• Back

길 잃은 혼들을 위한 염려로 저세상의 존재들이 서로 간에 돕는 일. 도움의 수단인 고난.

이제 영적으로 온전한 존재가 온전하지 못한 존재의 구원을 위해 쉬지 않고 역사한다. 사랑이 항상 이 일을 하는 원동력이다. 왜냐하면 이 존재의 성장한 상태가 일할 영역이 필요하고. 이 존재들은 이 땅에서뿐만 아니라 저세상에서, 일할 영역을 구한다. 왜냐하면 구속을 받지 못한 혼들의 위험이 말할 수 없게 크고, 행하는 도움이 없이는 이 위험을 줄일 수 없기 때문이다. 그러므로 저세상의 존재들이 가장 열심히 추구하는 일은 고난을 당하는 혼과 자신을 연결시키는 일이 될 것이다. 그러나 이 일은 자주 힘이 들고, 성공하지 못한다. 그러나 이 일을 포기해서는 안된다. 때문에 이 존재들은 그들의 일을 줄이지 않기 위해, 내면에 넘치는 인내와 사랑을 가지고 있어야만 한다.

혼이 생각 하게 만들어 주기 위해 때때로 영원에 대해 작게 알려주는 일로 충분하다. 그러면 영원에 대해 생각하는 존재에게 이제 저세상의 친구들을 통해 생각이 전해질 수 있기 때문에 연결이 이뤄진다. 그럴지라도 존재가 이 땅에서뿐만 아니라 저세상에서 단지 물질적인 생각으로 충만해 있으면, 존재는 이런 가르침을 듣지 않고, 지나가게 할 것이다. 존재는 항상 단지 현재에서만 살고, 영원 가운데 거하게 될 절망적인 상태를 생각하지 않는다. 이런 존재들은 특별하게 강팍한 존재들로써, 고난과 고통을 통해 그들의 환경을 의식할 수 있게 되어야만 한다. 그럴지라도 빛의 존재들은 불쌍한 혼들이 알지 못하게 하는 가운데 그들 편을 떠나지 않고, 항상 도우려는 자세를 가지고 있다.

이처럼 항상 이 땅의 존재의 생각이 영적인 방향을 향하게 하기를 원하는 빛의 전달자에 의해 이 땅의 존재가 둘러싸여 있다. 그러나 자주 그들의 사랑은 저항을 받고, 그들이 주는 도움은 거부당한다. 사람은 그에게 불쌍히 여길 만한 운명을 맞이하게 하는 같은 상태에 머문다. 다가오는 위험을 알고 있는 존재들은 그들에게 맡겨진 사람들이 아직 이 땅에 거하는 동안에는 그들 곁을 떠나지 않는다. 존재들이 혼을 돕기 위한 다른 길을 찾지 못하면, 존재들이 자주 세상적인 위험과 환란을 일으킨다. 그들이 실패하는 일과 파괴된 희망과 모든 실망의 원인이다. 그러나 항상 단지 사람에게 그의 세상적인 추구가 얼마나 쓸모가 없는지 보여주기 위한 목적을 가지고 있고, 사람의 생각을 다른 길로 인도하기 위한 목적을 가지고 있다.

존재들은 사람이 추구하는 모든 것들이 가치가 없음을 깨닫는다. 존재들이 사람들에게 생각을 통해 설명해줄 수 없기 때문에, 사람들이 이런 생각을 엄격하게 거부하기 때문에, 사람들은 자주 그들이 추구하는 것을 버리게 강요를 받아야만 한다. 이 과제는 온전한 가운데 있는 존재들에게 쉬운 과제가 아니다. 왜냐하면 그의 정서는 사랑이기 때문이다. 사랑은 항상 채워 주기를 원하고, 베풀기를 원한다. 사랑은 행복하게 해주기를 원하고, 기쁨을 나누어 주기 원한다. 사랑이 이제 빼앗으면서 사랑하는 사람들에게 고통을 줘야만 한다. 그러나 사람들이 언젠가 받게 될 고난이 훨씬 더 크다. 그들을 보호하게 맡겨진 존재들이 이 고난을 피하게 해주기 위해 이 땅의 삶을 파괴하면서 개입한다. 그들 안에 사랑이 깨어나지 않게 되면, 그들이 그들의 이웃 사람들의 고난을 보지 못하면, 이런 존재들을 위한 마지막 구원은 단지 고난을 통해 도달할 수 있다. 이 고난이 가장 짧은 시간 내에 그들의 생각에 근본적인 변화를 가져오게 할 수 있다.

