• Back

물질과 분리하라.... 거만.... 약점에 대한 인식....

인간의 물질을 향한 모든 편애를 억제할 때, 영이 물질로부터 자유롭게 되어 방해없이 무한의 세계로 날아갈 수 있다면, 말할 수 없는 이점이다. 세상은 단단한 족쇄로 이 땅의 혼을 붙잡고 있고, 단지 강한 의지가 그런 족쇄를 푸는 일에 성공한다. 이 땅에 존재하는 동안 이제 아무런 힘이 없고 사람이 아무 의지가 없이 자신을 정욕의 폭풍에 이끌리게 한다면, 자신을 세상에게 자유롭게 드리는 것이다. 그러면 영은 결코 자유롭게 솟아올라 이 땅의 영역 위로 올라갈 수 없고, 오히려 포로로 잡혀 있게 될 것이다. 단지 육체만이 세상적인 성취를 향한 욕망을 가지고 육체에게 좋을 대로 되지만, 혼은 나쁜 대접을 받는다. 혼은 굶주리고 말할 수 없는 고통을 겪으며, 성장할 수 없고 자신이 물질로부터의 해방을 추구할 수 없다.

죽음의 문턱에서 사람들은 종종 자신의 눈에서 비늘이 벗겨지고, 자신의 죄가 얼마나 큰지를 깨닫는다. 저 세상에서 이 죄로 인해 말할 수 없는 고통이 뒤따른다. 하나님으로부터 온 혼의 성질은 항상 동일하게 머물고, 혼이 단지 깨달음의 길에서 멀어진다. 혼은 동시에 오만함의 희생양이 되고, 그와 반대의 방식으로 자신의 연약함과 하나님의 사랑 안으로 다시 영접을 받으려는 강한 욕망을 통해 단지 회복될 수 있다. 자신이 이 땅의 연약하고 부족한 피조물이라는 의식을 가진 사람이 회복될 가능성이 가장 높다. 왜냐하면 이런 의식이 그가 겸손하게 애원하며 창조주에게 다가 갈 수 있게 하기 때문이다.

그러나 이 땅의 존재가 창조주에게 겸손하게 복종하기를 원하지 않는 오만한 상태에 빠지게 되면, 이 혼의 극도로 어려운 변화는 이제 저 세상에 일어나야 하며, 따라서 정화를 위한 고통은 이 땅보다 훨씬 더 고통스럽고 그러한 혼에게서 모든 순수하지 못한 것이 제거되기까지 종종 아주 오랜 시간이 걸린다. 혼들이 성숙한 상태에 도달하도록 몇몇의 혼들을 위해 이 땅에서 관심을 가지면, 몇몇의 혼들은 큰 고통을 피할 수 있다.

아멘

Loskomen van de materie – Verwaandheid – Besef van zwakheid

Het is van een onuitsprekelijk voordeel, wanneer alle hang naar de materie in de mens onderdrukt wordt, wanneer de geest zich hiervan vrij kan maken en ze ongehinderd de vlucht in het oneindige kan nemen.

De wereld houdt de ziel met ijzeren boeien op de aarde en het lukt alleen een sterke wil om zulke boeien los te maken. En wanneer nu tijdens het aardse bestaan elke kracht ontbreekt en de mens zich willoos laat voortstuwen door de storm van hartstocht, ontketent zich het gewoel van de wereld. Dan zal de geest nooit vrij opwaarts kunnen zweven en zich boven de aardse sfeer verheffen. Hij wordt veeleer gevangen gehouden.

Alleen het lichaam met zijn verlangen naar wereldse vervulling komt tot zijn recht, maar de ziel wordt slecht bedeeld. Ze ervaart gebrek en lijdt onuitsprekelijk omdat ze zich niet kan ontplooien en ze zich niet aan haar bevrijding uit de materie kan wijden. Op de drempel van de dood vallen de mens vaak de schellen van de ogen en hij beseft de grootte van zijn schuld, die onuitsprekelijke kwellingen in het hiernamaals tot gevolg heeft.

De ziel uit God blijft in haar wezen steeds dezelfde. Ze is enkel van de weg van het inzicht afgeweken. Ze is als het ware ten prooi gevallen aan verwaandheid en kan alleen maar op de tegenovergestelde manier weer opwaarts gaan. Door het besef van haar zwakheid en het sterke verlangen weer door God in liefde opgenomen te worden. Dit is op aarde als zwak aards schepsel het snelst te bereiken, want het besef van haar zwakheid en onvolmaaktheid laat haar deemoedig en smekend dichter bij de Schepper komen.

Maar wanneer het aardse bestaan in plaats hiervan weer een verwaand wezen oplevert, dat zich niet deemoedig aan zijn Schepper wil onderwerpen, dan moet nu in het hiernamaals de buitengewoon moeilijke verandering van deze ziel tot stand gebracht worden en daarom zal daar het lijden, met loutering als doel, verreweg smartelijker zijn dan op aarde en er gaat vaak een zeer lange tijd voorbij, voordat zo'n ziel van al het onreine ontdaan is en zo menige ziel blijft zo groot leed bespaard, wanneer ze zich er op aarde aan gelegen laat liggen om de staat van rijpheid te bereiken.

Amen