• Terug

Troost - Indirecte hulp van geestelijke wezens in de verlatenheid van de ziel

Zie, Ik ben bij jullie alle dagen. En de mijnen sta Ik bij en Ik geef hun kracht. Het is een oneindig rustgevende gedachte zich door de Heer van de schepping beschermd te weten. En daarom zullen de mensen die in de Heer hun vriend en beschermer en hun Vader zien, hun levensweg ook in vrede tot het einde toe kunnen gaan. Word zoals de kinderen en vertrouw jullie toe aan de Vader!

Hij hoort jullie gebed en staat jullie bij in jullie nood. Want het is Zijn wil dat jullie behoed worden voor hartenpijn en zonder deze pijn de weg naar Hem vinden. Elke ziel ontvangt door de genade van God zulke wonderbaarlijke bewijzen van Zijn Liefde. En hoe meer ze zich naar Hem toewendt, des te vaker zal ze zich in deze liefdesbewijzen mogen verheugen. Het is des te beter te begrijpen dat het een goede verbinding met de Heer tot gevolg heeft wanneer Zijn Liefde het mensenkind omvat en dat dit zich zo uit dat Hij op aarde kracht toezegt, die aan de goddelijke kracht gelijk is.

Als jullie je bewust worden van deze kracht, zullen jullie je realiseren dat er een onzichtbare vereniging van de geest met de ziel plaatsvindt. Want God laat deze buitengewone genade toe waar de eigen wil de volmaaktheid nastreeft en waar een voortdurend werken aan de ziel haar in de toestand plaatst waarin de geest zich met de ziel kan verenigen en waarin bijgevolg alle dwang van de materie van haar afvalt. Het mensenkind moet een weergaloze strijd uitvechten, als de ziel de ketenen van de materie van zich wil afschudden.

Zonder de genade van God zou dit onmogelijk zijn. Want de kracht van de mensen is verre van toereikend, maar aan elke ziel worden door de Liefde van de Heer enorme middelen geboden. Elke verlangende gedachte zorgt ervoor dat deze middelen naar de ziel worden toegewend en zodoende is de weg gemakkelijk wanneer de genade van God afgesmeekt wordt.

Maar als de mensen het gebed niet in acht nemen, dan zullen ze in hun eventuele inspanningen om boven te komen, zeer snel nalatig worden. Ze bereiken niets door eigen kracht. Ze worden moe en geven spoedig hun voornemen geheel op. Maar de ziel is heel bang voor deze traagheid en ze lijdt onuitsprekelijk, wanneer de wil van de mens verzwakt.

Uit de geestelijke wereld kan er voor hem echter ook maar weinig hulp komen, want haar bewoners wachten eveneens op de smeekbede, vooraleer ze mogen ingrijpen. In deze verlatenheid zal de ziel zich vaak genoodzaakt voelen het lichaam openlijk ontrouw te zijn. Ze zal het in de zwaarste innerlijke conflicten laten komen en het niet voor geestelijke depressies kunnen sparen, zodat het lichaam ondanks het welzijn en de vervulling van aardse verlangens geen rust vindt en de dagen doorbrengt in ware zelfafmatting. En deze inwerking van de ziel op het lichaam kan het er soms toe brengen van wereldse verlangens af te zien en de gedachten op het geestelijke leven te richten.

Als de mensen zulke waarschuwingen, ongenoegens en kwellende zelfverwijten niet onopgemerkt voorbij lieten gaan, dan zouden ze vaak veel eerder tot inzicht komen en de ziel zou hen er dankbaar voor zijn. Alleen in de voortdurende pijniging van het lichaam ondervindt de ziel ondersteuning van de kant van liefhebbende, geestelijke wezens, als ze niet meteen om hulp aanroepen worden.

Elke mislukking, elke ergernis, elke onverkwikkelijke gebeurtenis is als het ware een hulpbetoon van gene zijde om de ziel te ondersteunen het lichaam gewillig te maken, zodat de ziel en het lichaam zich samen aan het werk aan zichzelf wijden. En deze samenwerking is wederom onontbeerlijk opdat de ziel de graad van rijpheid bereikt om de goddelijke Geest in zich te kunnen herbergen. Want waar het lichaam niet dezelfde weg gaat, is de materie een onoverwinnelijke hindernis voor de vereniging van de ziel met de Geest van God. Elke arbeid van de ziel moet tegelijk door het lichaam uitgevoerd worden. Er moet een heel goede verstandhouding zijn tussen het lichaam en de ziel. En zonder weerstand moet het lichaam uitvoeren wat alleen nuttig is voor de ziel.

