• Back

죽은 자의 형편. 이 땅의 근처에서 배회하는 혼.

이 땅의 근처에 수많은 혼들이 있다. 그들의 성장 정도는 아주 낮아서, 아직도 이 땅을 향한 열망을 항상 그들 안에 가지고 있다. 왜냐하면 그들이 높은 계층으로 아직 들어갈 수 없기 때문이다. 이 혼들은 종종 자신이 이 땅에 더 이상 속하지 않는다는 것을 모른다. 다시 말해 그가 이 땅 위의 삶을 마쳤다는 것을 아직 모른다. 그러므로 그가 살던 환경에 아직 거하며, 사람들과 대화하려고 하지만, 그러나 상대방은 그의 말을 들을 수 없다. 그가 이 상태에서 더 이상 이 땅과 아무 상관이 없다는 것을 깨닫는데 오랜 시간이 걸린다. 그가 그의 새로운 환경에서 순응하고, 최종적으로 이 땅을 떠나는 데 오랜 시간이 걸린다.

이런 무지한 상태는 혼에게 만족을 적게 준다. 왜냐하면 혼이 어디서도 이해 받을 수 없고, 도움을 얻을 수 없기 때문이다. 혼이 도움을 구하는 대로 혼을 도울 수 없는 사람들에게 도움을 구하기 때문이다. 먼저 혼이 이 땅을 영원히 떠났다는 것을 깨닫는 일이, 그리고 사람들이 오직 기도를 통해서만 혼을 도울 수 있다는 것을 깨닫는 일이 비로소 혼이 자신의 현재의 상태에 대해 생각하기 시작하게 하고, 스스로 이 상태를 바꿀 수 있는 가능성을 고려하게 하고, 이제 자신에게 다른 성장 정도에 도달하게 해주는 모든 기회에 주의를 기울이게 한다.

이제 혼은 처음으로 자신 안으로 가서, 스스로 결산해본다. 그러면 혼은 하나님이 원하는 대로 이 땅의 삶을 제대로 활용하지 않은 것에 대해 자주 쓰라리게 후회한다. 혼이 이런 후회의 상태에 있을 때, 자주, 그러나 혼이 빛의 존재인지 알지 못하도록, 겉 형체를 입은 혼을 찾아오는 빛의 존재의 방문을 받는다. 빛의 존재는 혼이 다른 혼들의 고통에 대해 관심을 갖게 하고, 그 안에 다른 혼들에 대한 동정심을 일으키게 한다. 이제 빛의 존재가 그에게 능력을 부어줄지, 또는 고난 가운데 있는 혼들에 대한 동정심이 자신의 고난보다 더 커질 때까지, 이제 빛의 존재가 새롭게 그에게 역사하여, 성공할 수 있기까지, 그의 운명에 맡겨 둘 지는 혼의 내면의 생각이 결정적이다.

사람들이 볼 수 있거나, 만질 수 없는 것을 존재하지 않는 것으로 여기고, 그들이 알지 못하지만, 동시에 이 땅에서 살고 있는 수많은 존재로 이 땅은 둘러 싸여 있다. 그러므로 사람들은 죽은 혼들이 남아 있는 사람을 둘러 싸고 있다는 것을 믿으려고 하지 않는다. 단지 영적인 눈을 가진 사람만 이런 존재들을 볼 수 있다. 그러나 육신의 눈은 볼 수 없다. 이런 혼들은 자신을 알릴 수 없다. 왜냐하면 사람들이 반응하지 않기 때문이다. 하나님 자신이 사람들을 자연법칙아래 두었기 때문이다.

사람들은 신체의 기관으로 보고, 듣지만, 그러나 죽은 혼은 영적인 눈으로 볼 수 있게 되기를 원한다. 그러므로 전적인 세상적인 생각으로 볼 때, 이 땅 위에서 사는 사람과 죽은 혼과는 어떤 연결도 없다. 단지 순수한 영적인 연결만이 있다. 이런 연결은 이 땅의 사람이 혼과 조화를 이루려는 의지를 가질 때 비로서 이뤄진다. 다시 말해 이 땅의 사람이 혼이 계속 산다는 것을 믿고, 이런 믿음 가운데 혼과 교통하기를 원할 때 이뤄진다.

의식적으로 영의 세계와 접촉하려는 시도가 사람과 저 세상의 혼과의 접촉을 할 수 있게 하는 조건이다. 이로써 서로 대화가 가능하다. 결정적인 것은 이 땅 위의 사람과 또는 저 세상의 혼 중에 누가 더 많은 지식을 가지고 있느냐이다. 왜냐하면 지식을 가진 자가 지식이 없는 자를 가르쳐야 하기 때문이다. 저 세상의 혼의 성장 정도가 아주 낮다면, 사람이 그 혼과 대화하면서, 그에게 지식을 전해줄 수 있고, 혼은 이를 잘 이해할 수 있고, 받아드릴 수 있다. 사람에게 지식이 없고 그가 배우기를 원한다면, 그는 지식을 가진 영적 존재의 가르침을 받을 수 있다.

그러므로 이 땅의 사람이 이 땅 근처에 있는 혼들에게 복되게 역사할 수 있다. 왜냐하면 이런 혼들 대부분은 부족한 성장 정도와 적은 지식을 가지고 있고, 이로써 적은 능력을 가지고 있기 때문이다. 사랑하는 생각으로 혼들에게 지식을 전해주면서 혼들을 도울 수 있다. 그래서 이 혼들이 이 땅으로부터 쉽게 자유롭게 되고, 이제 자기와 같이 저 세상에서 고통을 당하는 혼들에 대한 관심을 가질 수 있다. 이로써 혼 안에 사랑이 깨어나게 될 수 있고, 빛의 존재를 통해 혼에게 더 깊은 지식들이 전달될 수 있다. 이 빛의 존재는 그 혼의 생각의 변화를 감지하고, 빛의 존재 편에서 도움을 주면서 함께 한다.

