• Terug

De ziel kiest haar verblijfplaats als mens zelf - Mensen als scheppende macht

Eindeloos lang is de weg die de ziel te gaan heeft vooraleer ze in een toestand van rijpheid de nabijheid van de Heer waardig is. Niettemin neemt de ziel dit lot toch op zich, weliswaar eerst zonder eigen wil, slechts gehoorzamend aan de wil van God. Maar voor de geboorte van de mens kiest ze zelf vrij haar verblijfplaats uit, duidelijk beseffend in welke omgeving ze haar graad van rijpheid het snelst kan bereiken. Dit is weliswaar ook een voorschrift van God, maar ze onderwerpt zich er met haar volledige wil aan. En zonder dralen gaat ze nu de weg die haar de definitieve bevrijding uit de starre vorm, de materie, brengt. En dat in een tijd die ze zelf kan bepalen naargelang ze haar opgave op aarde vervult. Ze heeft nu onbeschrijfelijk veel gelegenheid om de bevrijding van haar laatste omhulsel mee te maken.

Ze hoeft het alleen maar te willen en zich naar de voorschriften van God te voegen, waartegen ze zich ook op grond van haar vrije wil kan verzetten. En haar toestand wordt steeds lichter en zuiverder en gaat de vergeestelijking tegemoet. Wanneer de ziel nu weerstand krijgt, blijft de hulp van God niet uit: haar wil die naar boven verlangt, wordt gesterkt. Deze kracht kan alleen niet toekomen aan totaal onwillige zielen die niet de geringste wil hebben om naar boven te gaan, aangezien deze kracht voortkomt uit de liefde voor God en de liefde voor God ook de wil aanzet Hem nader te komen.

Zo hoeft de mens steeds alleen maar de grootheid, almacht en goedheid van God te beseffen, dan zal ook de liefde in hem wortel schieten en deze zal wederom de vaste wil voortbrengen dichter in de nabijheid van de hemelse Vader te geraken. Zo zullen alle inspanningen van de wereld aan gene zijde er steeds eerst op gericht zijn dat voor het mensenkind het wonder van de schepping aanschouwelijk wordt en het daardoor in levendig contact treedt met de Schepper. Dan zal de mens door een diep respect gegrepen worden en de schepping zal hem steeds grondiger onderwijzen.

Want alles in de wereld gebeurt alleen vanwege de mens en bestaat slechts omwille van de mens.

Zo is ook de eeuwige Godheid steeds bereid het kind van de aarde aan het scheppingswerk deel te laten nemen. Want ze gaf de mens in kleine mate ook de macht om op aarde te scheppen en zaken te laten ontstaan. En deze macht zou de onwetende mens al moeten laten inzien in welke verhouding hij tot de goddelijke Schepper staat, dat hij in het klein hetzelfde is als de eeuwige Oerkracht waarvan hij is uitgegaan. De scheppingskracht is eigen aan elke mens, ook aan degenen die het niet beseffen. Ieder beschikt over een andere vaardigheid en kan zo op aarde volledig zelfstandig werkzaam zijn, deels door zelf te produceren, deels door oorzaak en werking te doorgronden en zijn kennis bruikbaar te maken voor degene die schept. Zo woont de goddelijke kracht in elke mens, alleen hoe hij haar gebruikt, moet hij zelf bepalen. Het voorhanden zijn van de kracht van God in de mens zou tot het inzicht moeten leiden wiens schepping hij eigenlijk is. Maar wie blind aan al het wonderbaarlijke voorbijgaat en in zelfverheffing gelooft uit eigen kracht zichzelf op de trede in het aardse bestaan te hebben geplaatst, diens ziel moet de weg van belichaming of onvrijheid nog lang gaan, want de materie zal haar gevangen houden totdat ze tot inzicht is gekomen. God plaatst de mens steeds voor nieuwe vragen, gebeurtenissen en beslissingen en er zijn hem ontelbare mogelijkheden gegeven waardoor hij aansluiting kan vinden met de eeuwigheid, met de hemelse Vader, wanneer hij in zijn zwakheid moet erkennen dat zijn macht alleen niet meer voldoende is.

Alle weerstand zou dan gebroken moeten zijn, wanneer de mens zijn wil deemoedig zou buigen voor Degene aan wie alle macht toekomt.

Het is de grenzeloze eigenliefde van de mensen die de weg naar de Vader zo moeilijk te vinden maakt. De mens wil zichzelf steeds tot middelpunt maken en alles rondom hem moet hem dienen ter vervulling van zijn wensen. In plaats van dat hij de Heer en Schepper van hemel en aarde dient met alles wat het zijne is.

