• Back

올바른 삶의 방식 만으로는 성장을 위해 충분하지 않다.

너희의 육체의 죽음 후에 사랑을 행한 일만이 너희의 혼을 위해 효과가 나타난 것을 너희가 생각하면, 모든 세상적으로 원하는 것이나 생각하는 것이나 행한 것이 저세상에서 혼에게 전혀 유익이 없음을 너희가 생각하면, 너희는 진실로 무관심하게 이 땅의 삶을 살지 않았을 것이다.

너희가 이 땅에 살면서 너희에게 요구하는 너희의 의무를 신실하게 성취할지라도 사람들 앞에서 올바른 삶을 살기 위해 모든 것을 세상적으로 다 행할지라도 이런 일은 유일하게 쇠하지 않는 너희 혼을 위해 아무런 가치가 없는 행동이다. 왜냐면 혼은 이 땅에서 벌어들인 어떤 세상 물질도 가지고 갈 수 없기 때문이다.

혼이 영적인 재물이 없이 가난하게 저세상에 들어서게 되면, 모든 세상적인 지식을 남겨 두게 되고 모든 세상적인 보물은 모든 사람의 명성은 가치가 없는 것이 된다. 혼은 유일하게 영적인 추구를 하고 사랑을 행한 것만 쇠하지 않는 영적인 보물로써 가지고 갈 수 있다. 사람들이 단지 올바른 삶의 방식으로 살면, 자신의 가치를 자주 의식한다.

그들의 올바른 삶의 방식은 단지 그들의 세상적인 행동이나 또는 그들의 삶에 형편에 어느 정도 질서를 의미한다. 그들은 이 땅의 삶의 목적이 육체를 안락하게 만드는 것이 외에 다른데 있다는 것을 생각하지 않는다.

사람이 행하는 모든 것이 행하지 않는 모든 것이 사랑에 의해 이루어져야만 함을 육체의 죽음 후에 혼을 위해 가치가 있게 되려면 사랑이 원동이 돼야만 함을 생각하지 않는다. 너희가 단지 너희 자신이나 너희들 주변을 관찰해 본다면, 행하고 말하는 모든 것이 아주 희귀하게 그러나 사랑에 근거 된 것이고 단지 모든 것이 쓸모가 없고 너희의 세상적인 목표에 도달하기 위한 것이라고 너희는 이제 말해야만 한다.

만약에 너희가 육체적인 불편함보다 혼의 처량한 상태를 느끼게 될 수 있으면, 너희는 놀라게 되었을 것이다. 그러면 너희의 이 땅의 삶은 더 이상 즐거울 수 없게 되었을 것이다. 그러나 너희의 혼은 자신을 드러나게 나타낼 수 없다. 왜냐면 그러면 너희는 단지 이기심에서 이런 불편함을 날마다 매시간마다 느끼지 않기 위해 다시 다른 삶을 살려고 노력할 것이기 때문이다.

그러면 이런 노력은 마찬가지로 가치가 없는 것이 될 것이다. 너희가 이 땅에 존재하는 기간에 영원하지 않음을 알기 때문에 너희는 세상적으로 도달한 모든 것이 너희에게 어떤 의미가 있는지 생각을 해봐야 한다. 그러나 너희는 혼이 계속 산다는 것을 믿지 않는다.

그러므로 너희는 미지근하고 너희의 혼을 돌보지 않는다. 너희는 죽음의 순간에 소멸 된다고 믿는다. 너희는 언젠가 너희의 이 땅의 시간을 더 잘 활용하지 못하는 것에 대해 쓰라리게 후회할 것이다. 너희는 너희 안에 단지 불타오르기만 하면 되는 사랑의 불씨의 불 기운이 있기 때문에 너희 모두가 할 수 있는 사랑을 더 잘하지 못한 것을 후회할 것이다.

