• Back

온전했던 존재가 언제 왜 온전하지 못하게 되었는가?

나에 의해 생성된 모든 존재는 온전해야만 했다. 왜냐면 내가 온전하지 못한 어떤 존재도 창조할 수 없기 때문이고 내 사랑과 지혜와 권세가 내 뜻대로 나에 의해 생성된 창조물들에 어떤 결함이 있는 일을 허용하지 않기 때문이다. 그러므로 원래 초기에 내가 동일한 창조하는 권세를 부여한 존재를 창조하는 일을 기뻐하는 일이 일어났다. 이로써 내가 이런 존재가 내 힘을 사용하여 그의 의지로 자신과 같은 존재가 태어나게 하는 일을 통해 존재를 행복하게 했다.

그러나 이런 온전함에 의의를 제기하는 일은 단지 자신이 온전하지 못한 상태에 있는 사람이 할 수 있다. 그러므로 사람은 자신의 제한된 생각으로 온전하지 못한 것이 생성되게 하는 일이 불가능한 온전한 상태를 상상할 수 없다. 그러나 나로부터 단지 온전한 존재가 나올 수 있다면, 언제 온전한 존재가 온전하지 못한 존재로 변화되는 일이 일어났는가?

이 질문은 어려운 질문이다. 그러나 이런 질문에 아주 쉽게 대답할 수 있다. 나에 의해 온전하게 창조된 존재가 반대가 될 수 있다는 일은 너희에게는 영원히 이해할 수 없는 의문으로 남을 것이다. 그러나 자유의지가 또한 하나님의 질서를 벗어나는 일을 허용한다는 사실은 너희가 이해할 수 있어야만 한다. 자유의지는 하나님의 질서를 벗어날 수 있고 그러므로 존재가 스스로 하나님의 질서를 어길 수 있다. 그러므로 존재가 원래 온전했던 상태를 이와 정반대의 상태인 내 온전한 성품에 전적으로 반대인 경건하지 못한 상태로 바꿀 수 있다. 내가 처음으로 창조한 존재가 동등한 창조주의 권세를 받았고 그의 생각할 수 있는 능력으로 정반대의 상태로 바꾸었다.

나는 내 온전함으로 인해 나 자신 안에 잘못된 생각을 가질 수 없었다. 그러나 그는 자신의 생각할 수 있는 능력을 통해 잘못된 생각을 가질 수 있고 그의 생각할 수 있는 능력이 그의 자유의지로 다른 방향을 향했다. 인간으로서 너희의 생각에 제한이 있다. 너희는 내 성품 자체 안에 원인이 있고 악이 나에게서 나왔다고 설명하려고 시도한다. 그러나 너희는 내가 존재들을 온전하게 창조하지 않았다면, 영들의 타락의 원인이 나 자신에게 있게 될 것이라는 점을 생각하지 않는다.

그러나 너희는 그에게 타락한 원인이 있다는 사실을 받아들이기를 원하지 않고 너희는 최고로 온전한 존재에게서 원인을 찾는다. 최고로 온전한 존재는 진실로 자신에게 가능한 대로 너희를 최고로 온전하게 창조할 수 밖에 없었다. 너희가 모든 모순되는 것들이 내 안에 자리를 잡고 있다고 보기를 원하는 일은 단지 너희가 내 원래의 성품을 모르고 있다는 것을 증명한다. 나는 무엇이 나를 대적하는 지를 안다. 왜냐면 내가 대적자의 잘못된 생각을 읽을 수 있었고 그의 죄가 어떤 죄인지를 알았기 때문이다. 그의 죄는 그가 나에게 반역한 일이고 그가 내 힘을 잘못 사용한 일이고 그러므로 서서히 나를 미워하기 시작한 일이다. 나는 또한 그의 생각이 어디로 향할지를 알았다. 그러나 나는 그가 타락하는 일을 막지 않았고, 비록 존재들이 또한 전적으로 온전하게 나에 의해 생성되었을지라도 그를 따르려는 존재들을 막지 않았다.

그러나 내가 존재들에게 자유의지를 주었기 때문에 나는 그의 은밀한 저항으로 나에게 대적하는 자의 생각을 받아들이는 일을 막을 수 없었다. 이런 생각이 존재들을 타락하게 만들었다. 왜냐면 대적자가 이제 자신의 모든 미워하는 생각을 이런 존재들에게 전했고 이런 생각이 존재들을 타락하도록 움직였기 때문이다. 이로써 그들이 나에게 반역했고 더 이상 나를 깨닫지 못했고 내 사랑의 힘을 거부했다.

그러나 모든 모순되는 것들이 내 안에 있다고 여기는 일이 얼마나 잘못된 생각인지는 너희가 내 형상대로 너희를 창조한 내 사랑을 의심할 수 있는 일에서 나타나고 너희의 타락을 옹호하는 내 지혜를 의심할 수 있다는 사실을 통해 나타나고 항상 단지 최고로 온전한 존재를 창조할 수 있는 내 전능함을 의심하는 일을 통해 나타난다. 그러므로 나는 이런 가르침을 거짓된 가르침으로 거부한다. 이런 가르침은 항상 너희가 내 원래의 성품을 올바르게 깨닫는 일을 방해할 것이고 내가 너희에게 받기를 갈망하는 나를 향한 사랑을 너희가 거부하게 할 것이다.

