• Indietro

L’allontanamento da Dio e falsa predisposizione verso Lui

La distanza fra gli uomini e Dio diventa sempre più grande ed il tempo va sempre più alla fine. Solo pochi diminuiscono questa distanza e questi sono degli uomini che appartengono alla Chiesa di Cristo, che stanno nella fede viva che è stata risvegliata alla vita attraverso l’agire nell’amore. Sono pochi uomini che non si perdono nel mondo ma vivono coscientemente, cioè cercano di non perdersi nel mondo. Costoro Mi si avvicinano e non devono pensare con spavento alla fine in arrivo perché sanno anche il che e il perché deve giungere una fine e che per loro significa soltanto l’inizio di una nuova vita, nel Regno dell’aldilà oppure nel Paradiso della nuova Terra. La distanza da Dio deve dapprima essere diminuita se la fine non deve diventare la rovina per l’anima, perché la distanza da Dio significa inevitabilmente l’indurimento della sostanza spirituale, quindi la trasformazione nella materia più dura. L’allontanamento da Dio significa assenza di Forza, quindi l’incapacità di diventare attiva, uno stato che la dura materia evidenza visibilmente; perché la Forza d’Amore divina non può fluire attraverso lo spirituale avverso e perciò è totalmente senza Forza e rimane nel suo stato senza Forza per tempi eterni finché comincia a rinunciare alla resistenza. Come uomo vi sentite colmi di Forza e perciò non ritenete possibile che vi attenda questa sorte e perciò ritenete anche impossibile perché attraverso la vostra lontananza da Dio siete totalmente ignari, quale meta dovete raggiungere sulla Terra e che vi comportate in modo totalmente contrario alla vostra destinazione, che per voi quindi non può esistere altra sorte che una nuova Relegazione nella materia, appunto perché vi ponete del tutto lontani da Dio, perché non Lo volete riconoscere finché non vivete secondo la Sua Volontà, persino quando riconoscete Dio con la bocca e questa predisposizione verso Dio avrà per voi un effetto estremamente doloroso. Quanto raramente l’uomo pensa al suo Creatore e Padre dall’Eternità. E’ costantemente colmo di pensieri mondani, tutto il fare e pensare è rivolto a cose terrene, inizia il giorno e lo termina con preoccupazioni terrene e con l’attività terrena. Quando gli uomini, a Colui Che ha dato loro la vita, pensano senza nessun sentimento di responsabilità nei Suoi Confronti, allora non c’è più tempo. Lo escludono e, in pochi casi, si accontentano di un’ora di pubblico “servizio divino perché questo è diventato per loro la tradizione. Non c’è più vita nelle chiese che devono testimoniare di Dio; non c’è più spirito in loro e perciò lo Spirito non può essere negli uomini, perché in loro non c’è più l’amore, perché soltanto l’amore diminuisce la distanza da Dio e senza amore il crepaccio è quasi insuperabile. La fede in Dio sarà sempre viva colà dove i cuori sono colmi d’amore. Così voi stessi potete anche giudicare nel grado d’amore degli uomini sulla Terra, che la distanza da Dio si ingrandisce sempre di più e perciò una fine è anche inevitabile, perché gli uomini stessi l’attirano attraverso la loro predisposizione verso Dio. I Doni di Grazia a disposizione dell’uomo – intelletto, libera volontà e capacità – non li usano più per venire vicini a Dio, ma per tendere sempre di più via da Lui e così perderanno questi Doni di Grazia. Saranno di nuovo non-liberi e senza forza per tempi infiniti, sprofonderanno in un abisso dal quale si sono già tirati fuori faticosamente. Ma nella libera volontà sono tesi di nuovo verso l’abisso e si sono quindi liberamente allontanati da Dio e questa volontà determina la loro sorte, appena sarà venuta la fine di questa Terra.

