• Indietro

Nella Casa del Padre Mio ci sono molte dimore

Nella Casa del Padre Mio ci sono molte dimore, Ho preparato le abitazioni per tutte le anime, che corrispondono alla loro maturità al decesso dalla Terra. E perciò sono molto differenti e sono la dimora per quelle anime, finché se ne accontentano, mentre possono però anche venir scambiate, cosa che spetta all’anima stessa. Com’è costituita l’anima al momento della morte del suo corpo, così è anche l’ambiente, che la circonda ora nel Regno spirituale, raggiante, luminoso, offrendo all’occhio spirituale in magnifica armonia del meraviglioso, in modo che l’anima è colmata di indescrivibile felicità beata, oppure anche oscuro e freddo, misero e pauroso, tempestoso, deserto ed opprimente, in modo che l’anima si sente infelice e desidera uscire da quest’ambiente. Malgrado ciò, le può essere offerto solamente quello che si è conquistata sulla Terra, non può essere trasferita in sfere felicemente beate, a cui non ha mai teso, e non le può nemmeno essere donata nessuna Luce, perché questa la consumerebbe nel suo stato immaturo. Ma ogni anima rimane lasciata libera se vuole migliorare il suo soggiorno. E risvegliare questo desiderio è il lavoro di innumerevoli esseri spirituali, che stanno nella Luce e che discendono nelle dimore buie, per stimolare i loro abitanti a migliorare la loro sorte ed il loro soggiorno. Ma anche questo deve avvenire in un modo, che non determini la volontà delle anime, ma che conduca al proprio desiderare. Perciò gli esseri di Luce non sono loro riconoscibili come tali, ma si associano a loro nello stesso involucro, chiedendo loro l’accoglienza e cercano poi di guidare i pensieri delle anime su un cambiamento della loro attuale situazione. Dev’essere stimolata la volontà delle anime, a migliorare loro stesse la loro sorte; e se ora si muove la volontà, l’anima si trova all’improvviso fra anime sofferenteti la miseria, che le chiedono aiuto ed ora si decide, se dà ascolto a queste richieste, se è volonterosa e cerca di aiutarle. Più in lei è forte la spinta per prestare l’aiuto, più forte si sentirà e l’oscurità farà posto ad una Luce crepuscolare, che rende l’anima infinitamente felice ed aumenta la sua volontà d’amare. Il suo ambiente assumerà impercettibilmente un’altra forma, perché vi penetra la Luce crepuscolare, finché tutto sta in chiaro davanti agli occhi dell’anima ed il suo stato appare notevolmente migliorato. Ma è sempre soltanto lasciato alla volontà dell’anima, se continua ad attivarsi aiutando oppure se si accontenta con l’attuale situazione, che però poi peggiora di nuovo, quando cessa a tendere verso qualcosa di meglio. Ogni anima troverà ciò che desidera; se desidera la Luce, l’amore e la beatitudine, allora raggiungerà anche certamente la sua meta ed arriverà in regioni oltremodo amabili, dove tutto è irradiato e dove può prendere dimora fin quando le piace, perché darà anche ugualmente ciò che lei desidera, e l’amore cambierà il suo essere, l’amore che viene donato a lei stessa dagli esseri di Luce, se non è totalmente ribelle, $$non$$ $$volendo$$ sollevarsi dall’abisso senza Luce, in modo che si difende contro ogni prestazione d’aiuto e respinge indignata ogni presentazione. Allora ha pure ciò che desidera, l’oscurità che avrà un effetto sempre più tormentoso, per muovere anche tali anime ancora al cambiamento della loro volontà. Perciò ho pronunciato le Parole: “Nella Casa del Padre Mio ci sono molte dimore.... ”, perché viene tenuto conto dello stato di ogni anima, ma nessun’anima viene costretta a rimanere là dove viene indirizzata dopo la morte del suo corpo, troverà sempre accoglienza là, dove la conduce la sua volontà, lei stessa potrà formarsi la sua dimora secondo la sua volontà e così potrà salire dalle più profonde sfere verso le Alture luminose, se bada sempre soltanto a coloro che le vengono incontro come messaggeri dall’Alto, anche se da lei sconosciuti, finché lei stessa è ancora senza Luce, ma toccata dalla loro volontà d’amore in modo che lei stessa accende in sé l’amore e così è anche libera la via verso l’Alto. L’eterno Amore Stesso discende nell’abisso, per attirare in Alto coloro che si ribellano. Redimo anche le anime dall’oscurità, ed innumerevoli esseri della Luce partecipano a questo lavoro. Tutti loro edificano le dimore, per migliorare la sorte delle anime; tutti loro irradiano Luce ed amore ed attirano con ciò innumerevoli anime dall’oscurità nel loro reame, dov’è Luce, Forza e Beatitudine.

