• Terug

Wereldlijk leven - Geloof - Liefde van God

Het komt zoals de Heer het bepaald heeft. Zolang de mens in werkeloosheid volhardt, zal zijn ziel zich niet kunnen ontwikkelen. Ze kan zich niet van haar ketenen ontdoen en blijft wat ze vanaf het begin van haar belichaming op aarde was: een wezen dat niet de weldaad van het licht bij zichzelf heeft gevoeld. Het wereldlijke leven heeft op zich weinig waarde en wordt toch als hoofdzaak van het leven beschouwd. En een strijden voor dit wereldlijke leven houdt de ziel er steeds meer van terug de geestelijke school te doorlopen.

En zo kan ze ook nooit van een vooruitgang spreken, wanneer deze zich niet zo uit dat het steeds lichter wordt in de ziel. Dan verbleekt de glans van de wereld voor dit licht en de mens heeft overwonnen, zodra hij zich uit de ketenen van de wereld gered heeft en hij doorgeworsteld heeft tot een onwankelbaar geloof en nu een omvorming van het gehele wezen kan bewerkstelligen. De boze machten zullen steeds weer proberen een afval te veroorzaken. Maar de mens moet sterk zijn in het geloof en de Heer om hulp vragen, dan zal de ziel verlost worden door de grote Liefde van de Heiland die zich overal uit waar het mensenkind zich niet afkeert van het Woord van God en waar het in alle eenvoud van het hart belijdt een kind van de Vader te zijn.

De Liefde van de Heer is onmetelijk. Ze reikt in oneindige verten. Ze omvat ontelbare wezens en maakt diegenen gelukkig die de Heiland innig zijn toegedaan. Zo tracht de Liefde van de goddelijke Vader onophoudelijk Zijn kinderen op aarde voor Zich te winnen. Zolang hij nog op aarde verblijft, begrijpt geen mens hoe de genade van God juist door de liefde verworven wordt en deze de mensen dan weer op de rechte baan brengt. Hoe zich vanuit deze liefde ook een onderwerping aan Gods wil ontwikkelt en hoe heilzaam de woorden van de Heer zijn, die het bereidwillige kind dan mag ontvangen. Dit alles moet aan de mens een kracht overbrengen die hem steeds verder en zekerder de weg naar het eeuwige Vaderland doet gaan.

Amen

Weltleben.... Glaube.... Liebe Gottes....

Es kommt, wie es der Herr bestimmt.... Solange der Mensch in Untätigkeit verharrt, wird seine Seele sich nicht bilden können. Sie kann sich nicht ihrer Fesseln entledigen und bleibet, was sie zu Beginn ihrer Verkörperung auf Erden war.... ein Wesen, was nicht die Wohltat des Lichtes an sich selbst gespürt hat.... An sich hat das Weltleben wenig Wert und wird doch als Hauptsache des Lebens angesehen, und ein Kämpfen um dieses Weltleben hält die Seele immer mehr davon zurück, die geistige Schule zu durchleben. Und so kann sie auch nimmer von einem Fortschritt sprechen, wenn sich nicht dieser so äußert, daß es immer lichter wird in der Seele.... Dann verblaßt der Glanz der Welt vor diesem Licht, und der Mensch hat überwunden, sobald er sich aus den Fesseln der Welt gerettet.... und sich durchgerungen hat zu einem unerschütterlichen Glauben und nun ein Umformen des ganzen Wesens bewerkstelligen kann. Immer wieder werden die bösen Gewalten versuchen, einen Abfall herbeizuführen.... doch der Mensch muß stark sein im Glauben und den Herrn um Hilfe bitten, dann wird die Seele erlöst werden durch des Heilands große Liebe, die sich überall dort äußert, wo sich das Erdenkind nicht abwendet vom Wort Gottes und wo es in aller Schlichtheit des Herzens sich selbst zum Vater bekennet als Kind.... Die Liebe des Herrn ist unermeßlich.... sie reicht in unendliche Weiten.... sie erfaßt unzählige Wesen.... und beglückt, die dem Heiland innig zugetan sind.... So wirbt die Liebe des göttlichen Vaters unaufhörlich um Seine Erdenkinder.... es fasset dies kein Mensch, solange er noch auf Erden weilt, wie die Gnade Gottes gerade durch die Liebe erworben wird und diese dann wieder die Menschen auf die rechte Bahn bringt.... wie sich aus dieser Liebe heraus auch ein Unterwerfen unter Gottes Willen entwickelt und wie heilsam die Worte des Herrn sind, die dann das willige Kind entgegennehmen darf.... Das alles muß dem Menschen eine Kraft vermitteln, die ihn immer weiter und sicher gehen läßt den Weg der ewigen Heimat entgegen....

Amen