• Terug

Goddelijke genade - Noodzaak van het gebed

Wat jullie aan genade toestroomt, is alleen al een bewijs van de Liefde van de Heer. Want jullie zouden zonder de goddelijke hulp zelf niet in staat zijn je uit de ketenen van de materie te bevrijden. Maar het voortdurend worstelen en bidden om kracht voert jullie geleidelijk weg van de aarde en haar begeertes.

Zoals een vogel zich hoog in de lucht begeeft en alles wat aan de aarde kleeft, ver onder zich laat, zo zal ook de ziel zich meer en meer in sferen verheffen waar de zwaartekracht van de aarde niet meer zo zwaar op haar drukt. Het lichaam verblijft weliswaar nog op aarde en moet de aardse activiteit vervullen, maar deze activiteit is niet meer de hoofdzaak van het leven. Deze zal als vanzelf uitgevoerd worden, voelbaar ondersteund door de geestelijke beschermwezens die bij de mens zijn gevoegd en die er alles aan doen om de ziel van het mensenkind in deze sferen te houden en die de terugkeer naar de aarde graag met alle kracht willen verhinderen.

Ten tijde van innerlijke rijpheid zal de ziel zich afzonderen en steeds alleen maar naar een geestelijke omgeving verlangen. Ze verlaat het lichaam vaak en ze houdt zich overwegend in geestelijke regionen op. Dat wil zeggen: de denkwereld waarin dit kind zich liever ophoudt, zal van nu af aan zuiver geestelijk zijn. En van de aarde en haar eisen wil het weinig of helemaal niets weten, want het verlangt er steeds naar geestelijk voedsel in de vorm van geestelijke waarheden op te nemen. Het zekerste gevoel van een positieve ontwikkeling is steeds het verlangen naar geestelijk voedsel.

Wie op de aarde nog wordt vastgehouden, verlangt hier niet naar. Hij heeft zijn zin op andere geneugten gericht en alleen waar de ziel zich reeds veredeld en gelouterd heeft, spant ze zich in om het ondoorgrondelijke te doorgronden. Een dergelijk verlangen zal dan ook bevorderd en ondersteund worden door alle wezens in het hiernamaals die deze ziel begeleiden gedurende haar tijd op aarde.

Niets is voor de ziel gevaarlijker dan dat ze zich voortdurend verzadigt met aardse geneugten en vreugden. Ze is totaal niet in staat geestelijke onderrichtingen op te nemen en ze berooft zichzelf van de grootste genade als ze niet kan bidden en, in het besef van haar onvolmaaktheid, de hemelse Vader om hulp smeekt. De Heer gedenkt zulke mensen bijzonder liefdevol door hen over doornige wegen te leiden, door lijden en zorgen, opdat ze uiteindelijk de weg naar de Vader zullen vinden, wanneer ze in grote nood en benauwenis hulp nodig hebben.

Wanneer ze eenmaal hun toevlucht genomen hebben tot het gebed, worden hun de ogen geopend. En dit is reeds een genade die tot de vooruitgang van hun ziel kan leiden, als de mens zelf maar een beetje van goede wil is.

De mens mag nooit het gebed vergeten. Zolang hij zich in gebed met de hemelse Vader kan verbinden, is de genadebron voor hem geopend. En wanneer hij deze goddelijke genade benut, zal hem in het aardse leven niets te zwaar worden. Met behulp van deze genade kan hij ook aan de taak beginnen om zichzelf naar de wil van God te vormen. Zonder de goddelijke genade is de mens in staat tot niets, maar met de genade tot oneindig veel. Bid daarom dat de Heer jullie met Zijn genade wil bedenken, en jullie hoeven de moed niet te verliezen. Want Gods goedheid duurt eeuwig.

Amen

Gracia divina.... Necesidad de la oración....

La gracia que fluye hacia vosotros es una muestra de amor de Dios, porque sin la ayuda de Dios no seriéis capaces de libraros de las cadenas de la materia.... Pero la lucha constante y la oración por fuerza os aleja paulatinamente de la tierra y sus anhelos....

Como un pájaro se eleva en el aire, dejando atrás todo lo que le adhiere a la tierra, así el alma también se elevará cada vez más en esferas donde la presión del peso de la tierra ya no la toca tan notoriamente.... El cuerpo aún permanece en la tierra y tiene que dedicarse a la actividad terrenal, pero esta actividad ya no es lo principal en la tierra, sino que se cuidará por sí misma, notoriamente apoyado por los seres protectores espirituales que acompañan al ser humano.... que hacen todo lo posible, con el fin de mantener el alma del niño de la tierra en esas esferas y que quisieran evitar la recaída a la tierra con todas sus fuerzas.

En el momento de la madurez interior, el alma se separa y siempre solo anhelará un entorno espiritual.... a menudo abandona el cuerpo y se queda principalmente en regiones espirituales.... es decir, el mundo del pensamiento en el que tal niño prefiere quedarse, será a partir de ahora puramente espiritual y quiere saber poco o nada de la tierra y sus requisitos, pero siempre tiene el deseo de recibir el alimento espiritual en forma de verdades espirituales.

El sentimiento más seguro de un desarrollo superior es siempre el deseo de alimento espiritual.... Aquellos que están todavía aferrados en la tierra no lo piden.... su mente está detrás de otros placeres, y solo donde el alma ya se ha ennoblecido y purificada ella misma se esfuerza por penetrar en lo insondable. Ese deseo entonces también es promovido y apoyado por todos los seres en el más allá, que cuidan tal alma durante su tiempo en la tierra.

No hay nada más peligroso para el alma que saturarla continuamente de placeres y alegrías terrenales.... es completamente incapaz de aceptar las enseñanzas espirituales y, por lo tanto, se priva de la mayor gracia.... si no puede orar y, por supuesto, reconociendo su imperfección, implorando ayuda al Padre celestial. El Señor recuerda a esas personas con especial cariño al guiarlas por senderos espinosos, a través del sufrimiento y las preocupaciones, para que finalmente encuentren el camino hacia el Padre cuando necesiten ayuda en gran necesidad y angustia. Una vez que se han refugiado en la oración, se les abren los ojos y esto ya es una gracia que puede llevarlos al progreso del alma, si tan solo la persona misma tiene un poco de buena voluntad.

El hombre nunca debe olvidar la voluntad.... Mientras pueda unirse con el Padre celestial en la oración, la fuente de la gracia está abierta para él y nada se volverá demasiado difícil para él en la vida terrenal si se sirve de esta gracia divina.... mediante el cual también puede echar una mano a la obra de formarse a sí mismo según la voluntad de Dios.

Sin la gracia divina el hombre no puede hacer nada.... pero con ella infinitamente mucho, por eso rezad, para que el Señor os de la gracia y no tengáis que desesperaros.... Porque la bondad de Dios permanece para siempre....

Amén