• Terug

Tegenwoordige tijd en verleden - Verlossing

Het verleden lost zich vanzelf op. Alleen de tegenwoordige tijd is steeds doorslaggevend. Het aan de mensen begrijpelijk maken van deze woorden stuit vaak op harde weerstand. En toch is dit probleem één van de belangrijkste wetten van de schepping. Bijgevolg veroordeelt en bestraft de Heer nooit iemand met eeuwige verdoemenis die zich eenmaal uit het voorbije zondige leven verlost heeft en nu in de tegenwoordige tijd het ware inzicht aangenomen heeft.

Aangezien de mens te allen tijde verantwoordelijk is voor zijn daden en hij zich later ook voor al het voorbijgegane zou moeten verantwoorden, is het des te moeilijker aan te nemen dat het in Gods wijsheid en liefde echter voor elk schepsel voorbehouden is de verdiende straf kwijtgescholden te krijgen wanneer zijn binnenste wezen zich toch nog op de goede weg laat leiden en zich laat omvormen. Dan wordt nooit meer vergolden wat hij voorheen fout heeft gedaan, maar zal hij door de Heer en Heiland liefdevol vergeven worden.

Om die reden nam de Heer het lijden en de zonde van de mensheid op zich. Om haar van deze zondeschuld te verlossen, onderging Hij de dood aan het kruis. Want de zondeschuld zou voor de mensen tot in het onmetelijke stijgen, als ze later zelf deze zouden willen delgen. Daarom vindt de Heer een innerlijke ommekeer zo onzegbaar belangrijk, omdat Hij daardoor voor de mensenkinderen de onzegbare pijn in het hiernamaals graag wil verminderen.

En de strijd om deze zielen die lang in de duisternis van geest over de aarde gaan, is reusachtig. Het gaat er immers om hun het grote erbarmen van de Heer te laten toekomen. Opdat ze zich mogen bevrijden van hun schuld, wanneer een uiteindelijk inzicht in het eeuwig goddelijke voor hen aanleiding geeft tot een innerlijke loutering, wanneer ze nu met dit besef hun voorbije leven berouwen en zich daardoor waardig maken voor alle genade die hun nu rijkelijk geboden wordt.

Gods goedheid en barmhartigheid is groot. Hij delgt alle aardse schuld waar het hart zich liefhebbend naar de Vader toekeert. Dan is de liefde tot de Heer pas levend geworden in de mens. Dan zal zijn voorbije leven hem zelfs verfoeilijk toeschijnen. Hij zal in diep berouw zijn voorbije gefaalde leven gedenken en dit berouw en de wil om voortaan toegewijd te zijn aan de Heer, reinigt hem van alle schuld.

Zo zal steeds het verleden zich in het niets oplossen als ze door de tegenwoordige tijd zodanig vernieuwd wordt dat deze tegenwoordige tijd beantwoordt aan het ware doel waarvoor de mens zich op aarde mocht belichamen. Zodanige omvormingen van het voorbije leven zijn voor de mens op aarde een onnoembaar voordeel. De kracht en de genade van God zal hem in zulke mate toekomen dat hij de volledige losmaking van het voorbije leven met goede wil ook kan uitvoeren.

Alleen het berouw zal hem bijblijven, maar dit zal een zegenrijke invloed hebben op de innerlijke ontwikkeling van zijn wezen. Wie eenmaal zijn zonde inziet en in het diepst van zijn hart de Heer om genade smeekt, die zal als berouwvolle zondaar zeer liefdevol door de Heiland worden opgenomen. En in alle mildheid en goedheid spreekt de Heer: “Je zonden zijn je vergeven”. Hij delgt dus de schuld van het verleden en drukt het berouwvolle kind aan Zijn Vaderhart. Hij zegent het duizendvoudig, want de hemel verheugt zich meer over één zondaar die tot inzicht is gekomen en de weg naar de Heer gevonden heeft, dan over negenennegentig rechtvaardigen.

Amen

Presente e passato – La Redenzione

Il passato si risolve da sé, è sempre unicamente determinante il presente. Rendere comprensibile queste Parole agli uomini, urta sovente contro una dura resistenza, e malgrado ciò questo problema è una delle Legge più importanti della Creazione, pertanto il Signore non giudica mai e con eterna dannazione, chi si è staccato una volta dalla vita peccaminosa passata ed ora ha accettato la vera conoscenza nel presente. Questo è più difficile da accettare, perché l’uomo è sempre responsabile per le sue azioni, quindi per tutto il passato dovrebbe pure rendere conto una volta, ma nella Sapienza e nell’Amore di Dio è riservato ad ogni creatura che le venga rimessa la punizione meritata, quando il suo essere più interiore si lascia comunque ancora condurre sulla retta via e si trasformi. Allora non verrà mai più ricompensata per quello che prima ha sbagliato, ma dal Signore e Salvatore sarà amorevolmente perdonata. Per questo il Signore ha preso su di Sé la sofferenza ed il peccato dell’umanità; per liberarla da questa colpa di peccato, Egli ha sofferto sulla Croce. Perché salirebbe fino all’incommensurabile per l’uomo, se volesse estinguere lui stesso ogni colpa di peccato. Ma così il Signore E’ indicibilmente interessato ad un ritorno interiore, perché con ciò vorrebbe diminuire ai figli terreni l’indicibile sofferenza nell’aldilà. E la lotta per tali anime che hanno camminato a lungo nell’oscurità dello spirito sulla Terra, è immensa, dato che si tratta appunto di far giungere loro la grande Compassione del Signore, che si possono liberare dalla loro colpa, quando finalmente una conoscenza dell’eterna Divinità li ha indotti alla purificazione interiore, se ora in questa conoscenza si pentono della loro vita passata e con ciò si rendono degni di ogni Grazia, che ora viene loro offerta in ricca misura. La Benignità e la Misericordia di Dio è grande. Egli estingue ogni colpa terrena, dove il cuore si rivolge amando al Padre, solo allora nell’uomo si è risvegliato l’amore per il Signore, allora a lui stesso la sua vita passata gli sembrerà degna di disprezzo, penserà alla vita mancata finora nel più profondo pentimento, e questo stesso e la volontà di essere d’ora in poi devoto al Signore, lo purifica da ogni colpa. Così il passato si dissolverà sempre nel nulla, se attraverso il presente viene sostituito in tal modo, che questo presente corrisponda al vero scopo e meta, per cui l’uomo ha potuto incorporarsi sulla Terra. Tali trasformazioni della vita passata sono un innominabile vantaggio per l’uomo terreno, la Forza e la Grazia di Dio gli vengono date in una tal misura, che con buona volontà può eseguire anche il totale distacco dalla vita condotta finora. Gli rimarrà unicamente il pentimento, ma questo sarà solo di Benedizione per la formazione interiore del suo essere. Chi riconosce una volta i suoi peccati e supplica nel più profondo del cuore il Signore per la Grazia, verrà accolto molto amorevolmente dal Salvatore come peccatore pentito, ed il Signore dice in tutta Mansuetudine e Benignità: “Ti sono rimessi i tuoi peccati.... ” Con ciò egli estingue la colpa del passato e prende il figlio pentito al Suo Cuore di Padre. Egli lo benedice mille volte, perché il Cielo gioisce di più di un peccatore che ha riconosciuto e trovato il Signore, che di novantanove giusti.

Amen