모든 사람이 이웃들 편에서 그들에게 행해진 사랑의 역사가 자기 자신을 행복하게 해주는 것을 체험할 것이다. 그 자신도 이런 선한 행동을 자신의 이웃에게 할 수 있다. 이는 진실로 그에게 불리하게 되지 않을 것이다. 왜냐면 자신의 행동에 대한 내적인 만족 때문에 그는 단지 항상 새롭게 사랑을 행하게 자극을 받기 때문이다.

이웃을 향한 사랑이 증가하는 것과 같은 정도로 그의 자기 사랑이 줄어들 것이다. 어떤 사람도 손해를 보지 않게 될 것이다. 왜냐면 그가 사랑으로 주는 것이 이 땅에서 또는 언젠가 영의 나라에서 천 배로 되돌려 받게 될 것이기 때문이다. 그러면 넘치게 축복될 것이다.

왜냐면 혼이 영의 나라에서 이 땅에서 모은 부유함으로 영원히 기뻐할 수 있는 반면에 그가 자기 자신을 극복해야 할 이 땅의 시간은 단지 짧기 때문이다. 사람들은 무관심하게 살고 있고 열심히 세상적인 일을 하고 열심히 세상적인 물질을 모으고 모든 생명의 능력을 전적으로 부정적인 역사를 위해 사용한다.

왜냐면 항상 단지 소멸될 일들을 만들어 내기 때문이다. 그러나 쇠하지 않는 그의 혼에 주의를 기울이지 않고 사랑으로 혼을 전혀 돌보지 않는다. 혼은 굶주려야만 하고 처량한 상태로 이 땅에서 사람이 혼에게 준 사랑만이 있는 곳인 저세상으로 들어가게 된다.

사랑이 없으면 그의 혼은 빛과 능력이 없고 고통이 충만한 운명을 맞이한다. 왜냐면 단지 사랑을 행함을 통해 혼이 이 땅에서 성장할 수 있기 때문이다. 그러므로 사람들은 “나는 악한 일을 행하지 않았다” 라고 말할 수 없다. 사람들이 사랑으로부터 우러나온 선한 행동은 이 땅에 사는 동안에 행해야만 한다.

그러면 그는 단지 자신을 책망할 필요가 없이 저세상에 나라로 들어갈 수 있을 것이다. 비록 그가 높은 사랑의 정도에 도달하지 못한다 할지라도 그는 저세상에서 높은 정도에 확실하게 도달할 수 있을 것이다. 단지 한번 빛이 밝혀져야만 한다. 그래서 혼이 전적인 어두움 가운데 영의 나라에 들어가지 않게 해야 한다.

아멘

De correcte levenswandel volstaat niet om rijp te worden

Wanneer u bedenkt dat alleen daden van liefde van invloed zijn voor uw ziel na de dood van uw lichaam en dat al het aardse willen, denken en handelen deze ziel geen enkel voordeel oplevert in het geestelijke rijk, dan zou u waarlijk niet zo onverschillig door het aardse leven gaan. En of u al getrouw uw plichten vervult die het aardse leven van u vraagt, wanneer u ook aards alles doet om voor de mensen een correct leven te leiden, is elke handeling zonder waarde voor datgene wat alleen onvergankelijk is - voor uw ziel - want deze kan geen enkele van de op aarde verworven aardse goederen mee naar boven nemen. Al het aardse weten blijft achter, alle aardse schatten en al het aanzien van de persoon is waardeloos wanneer de ziel, arm aan geestelijke goederen, het rijk hierna betreedt. Alleen geestelijk streven en daden van liefde leveren de ziel geestelijke schatten op die onvergankelijk zijn.

