• Back

혼의 불멸. 잘못된 가르침.

너희에게 올바른 설명이 필요하다. 왜냐면 잘못된 가르침이 너희의 영을 어둡게 하고, 나의 창조주의 뜻과 나의 창조주의 영에 대한 잘못된 개념을 제공하기 때문이다. 잘못된 가르침은 너희가 나의 사랑을 깨닫지 못하게 하고 나의 지혜도 깨닫지 못하게 한다. 이로써 너희의 심장 안에 너희를 나에게 더 가까이 가게 해주는 사랑이 불타오르게 하는 일을 막는다. 잘못된 가르침은 믿음이 사라지게 만들고, 잘못된 가르침을 시정하지 않으면, 모든 믿음을 파괴한다. 그러므로 나는 항상 또 다시 단지 믿음과 사랑을 통해 축복을 받을 수 있는 너희 자신을 위해 너희가 선명하게 되게 해주기를 원한다.

혼의 불멸에 의문을 제기하는 가르침이 실제 너희에게 어떤 도움을 주느냐? 혼은 어떤 영적인 것인 반면에 육체는 실제 죽을 수 있는 물질이다. 즉 육체는 사라지고, 그의 입자로 분해가 된다. 그러나 혼은 영적인 존재이고 불멸하고, 계속 존재해야만 하고, 단지 이 땅에서 혼의 겉형체의 과제를 완수한 육체를 떠난다. 혼은 영의 영역에서 자신의 성장과정을 계속하기 위해, 즉 혼이 이 땅에서 어느 정도의 성숙한 정도에 도달했을 때 더 높은 성숙한 정도에 도달하기 위해 물질적인 겉형체를 떠난다. 또는 혼이 이 땅의 과정에서 완전한 미성숙 상태에 도달하거나 성공하지 못하면, 혼의 의지에 따라 항상 같은 상태를 유지하거나 어두움 속으로 가라 앉게 된다. 그러나 혼은 항상 세상의 물질적인 영역 밖의 세상의 영역 안에 머문다.

그러므로 혼에게 실제 죽음의 상태가 있다. 그러나 이런 일은 혼이 소멸되는 것을 의미하는 것이 아니고, 단지 빛과 힘이 완전히 부족한 무기력한 상태이고, 혼은 항상 존재 의식을 가지고 있고, 절대로 존재 의식을 잃지 않고, 존재의식이 항상 인간이 이 땅에서 사는 삶의 방식에 따라 말로 표현할 수 없는 고통이 될 수 있고, 또한 행복의 전형이 될 수 있다. 그러므로 혼의 삶은 이 땅의 육체의 삶에 합당하게 된다. 그러므로 이 땅에서 육체가 사는 삶이 죽음 후에 혼의 운명과 거주지를 정하고, 죽음의 날이 인간에게 마지막 날이고, 그 후에 혼은 빛 가운데 거하는 생명으로 또는 어두움 가운데 거하는 생명으로 부활한다.

혼은 어떤 영적인 존재이고, 존재하기를 절대로 전혀 멈출 수 없고 또한 일시적으로라도 소멸되지 않고 항상 영원히 산다. 단지 어두움 속에 거하는 일이 생명이라고 부를 수 없는 영적인 죽음이고, 이런 상태를 평온한 상태라고 할 수 없다. 마지막 날까지 휴식한다는 생각은 잘못된 생각이다. 왜냐면 혼이 활동하지 못하는 일이 혼 자신에게 단지 고통이기 때문이다. 반면에 활동하는 일이 혼의 진정한 생명이고, 활동하기 위해 혼이 선한 의지를 가지고 있다면 이 땅에서 쉽게 도달할 수 있는 어느 정도의 성숙한 정도가 필요하다.

혼은 영의 나라에 거주하는 가운데 여전히 이 땅 가까이에 거할 수 있고 혼은 단지 물질 세계 밖의 세계에 거한다. 다시 말해 혼이 더 이상 물질적 형체로 묶여 있지 않고, 혼이 빛으로 충만하다면, 혼은 자유로운 영의 존재이다. 반면에 아직 묶임을 받은 존재는 어두움의 상태에 있다. 왜냐면 전적인 무기력이 혼에게 속박을 의미하기 때문이다. 혼은 절대로 죽을 수 없고, 단지 그의 이 땅의 삶을 끝낸 육체를 벗어난다.