아멘

Omgang met overledenen - Zielen in de nabijheid van de aarde

Er zijn ontelbare zielen in de nabijheid van de aarde wier staat van rijpheid erg laag is en die daarom nog steeds het verlangen naar de aarde met zich meedragen, omdat de hogere sferen voor hen nog ontoegankelijk zijn. Deze zielen zijn er zich nog vaak niet van bewust dat ze niet meer bij de aarde horen. Dat wil zeggen: ze weten nog niet dat zij het lichamelijke leven op aarde beëindigd hebben. Daarom houden ze zich nog in hun oude omgeving op en ze willen zich aan de mensen kenbaar maken, zonder echter door hen te worden vernomen.

En het duurt soms lang eer het hun duidelijk is dat ze met de aarde niets meer te maken hebben. Het duurt lang tot ze zich in hun nieuwe omgeving schikken en uiteindelijk wegblijven van de aarde. Dit stadium van onwetendheid is niet erg bevredigend voor de ziel. Want nergens vindt ze begrip en hulp, omdat ze zich tot de mensen wendt, die haar niet kunnen helpen op de wijze zoals zij hulp wenst.

Pas het inzicht dat ze voor altijd van de aarde is heengegaan en dat de mensen haar alleen door gebed kunnen bijstaan, brengt de ziel ertoe om over haar tegenwoordige toestand na te denken en de mogelijkheid in overweging te nemen, dat ze deze toestand zelf kan veranderen. En nu slaat ze acht op elke gelegenheid die haar een andere graad van rijpheid oplevert. Nu pas keert ze in zichzelf en ze tracht aan zichzelf rekenschap af te leggen. En vaak wordt ze dan aangegrepen door bitter berouw dat ze het aardse leven niet zo heeft benut als God het wilde.

En in deze stemming van berouw wordt ze vaak door de lichtwezens opgezocht, die echter in een omhulling tot haar komen, opdat ze niet als lichtwezens herkend worden. Dezen maken haar opmerkzaam op het leed van andere zielen en proberen in haar medeleven met hen op te wekken. En nu is haar innerlijke gezindheid bepalend of de lichtwezens haar kracht geven of haar weer aan haar lot overlaten, tot het medelijden met de noodlijdende zielen het eigen leed overheerst en de lichtwezens nu opnieuw op haar inwerken, en dan met succes.

De aarde is omgeven door ontelbare wezens die als het ware nog op aarde leven, maar zonder herkend te worden door de mensen die voor niet bestaand houden wat ze niet kunnen zien en vastpakken, en die daarom ook niet willen geloven dat de zielen van overledenen de achtergebleven mensen omgeven. Want alleen het geestelijke oog zou hen kunnen zien. Het lichamelijke oog echter is blind. Bijgevolg kunnen de zielen op geen enkele manier de aandacht trekken, omdat de mensen daar niet op reageren, want ze zijn afhankelijk van de goddelijke natuurwetten waarin God zelf hen heeft geplaatst.

Ze zien en horen slechts met lichamelijke organen. De zielen van de overledenen willen echter met geestelijke ogen worden waargenomen. En dus is er tussen de zielen van de overledenen en de mensen op aarde geen verbinding, zuiver natuurlijk gezien. Er bestaat alleen maar een zuiver geestelijke verbinding, die pas dan kan worden aangeknoopt, wanneer de mens op aarde de wil heeft, met de zielen in goede verstandhouding te leven, dat wil zeggen: wanneer de mens op aarde in een voortleven van de ziel gelooft en, als gevolg van dit geloof, met deze zielen in overeenstemming tracht te zijn.

Dit bewuste leggen van de verbinding met de geestelijke wereld is voorwaarde dat er tussen de mensen en de zielen in het hiernamaals een contact tot stand kan worden gebracht, waardoor een wederzijdse verstandhouding mogelijk is. En nu komt het er op aan, wie meer inzicht heeft, de mens of de ziel in het hiernamaals. Want de wetende partij moet de onwetende partij onderrichten.

Bevindt de ziel in het hiernamaals zich in een zeer onrijp stadium, dan kan de mens haar zijn weten overbrengen, doordat hij met de ziel spreekt, wat de zielen heel goed kunnen vernemen en begrijpen. Maar is de mens onwetend, dan wordt hij door wetende geestelijke wezens onderricht, zodra zijn wil deze onderrichting verlangt.

En dus kunnen de mensen op aarde zegenrijk inwerken op de zielen die zich in de nabijheid van de aarde bevinden, want dezen hebben meestal een gebrekkige rijpheid. Ze weten weinig en hebben daarom weinig kracht. Zij kunnen door overdracht van weten in liefdevolle gedachtenis in zoverre geholpen worden, dat de zielen zich nu gemakkelijker van de aarde losmaken en hun aandacht nu aan de eveneens lijdende zielen in het hiernamaals schenken.

Daardoor kan de liefde in hen worden gewekt en kunnen zij nu in verdergaand weten worden binnengeleid door de lichtwezens, die de verandering van instelling van de zielen herkennen en nu van hun kant de zielen bijstaan.

Amen