En zo vaak zijn de mensen zich van hun waarde bewust, wanneer ze alleen maar een correcte levenswandel leiden - daar echter altijd alleen hun aardse handelingen of een zekere ordening in hun levensomstandigheden mee bedoelen. En ze denken er niet aan dat het doel van het aardse leven wat anders is dan alleen het lichamelijk welzijn te bevorderen. Ze denken er niet aan dat al het doen en laten van een mens door de liefde moet worden gedragen, dat de liefde de aandrang om te handelen moet zijn, wil het waarde hebben voor de ziel na de dood van het lichaam. En wanneer u nu let op uzelf of uw omgeving, wat er allemaal gedaan en gesproken wordt, hoe zelden slechts de liefde er aanleiding voor is, dan zult u tegen uzelf moeten zeggen dat alles nutteloos is en voor u alleen maar dient om aardse doeleinden te bereiken. En u zou schrikken als u de armzalige toestand van uw ziel kon gewaarworden als lichamelijk onbehagen, want u zou dan uw leven lang niet meer blij kunnen zijn. Maar zo duidelijk kan uw ziel zich niet uiten, omdat u dan weer alleen uit egoïsme uw best zou gaan doen om een ander leven te leiden, om maar niet dat onbehagen dagelijks en elk uur te voelen en zo'n streven zou dan eveneens waardeloos zijn. Maar u zou erover moeten nadenken welke waarde al het aards-bereikte voor u heeft, daar u toch zult weten dat uw verblijf op deze aarde niet eeuwig is. U gelooft echter niet aan een voortbestaan van uw ziel en daarom bent u zo lauw en denkt u niet aan uw ziel. U denkt dat het met u gedaan is op het moment van de dood en eens zal het u bitter berouwen de tijd op aarde niet beter benut te hebben. U zult spijt hebben de liefde niet meer te hebben beoefend, wat ieder van u kan doen omdat er een vonkje liefde zwak in hem gloeit dat hij alleen maar hoeft aan te wakkeren. Ieder mens zal ook bij zichzelf de weldaad ervaren van een werk van liefde dat hem van de kant van een medemens wordt betoond. En zo zou hij ook zelf deze weldaad aan zijn naaste kunnen bewijzen en dit zou zeker niet in zijn nadeel zijn. Want de innerlijke voldoening over zijn handelwijze zou hem alleen maar aansporen steeds opnieuw in liefde werkzaam te zijn en zijn eigenliefde zou in dezelfde mate afnemen als de liefde voor de naaste toeneemt.

Geen mens gaat er op achteruit, want wat hij geeft uit liefde zal hij duizendvoudig terug krijgen op aarde of eens in het geestelijke rijk. En dan zal hij uitermate gelukzalig zijn, omdat de tijd op aarde waarin hij zichzelf dus moet overwinnen slechts heel kort is, terwijl de ziel in het geestelijke rijk er zich eeuwig over verheugen kan wat ze zich aan rijkdommen heeft verworven op aarde. Onverschillig leven de mensen voort, ijverig in het aards bezig zijn, ijverig in het vermeerderen van aards goed, welke levenskracht dan ook wordt aangewend tot volledig negatief werkzaam zijn, omdat steeds maar alleen waardevolle voorwerpen worden geschapen die vergankelijk zijn. Maar op het onvergankelijke van hun ziel letten ze niet en er gaat geen enkele liefdevolle zorg naar haar uit. Ze moet gebrek lijden en gaat dan in een ellendige toestand het geestelijke rijk binnen, waarin ze alleen maar aantreft wat de liefde haar als mens op aarde heeft opgeleverd. En was zo'n leven zonder liefde, dan is de ziel zonder licht en kracht en gaat ze een smartelijk lot tegemoet, want alleen door werken van liefde kon ze op aarde rijpen.

En daarom zouden de mensen niet moeten zeggen: "Ik doe immers geen kwaad". De mens moet in het leven op aarde goede daden verrichten, uit liefde geboren. Dan alleen kan hij zonder zelfverwijten binnengaan in het rijk hierna, zelfs wanneer hij nog geen hoge graad van liefde heeft bereikt. Hij zal deze dan zeker kunnen bereiken in het hiernamaals. Alleen eens moet het licht zijn ontstoken, zodat de ziel niet in volledige duisternis het geestelijke rijk betreedt.

Amen