아멘

De onsterfelijkheid van de ziel

Een juiste opheldering is nodig voor u, want dwaalleren vertroebelen uw geest en geven u een verkeerd beeld van mijn wil om te scheppen en mijn scheppingsgeest. Ze laten noch mijn liefde, noch mijn wijsheid herkennen en verhinderen u zo de liefdesvlam in uw hart te ontsteken die u beter vertrouwd maakt met Mij. Verkeerde leren kunnen tot ongelovigheid leiden, verkeerde leren kunnen elk geloof verwoesten wanneer ze niet worden rechtgezet. En daarom wil Ik u steeds weer duidelijkheid geven ter wille van uzelf, die toch alleen door het geloof en de liefde gelukzalig zult kunnen worden.

Wat zou u wel een leer moeten baten, welke de onsterfelijkheid van de ziel in twijfel trekt? De ziel is iets geestelijks, terwijl het lichaam materie is. Het lichaam kan wel sterven, dat wil zeggen vergaan en oplossen in zijn substantie, maar de ziel, het geestelijke, is onvergankelijk. Zij moet blijven bestaan, maar ontvlucht het lichaam zodra dit zijn taak als omhulling van de ziel op aarde heeft vervuld. Ze verlaat de materiële uiterlijke vorm om in geestelijke sferen haar ontwikkelingsgang voort te zetten, dat wil zeggen tot steeds hogere rijpheid te komen als ze een bepaalde graad van rijpheid op aarde heeft bereikt, ofwel, in de toestand van algehele onrijpheid als de gang over de aarde voor haar zonder resultaat was, al naargelang van haar wil in dezelfde toestand te blijven, ofwel weg te zinken in de duisternis, maar steeds in sferen die buiten de aards materiële wereld zijn op te vatten. Er bestaat dus voor de zielen wel een dode toestand, waaronder echter niet het opgelost zijn te verstaan is, maar alleen een toestand van volledige duisternis en krachteloosheid, een toestand van onmacht, maar altijd met het bewustzijn van het bestaan. Het bestaansbewustzijn verliest de ziel nooit, alleen kan het voor haar het summum van gelukzaligheid betekenen, zoals echter ook onuitsprekelijke kwellingen, steeds overeenkomstig de levenswandel die de mens op aarde heeft geleid. Het leven van de ziel beantwoordt dus aan het leven in het vlees op deze aarde. De werken van het vlees bepalen dus het lot en de verblijfplaats van de ziel na haar dood en de dag van de dood is de jongste dag voor de mens, waarna ze opstaat ten leven in het licht of in duisternis.

De ziel is iets geestelijks dat nooit ofte nimmer kan ophouden te bestaan, dat ook niet voorbijgaand is uitgewist, maar altijd en eeuwig leeft, alleen dat een bestaan in de duisternis geen leven genoemd kan worden, maar een geestelijke dood, er echter ook niet van een toestand van rust gesproken kan worden. Een rust tot aan de jongste dag is een verkeerde voorstelling, want de zielen die passief zijn, zijn dat alleen tot eigen kwelling, terwijl werkzaamheid het ware leven van een ziel is, maar dit een zekere graad van rijpheid vereist, die de ziel op aarde gemakkelijk kan bereiken wanneer ze van goede wil is. De zielen verblijven in het geestelijke rijk en kunnen toch voortdurend in de nabijheid van de aarde zijn, alleen bevinden ze zich buiten de materiële wereld, dus niet meer in een materiële vorm gebonden. Integendeel, ze zijn vrije geestelijke wezens als ze vol licht zijn, daarentegen nog gekluisterde wezens in de toestand van donkerte, omdat de totale krachteloosheid een keten voor hen betekent. Maar sterven kan de ziel nooit. Ze ontvlucht alleen het lichaam, dat daarmee zijn aardse leven heeft beëindigd.

Amen