Amen

Comfort.... Ajuda indireta dos seres espirituais no abandono da alma....

Eis que estou contigo todos os dias.... e eu estou perto dos Meus e dou-lhes força.... É um pensamento infinitamente reconfortante saber que você está protegido pelo Senhor da criação e, portanto, as pessoas que vêem seu amigo e protetor e seu Pai no Senhor também serão capazes de completar a jornada de sua vida em paz. Tornai-vos como crianças e confiai-vos ao Pai! .... Ele ouve a sua oração e o apoia na sua adversidade, pois é a Sua vontade que você seja protegido da dor do coração e encontre o seu caminho até Ele sem ela. Cada alma recebe uma evidência maravilhosa de Seu amor através da graça de Deus e será permitido desfrutar desta evidência de amor com mais freqüência quanto mais ela se voltar para Ele. É tanto mais compreensível que a ligação certa com o Senhor surja quando o Seu amor abraçar a criança humana e se expressar de tal forma que Ele prometa força na Terra, como força divina. Reconhecereis que uma união invisível do espírito com a alma se realiza quando tomais consciência dessa força dentro de vós, pois Deus permite essa graça extraordinária onde a própria vontade se esforça pela perfeição e onde o trabalho contínuo sobre a alma a coloca no estado de que o espírito pode unir-se à alma e, conseqüentemente, todo o constrangimento da matéria se afasta dela. É uma batalha inigualável que uma criança terrena tem de travar se a alma quiser sacudir as correntes da matéria.... sem a graça de Deus isso seria impossível, pois a força do ser humano está longe de ser suficiente, no entanto, a cada alma acabam de ser oferecidos imensos meios através do amor do Senhor.... Todos os pensamentos desejosos fazem com que estes meios sejam dados à alma, e assim o caminho é novamente fácil quando a graça de Deus é implorada.... mas as pessoas não prestam atenção à oração e muito em breve se tornarão negligentes nos seus possíveis esforços para ascender.... eles não conseguem nada com as suas próprias forças, ficam cansados e logo abandonam o seu plano. Mas a alma teme e teme essa morosidade e sofre de forma indescritível quando a vontade do ser humano se afrouxa. Mas também pouca ajuda pode vir do mundo espiritual, pois seus habitantes também esperam a súplica antes de poderem intervir.... Em tal abandono a alma muitas vezes se sentirá compelida a cometer uma evidente quebra de fé no corpo. Ele deixará o corpo entrar nos mais graves conflitos internos e não pode poupar-lhe depressões espirituais, para que o corpo, apesar de viver bem e satisfazer os desejos terrenos, não encontre descanso e passe os seus dias em verdadeiro desgaste próprio, e esta influência da alma no corpo pode, por vezes, determiná-lo a abster-se de desejos mundanos e a virar os seus pensamentos para a vida espiritual.... Se as pessoas não deixassem passar tais avisos interiores, mau humor e auto-repreensões agonizantes, muitas vezes alcançariam a percepção muito mais cedo, e a alma lhes agradeceria por isso. Somente no assédio constante do corpo a alma encontra apoio da parte de seres espirituais amorosos, se estes não forem diretamente chamados a pedir ajuda. Cada falha, cada aborrecimento e cada ocorrência desagradável é, por assim dizer, uma ajuda do além para apoiar a alma, para tornar o corpo conforme, para que alma e corpo se dediquem juntos a trabalhar sobre si mesmos. E mais uma vez, esse trabalho conjunto é indispensável para que a alma atinja o grau de maturidade, a fim de poder conter o espírito divino dentro de si mesma. Pois onde o corpo não segue o mesmo caminho, a matéria é um obstáculo intransponível para a unificação da alma com o espírito de Deus. Todo trabalho da alma deve ser realizado pelo corpo ao mesmo tempo, deve haver um acordo completo entre o corpo e a alma.... e o corpo deve realizar sem resistência o que é unicamente útil para a alma....

Amém