Amen

In het huis van de Vader zijn vele woningen

In het huis van de Vader zijn vele woningen. Voor alle zielen heb Ik de woningen gereed, die overeenkomen met hun rijpheid bij het verscheiden van de aarde. En daarom zijn ze dan ook zeer verschillend, en ze zijn zo lang de verblijfplaats voor die zielen, als zij daarmee genoegen nemen, terwijl ze ook van verblijfplaats kunnen veranderen, al naar gelang de ziel zich hier zelf op toelegt.

Zoals de gesteldheid van de ziel is bij haar lichamelijke dood, zo is ook de omgeving, waarin zij zich nu in het geestelijke rijk bevindt. Stralend, licht, het biedt het geestelijke oog heerlijkheden in prachtige harmonie, zodat de ziel wordt vervuld van een onbeschrijfelijke gelukzaligheid - of ook donker en koud, armzalig en beangstigend, stormachtig, doods en bedrukkend, zodat de ziel zich ongelukkig voelt en wenst uit deze omgeving weg te gaan. En toch kan haar alleen dat geboden worden, wat ze verworven heeft op aarde, ze kan niet in gelukzalige sferen worden geplaatst, die ze nooit nastreefde, en er kan haar ook geen licht worden geschonken, omdat dit haar in haar onrijpe toestand zou verteren.

Maar het staat iedere ziel vrij, of ze haar verblijfplaats verbeteren wil. En dit verlangen in hen aan te wakkeren is het werk van ontelbare geestelijke wezens, die zich in het licht bevinden en afdalen in de woningen zonder licht, om hun bewoners aan te sporen, hun lot en hun verblijfplaats te verbeteren. Maar ook dit moet zodanig gebeuren, dat het niet de wil van de zielen bepaalt, maar tot een eigen verlangen leidt. En daarom zijn de lichtwezens voor hen niet als zodanig herkenbaar, maar voegen ze zich bij hen in hetzelfde omhulsel, hen smekend om opgenomen te worden, en proberen dan, de gedachten van deze zielen naar een verandering van hun huidige situatie te leiden.

De wil van de zielen moet aangespoord worden, zelf hun lot te verbeteren. En wordt de wil nu opgewekt, dan bevindt zich de ziel plotseling te midden van noodlijdende zielen, die haar om hulp vragen, en nu beslist ze, of ze aan deze hulpvragen gehoor geeft, of ze gewillig is en probeert hen te helpen. Hoe sterker in haar de drang is om hulp te bieden, des te krachtiger zal ze zich voelen, en de duisternis zal wijken voor een zwak schemerlicht, dat de ziel oneindig gelukkig maakt en haar wil om lief te hebben doet toenemen. En haar omgeving zal onmerkbaar veranderen, omdat het schemerlicht door alles heen schijnt, tot de ziel alles duidelijk kan zien en haar toestand aanzienlijk verbeterd lijkt.

Maar het wordt altijd aan de wil van de ziel overgelaten, of ze zich verder helpend bezig houdt of dat ze met de verbeterde situatie genoegen neemt, die dan weer verslechtert, wanneer ze ophoudt haar best te doen. Iedere ziel zal vinden, wat ze begeert. En verlangt ze naar licht, naar liefde en zaligheid, dan zal zij ook zeker haar doel bereiken en in uitermate lieflijke streken terecht komen, waar alles van licht doorstraald is en waar ze verblijven kan zolang het haar bevalt. Want ze zal ook hetzelfde geven wat ze zelf verlangt en de liefde zal haar wezen veranderen, de liefde, die haar zelf geschonken wordt door de wezens van licht, wanneer zij niet volledig weerspannig is. Maar als ze zich niet uit de diepten zonder licht wil oprichten, zodat ze zich verzet tegen elke hulpverlening en elk voorstel verontwaardigd afwijst, dan heeft ze eveneens wat ze begeert: de duisternis die steeds meer kwelling met zich meebrengt om ook zulke zielen nog tot verandering van hun wil te bewegen.

En daarom sprak Ik de woorden: "In het huis van mijn Vader zijn vele woningen". Want er is rekening gehouden met de toestand van iedere ziel, maar niet één ziel wordt gedwongen daar te blijven waar ze heengevoerd wordt na haar lichamelijke dood. Ze zal steeds daar worden opgenomen, waar haar wil haar heenvoert, ze zal zelf haar woning gestalte kunnen geven naar haar wil, en zo zal ze uit de diepste sferen kunnen opstijgen tot lichte hoogten - wanneer zij maar steeds acht slaat op hen, die haar tegemoet treden als boodschappers van boven, weliswaar niet door haar herkend, zolang zij zelf nog zonder licht is, maar door haar wil om lief te hebben zo geroerd, dat de liefde ook in haar zelf ontstoken wordt en dus ook de weg naar boven vrij is.

De eeuwige Liefde zelf daalt af in de diepte om omhoog te trekken die zich niet verzetten. Ik verlos ook de zielen uit de duisternis en ontelbare lichtwezens nemen deel aan dit werk. Zij bouwen allemaal mee aan de woningen om het lot van de zielen te verbeteren, zij stralen allen licht en liefde uit en lokken daarmee ontelbare zielen uit de duisternis in hun gebied, waar licht is en kracht en zaligheid.

Amen