal dat verstaan. De ander daarentegen zal wel onwillig luisteren, maar kan hetgeen vernomen is niet met hetzelfde begrip opnemen en zal het daarom liever willen afwijzen als te hoogdravend en onbegrijpelijk. En daarom moeten zulke mensen alleen maar met mate het geestelijke goed gegeven worden, want zolang ze zich niet ontvankelijk voelen, willen ze zich er ook niet mee vertrouwd maken en ze blijven daarom ver verwijderd van het hele vraagstuk, tot nadeel voor hun ziel.

Amen

Freie Meinungsäußerung.... Schärfe des Urteils....

Achte darauf, daß dein Blick nicht getrübt werde und du nicht in Versuchung kommst, dir falsche Ansichten zu eigen zu machen, bevor du die rechte Erkenntnis hast. Der rechte Erfolg wird erst dann sein, wenn du dir ein zusammenhängendes Bild von allem machen kannst, was jetzt noch nicht möglich ist. Infolgedessen kann dir leicht eine Erklärung ein völlig anderes Bild geben, als du es bisher gesehen hast. Um zu vermeiden daß du in Irrtum verfällst, soll dir der Zusammenhang möglichst verständlich erklärt werden und dies zur Beruhigung dienen. Es handelt sich im wesentlichen um die Annahme, daß der Mensch in seiner Art keine eigene Willensäußerung haben soll, solange er sich mit geistigen Problemen nicht befaßt. Jedem Menschen muß es freistehen, sich zu äußern, auch wenn die Anschauung irrig ist, denn nur der kann einst im rechten Glauben stehen, der sich frei dazu bekannt hat.... Es kann daher ein Mensch ohne eigene Meinung niemals überzeugter Anhänger einer Sache sein, sondern im günstigsten Falle ein Mitläufer. Doch wer sich scheut, die Meinung offen zu bekennen, wird auch im umgekehrten Falle sich fürchten, für die Wahrheit einzutreten aus gleichen Bedenken, und seine Meinung wird daher weder schaden noch nützen können anderen gegenüber. Es muß also ein jeder Gelegenheit haben, sich zu entäußern, dann erst ist es möglich, seine Ansicht zu entkräften, wenn sie unrichtig ist, oder sie zu bestärken, wenn sie richtig ist. Es müssen daher die Menschen einer Meinungsäußerung unterworfen sein, um wieder gegenseitig die Urteilskraft zu verschärfen, und das ist es, worauf es am meisten ankommt.... Wer nicht ein Urteil fällen kann, der wird sich selbst nie eine eigene Meinung bilden, sondern immer nur bequem das annehmen, was zuvor schon ein anderer beurteilt hat, und somit wird sein Vorteil sehr gering sein, da seine Erkenntnis nicht eigener Verdienst ist. Es wird das nur der Mensch verstehen, der alles sofort faßt, was ihm geboten wird.... der andere dagegen wird unwillig wohl hören, kann aber das Vernommene nicht mit dem gleichen Verständnis aufnehmen und wird es daher lieber abweisen wollen als zu hoch klingend und unverständlich.... und daher soll solchen Menschen nur mit Maßen das Gut des Geistes gegeben werden, denn solange sie sich nicht aufnahmefähig fühlen, wollen sie sich auch nicht damit befreunden, und sie bleiben daher dem ganzen Problem fern zum Schaden ihrer Seele....

Amen