자신의 고난이 자주 깨달음에 도달하게 해주지 못한다. 그러나 이웃 사람들 고난을 바라봐야만 하는 일이 사람들을 생각하게 만들고, 그들을 깨달음 가까이에 가게 한다. 그러면 이런 혼을 위한 위험은 사라진다. 왜냐하면 사랑할 수 있는 능력이 있는 사람의 심장은 아직 강팍해진 것이 아니기 때문이다. 저세상의 존재의 역사들은 성공하지 못한 것이 아니다. 사람들이 영원을 위해, 자신을 양육하기 위해, 이 땅에서 산다는 깨달음에 아직 도달하지 못한 동안에는, 인류가 고난을 당하지 않게 해줄 수 없다. 고난이 비로소 그들에게 이 생각을 이해할 수 있게 한다. 고난은 혼들을 얻기 위해 싸우는 존재들에게 유일한 도움의 수단이다.

아멘

Wederzijdse hulp van de wezens in het hiernamaals in de zorg om de dwalende zielen – Leed is een hulpmiddel

Zo werkt het geestelijk volmaakte zonder ophouden voor de verlossing van het onvolmaakte en steeds is de liefde de drijfveer, want de staat van rijpheid van dit wezen heeft ook weer een werkterrein nodig. En dit zoeken ze zowel op aarde als ook in het hiernamaals. Want de nood van de niet verloste zielen is onbeschrijflijk groot en kan zonder daadkrachtige hulp niet verzacht worden. Daarom zal het ijverigste streven van de wezens in het hiernamaals zijn om zich in verbinding te stellen met de noodlijdende zielen. Maar dat is vaak moeilijk en zonder succes. Het mag echter niet opgegeven worden, om welke reden in deze wezens een overvloed aan geduld en liefde aanwezig moet zijn om niet te verslappen in hun werk.

Een kleine aanwijzing op de eeuwigheid kan af en toe voldoende zijn om de zielen tot nadenken te stemmen. En dan is de verbinding tot stand gebracht, want nu kunnen de gedachten door de vrienden in het hiernamaals overgedragen worden op een wezen, dat over de eeuwigheid nadenkt. Maar als het wezen louter van materiële gedachten vervuld is, zowel op aarde als ook in het hiernamaals, dan zal zo’n aanwijzing ongehoord wegsterven. Het wezen leeft steeds alleen in het heden en denkt niet aan de troosteloze toestand in de eeuwigheid.

Zulke wezens zijn buitengewoon hardnekkig en ze moeten zich door lijden en kwellingen van hun toestand bewust worden. En ook dan wijken de lichtwezens niet van hun zijde, zonder herkend te worden door de arme ziel, maar steeds tot hulp bereid. Daarom zijn de wezens op aarde ook voortdurend omgeven door lichtdragers, die hun gedachtegang graag naar het geestelijke zouden willen laten wenden. Maar vaak wordt hun liefde geweerd, hun hulp afgewezen en de mens blijft in dezelfde toestand, wat hem een deerniswekkend lot in het hiernamaals oplevert.

En in het besef van deze komende nood, wijken de wezens niet van de zijde van de aan hen toevertrouwde mensen, zolang deze nog op aarde verblijven. Ze zijn ook vaak aanleiding tot aardse nood en kwellingen, als ze geen andere uitweg vinden om de ziel te helpen. Ze zijn aanleiding tot mislukkingen, de grond ingeboorde hoop en teleurstellingen van allerlei soort, die echter slechts steeds het doel hebben om de mensen het nutteloze van hun aardse streven voor ogen te houden en hun denken in andere banen te leiden. Ze beseffen de waardeloosheid van al datgene, wat de mens nastreeft en omdat hun niet geestelijk opheldering gegeven kan worden, omdat dit stellig afgewezen wordt, moeten de mensen vaak gedwongen dat opgeven, wat ze nastreven.

Deze taak is niet gemakkelijk voor de in volmaaktheid staande wezens, want hun gevoel is liefde. En liefde wil steeds vervullen en geven, ze wil gelukkig maken en vreugde geven. En nu moet ze nemen van en leed veroorzaken bij de mensen, wie hun liefde geldt. Maar het leed, dat hen eens wacht, is veel groter en om dit af te wenden van hun beschermelingen, grijpen ze vaak vernietigend in het aardse leven in.

De uiteindelijk verlossing van zulke wezens is alleen door leed te bereiken, als de liefde in hen niet ontwaakt, wanneer ze het leed van hun medemensen zien. Dit kan in een mum van tijd een ommekeer van hun denken bewerkstelligen. Vaak brengt eigen leed geen besef met zich mee, maar de kwellingen van de medemensen te moeten aanzien, stemt de mens tot nadenken en brengt hem dichter bij het inzicht. En dan is het gevaar voor zo’n ziel voorbij, want het hart van degene, die in staat is om lief te hebben, is niet verhard en de invloeden van de wezens in het hiernamaals zijn niet zonder succes.

En zo kan het leed niet van de mensheid weggehouden worden, zolang ze het inzicht nog niet heeft, dat ze op aarde leeft om zich te ontwikkelen voor de eeuwigheid. Pas het lijden brengt deze gedachten dichter bij haar en het is het enige hulpmiddel voor degenen, die voor de zielen vechten.

Amen