Dit zal hem later een hoger loon opleveren dan wat hij met alle inspanning op aarde kan verwerven. En dit zal hem weer in de oertoestand plaatsen die hem vrij maakt en eindeloos gelukkig tot in alle eeuwigheid.

Amen

El alma elige su lugar de residencia como humano.... Los humanos como poder creativo....

El camino que debe recorrer el alma antes de ser digno de la cercanía del Señor el estado de madurez es interminable. Independiente de esto, sin embargo, el alma asume esta suerte, al principio sin propia voluntad, solo obedeciendo la voluntad de Dios, pero antes del nacimiento del hombre ella elige su lugar de residencia en un conocimiento libre y claro, en que entorno es más probable que alcance su estado de madurez. Es cierto que esta es también una orden de Dios, a la que se somete con toda voluntad, y sin dudarlo ahora recorre el camino que le lleva a la liberación definitiva de la forma rígida, de la materia, y esto en un tiempo que ella pueda determinar.... dependiendo de cómo cumpla con su deber terrena.

En una medida indescriptible, ahora se le ofrece la oportunidad de vivir solo en la liberación de su última caparazón.... Solo necesita querer y someterse a las órdenes de Dios, a las que también puede oponerse en virtud de su libre albedrio. Y su condición se vuelve cada vez más liviana y pura y se dirige hacia la espiritualización. Donde ahora hay una resistencia que se enfrenta al alma, no falta la ayuda de Dios, pues se fortalece su voluntad, que exige hacia arriba. Solo los completamente reacios.... que no tienen voluntad en absoluto para levantarse.... No pueden obtener esta fuerza, porque esta surge del amor de Dios.... y el amor a Dios también desencadena la voluntad, para acercarse a Él....

Entonces solo el hombre necesita reconocer la grandeza, omnipotencia y bondad de Dios, entonces el amor también se arraigará en él y esto genera nuevamente la voluntad firme de llegar a la cercanía del Padre celestial. Así que todos los esfuerzos del mundo del otro lado siempre irán primero hacia el hecho de que el niño de la tierra se vuelve vívidamente consciente del milagro de la creación.... y a través de esto entra en un contacto vivo con el Creador, entonces un profundo asombro se apoderará del hombre, y la creación le enseñará cada vez más profundo.... Porque todo en el mundo solo sucede por las personas y solo existe debido a las personas....

Entonces, la deidad eterna siempre está dispuesta en cualquier momento para permitir que el niño de la tierra participe en la obra de creación. Porque también le dio al hombre, en una medida pequeña, igualmente el poder de crear en la tierra y dejar que las cosas surjan.... y este poder ya debería mostrar al hombre ignorante en qué relación se encuentra con el Creador divino, que en lo más pequeño él es lo mismo como el poder primordial eterno del que procede. La fuerza creativa es inherente en todo ser humano, incluido aquellos que no la reconocen. Todos tienen una capacidad diferente y, por lo tanto, pueden operar de manera completamente independiente en la tierra, en parte autogenerándose.... en parte explorando causa y efecto y haciendo que su conocimiento sea utilizable para el creador. Entonces, la fuerza divina habita en cada persona, solo cómo la use depende de él mismo.

La presencia de la fuerza de Dios en el hombre debería llevar al reconocimiento cuya creación es en realidad. Pero quien pasa ciegamente por todo lo maravilloso y cree en la arrogancia de sí mismo que se ha colocado en el nivel de la existencia terrenal por su propia fuerza, su alma debe seguir el camino de la encarnación o la esclavitud todavía por mucho tiempo, porque la materia la mantendrá cautiva hasta que haya reconocido. Dios siempre pone a las personas ante nuevas cuestiones, acontecimientos y decisiones, y se le dan innumerables posibilidades, donde puede encontrar una conexión con la eternidad, con el Padre celestial. Cuando tiene que reconocer en su debilidad, que su fuerza por sí sola ya nos es suficiente....

Entonces toda la resistencia tendría que romperse si una persona doblara humildemente su voluntad ante Aquel, a Quien dispone de todo poder.... Es el amor propio ilimitado de las personas lo que hace que el camino hacia el Padre sea tan difícil de encontrar.... El hombre siempre quiere ponerse en el centro de atención y todo alrededor de él debe servirle para el cumplimiento de sus deseos. En vez de servir con todo lo que es suyo, al Señor y al Creador del cielo y de la tierra.... Un día esto le traerá una recompensa mayor de la que jamás podría lograr con todo su esfuerzo en la tierra y ponerlo de nuevo en su estado original, que le hace libre e infinitamente feliz por toda la eternidad....

Amén