Amen

Het van God verwijderd zijn en de verkeerde instelling tegenover Hem

De afstand tussen de mensen en God wordt steeds groter en de tijd loopt steeds meer naar het einde. Slechts zeer weinigen verkleinen deze afstand en dit zijn de mensen, die behoren tot de kerk van Christus, die een levend geloof hebben, dat door werken van liefde tot leven werd gewekt. Het zijn de weinigen, die niet opgaan in de wereld, maar bewust leven, dat wil zeggen: de wil van God proberen te vervullen. Dezen komen dichter bij Hem en ze hoeven niet met angst aan het komende einde te denken, want ze weten ook, dat en waarom het einde moet komen en dat het voor hen alleen het begin betekent van een nieuw leven, in het rijk hierna of in het paradijs van de nieuwe aarde.

En de verwijdering van God moet tevoren worden verkleind, wanneer het einde niet tot ondergang van de ziel moet worden. Want het verwijderd zijn van God betekent onvermijdelijk verharding van de geestelijke substantie, dus omvorming tot de hardste materie. Verwijdering van God betekent krachteloosheid, dus het onvermogen werkzaam te zijn, een toestand die duidelijk de harde materie toont. Want de goddelijke kracht van Liefde kan het geestelijke, dat zich tegen Hem verzet, niet doorstromen en daarom is het totaal zonder kracht en het blijft eeuwige tijden in zijn krachteloze toestand, tot het begint de weerstand op te geven.

Als mens voelt u zich vol kracht en daarom houdt u het niet voor mogelijk, dat dit lot u wacht en u houdt het dáárom niet voor mogelijk, omdat u door uw verwijderd zijn van God geheel onwetend bent, welk doel u op aarde zult moeten bereiken en dat u zich helemaal tegen uw bestemming in gedraagt, zodat er dus voor u geen ander lot kan zijn, dan een hernieuwde kluistering, juist omdat u zich ver weg van God plaatst, omdat u Hem niet erkent, zolang u niet overeenkomstig Zijn Wil leeft, zelfs wanneer u God met de mond bekent. En deze instelling tegenover God zal zich voor u uitermate smartelijk doen gevoelen.

Hoe zelden denkt een mens aan zijn Schepper en Vader van eeuwigheid. Hij is voortdurend van wereldse gedachten vervuld, al zijn doen en denken is gericht op aardse zaken. De dag wordt begonnen en beëindigd met aardse zorgen en aardse bezigheid. Voor Hem, Die hen het leven gaf, blijft geen tijd over en als ze aan Hem denken, dan zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel tegenover Hem. Ze schuiven Hem terzijde en nemen in enkele gevallen genoegen met een voor ieder toegankelijk uur godsdienst, omdat dit voor hen traditie is geworden. Er is geen leven meer in de kerken, die van God moeten getuigen. Er is geen Geest in hen en de Geest kan dáárom niet in de mensen zijn, omdat er geen liefde meer in hen is, omdat alleen de liefde de verwijdering van God verkleint en zonder liefde de kloof bijna niet is te overbruggen. En het geloof in God zal steeds alleen dáár levend zijn, waar de harten vervuld zijn met liefde. En zo zult u het ook zelf kunnen beoordelen aan de graad van liefde van de mensen op aarde, dat de afstand tot God steeds groter wordt en daarom ook een einde onafwendbaar is, omdat de mensen het zelf naar zich toetrekken door hun instelling tegenover God.

De genadegaven, die de mensen ter beschikking staan - verstand, vrije wil en capaciteiten - gebruiken ze niet om dichter bij God te komen, veeleer om zich steeds meer van Hem weg te spoeden en zo zullen ze deze genadegaven kwijt raken. Ze zullen weer eindeloze tijden onvrij en krachteloos zijn, ze zullen wegzinken in een diepte, waaruit ze zich al met moeite omhoog hadden gewerkt. Doch ze hebben in vrije wil weer op de diepte aangestuurd en hebben zich dus vrijwillig van God verwijderd en deze wil bepaalt hun lot, zodra het einde van deze aarde gekomen is.

Amen