아멘

Wanneer en waarom werd het volmaakte onvolmaakt?

Alles wat uit Mij afkomstig is moest volmaakt zijn omdat Ik eenvoudigweg niets onvolmaakts scheppen kon, omdat mijn liefde, wijsheid en macht geen onvolmaaktheid toelieten bij de scheppingen die mijn wil buiten Mij plaatste. Dit gebeurde dus "in het begin", toen Ik er behagen in schiep voor Mij een wezen te scheppen en het uitrustte met dezelfde macht om te scheppen, om dan dit wezen gelukkig te maken door gelijke wezens buiten ons te plaatsen door zijn wil met gebruikmaking van mijn kracht. Mij echter deze volmaaktheid te ontzeggen, dat kunnen alleen de mensen doen die zich zelf in een toestand van onvolmaaktheid bevinden. Die dus in hun beperking van het denken zich niet de staat van volmaaktheid kunnen voorstellen waarin het dan onmogelijk is iets onvolmaakts te laten ontstaan.

Maar wanneer van Mij alleen het volmaakte kon uitgaan, wanneer is dan dus de verandering van het volmaakte in het onvolmaakte ingetreden? Deze vraag is moeilijk en toch ook weer gemakkelijk te beantwoorden. Dat het hoogst volmaakte, door Mij geschapene, geheel in het tegendeel kon veranderen, zal u eeuwig onbegrijpelijk blijven. Maar dat de vrije wil ook de verwijdering van de goddelijke ordening toeliet, moet u begrijpelijk zijn. Want de vrije wil kon uit de goddelijke ordening naar buiten treden. Hij zelf kon de goddelijke ordening omver stoten, dus hij kon het oorspronkelijk volmaakte veranderen in het tegendeel, in een toestand van het niet-goddelijke die geheel indruiste tegen mijn volmaakte wezen, die mijn eerst geschapen geest, die met dezelfde scheppingskracht was uitgerust, krachtens zijn denkvermogen voor zich teweeggebracht.

Ik kon in mijn volmaaktheid geen verkeerde gedachten in Me hebben, maar hij kon dit wel omdat hij een vrije wil had die hij verkeerd gebruikte. Voor Mij zou een verkeerde gedachte een onmogelijkheid zijn geweest, maar voor hem was het mogelijk door zijn denkvermogen, dat anders gericht was door zijn vrije wil. En u bent als mens in uw denken beperkt. U tracht u in mijn wezen zelf een verklaring te geven dat ook het kwade uit Mij is voortgekomen, maar u bedenkt niet dat dan de val van de geesten aan Mij zelf toe te schrijven zou zijn als Ik de wezens niet volmaakt buiten Mij zou hebben geplaatst. Maar dat u aan hem de val te danken hebt, wilt u niet aannemen. Veeleer zoekt u de schuld bij het hoogst volmaakte Wezen Dat waarlijk u alleen kon scheppen zoals dit mogelijk was: in de hoogste volmaaktheid.

Dat u al het tegengestelde ook in Mij verankerd wilt zien, is alleen een bewijs dat mijn oerwezen u vreemd is. Ik weet goed wat met Mij in tegenspraak is, omdat Ik het verkeerde denken van mijn tegenstander op de voet kon volgen en wist waarin zijn zonde bestond: dat hij tegen Mij in opstand kwam, dat hij Mij mijn kracht misgunde en Mij dus langzamerhand begon te haten. En Ik wist ook waar zijn gezindheid heen voerde, maar Ik hinderde hem niet bij zijn val, en ook niet de wezens die hem wilden volgen, hoewel ook dezen in alle volmaaktheid van Mij zijn uitgegaan. Daar Ik echter de wezens had uitgerust met een vrije wil, kon Ik ze ook niet verbieden de gedachten van hem aan te nemen die Mij geheime weerstand bood. En deze gedachten brachten ook de wezens ten val, daar hij nu al zijn gedachten van haat op die wezens overdroeg, die hen tot de afval bewogen. Want ze kwamen in opstand tegen Mij, erkenden Mij niet meer en wezen mijn liefdeskracht af.

Hoe vals het echter is, in Mij al het tegenstrijdige te willen zien, komt daaruit voort dat u aan mijn liefde zou kunnen twijfelen, die u dus naar mijn evenbeeld schiep. Dat u aan mijn wijsheid zou kunnen twijfelen die uw val dus voorstaat en dat voor u ook mijn almacht twijfelachtig zou zijn die steeds alleen het hoogst volmaakte kan scheppen. En daarom weerleg Ik dus deze leer als een dwaalleer, die u steeds verhinderen zal Mij in mijn oerwezen juist te zien, en u mij de liefde ontzegt die Ik van u verlang.

Amen