• Indietro

Rifugiarsi nel Padre

Chi prende il suo rifugio in Me, non cammina per via errata, l’aiuterò sempre, persino quando l’Aiuto non gli è così evidente come lo desidera. Chi prende il suo rifugio in Me, và nel posto giusto, perché Io Solo posso e voglio aiutarlo, dove l’aiuto umano sembra impossibile. Chi prende il suo rifugio in Me, si sente come Mio figlio e può aspettarsi pieno di fiducia la Comprensione del Padre. Egli non Mi chiamerà invano. Delle miserie e preoccupazioni terrene devono spingere l’uomo verso Me, se non trova da sé la via verso Me, se non Mi parla, anche quando non gli preme nulla, se non tiene da sé stesso il dialogo con Me. Allora gli devo mandare preoccupazioni e dolori, perché si ricordi di Me e si rivolga là da dove gli viene l’Aiuto. Ma beati coloro che cercano da sé stessi il collegamento con il loro Padre. Beati coloro, che Mi cercano sovente in pensieri ed aspettano il Mio Discorso, che dà ai loro pensieri la direzione verso l’Alto. Beati coloro, che non hanno prima bisogno di miserie e sofferenze terrene, che parlano sempre e costantemente come figli al loro Padre, che quindi si riconoscono già come la Mia Parte e cercano di raggiungerMi. A loro posso donarMi, cioè distribuire loro delle Grazie incommensurabili, perché sono sempre pronti per approfittare di queste e per questo vengono sempre più vicini a Me. Ma quante volte gli uomini non trovano la via da Me nemmeno nelle miserie e preoccupazioni, perché non hanno nessuna fede in un Uno, Che può e vuole aiutare. Sono impotenti e senza forza e la loro tristezza non trova fine, se sono ancora da conquistare per Me, oppure, loro traggono la forza dal basso, dal Mio avversario, a cui si danno più volonterosi che a Me, perché si dedicano al mondo con i suoi beni e con ciò anche a colui, che è signore del mondo materiale. Ed allora sono perduti per tempi eterni, allora la distanza tra loro e Me diventa sempre più grande e rifiutano ogni Dono di Grazia, nonostante che vorrei aiutarli perché giungano alla conoscenza. Dove voi uomini vedete perciò miseria e sofferenza, là è riconoscibile la Mia Cura, là lotto per le anime, là il Mio avversario è ancora giunto al dominio e perciò c’è ancora sempre della speranza, che la miseria li porta a ritrovarMi. E ad ogni uomo che si trova nella miseria deve essere indicato l’Uno, Che lo può ancora aiutare, sempre se non è più possibile nessun aiuto terreno. Egli deve sperare in quest’Uno e pregarLo, deve prendere fiducioso il suo rifugio in Me e mostrargli, che Io Sono il Signore, sulla vita e sulla morte. Degli uomini che si trovano in grande miseria a volte accettano anche un insegnamento ed afferrano l’ancora di salvezza, si rivolgono a Colui, che a loro è stato consigliato come Salvatore ed Aiuto. Ed Io li aiuterò veramente, per fortificare ora la fede oltremodo debole. Mi manifesterò, dove normalmente Mi tengo nascosto, perché non vengo invocato. Io non lascerò davvero nella miseria nessuna delle Mie creature, che viene da ME chiedendo.

Amen

Toevlucht tot de Vader

Wie tot Mij zijn toevlucht neemt, gaat geen verkeerde weg, want Ik zal hem steeds helpen, zelfs wanneer de hulp voor hem niet zo duidelijk is zoals hij het wenst. Degene die tot Mij zijn toevlucht neemt, gaat naar de juiste plaats, omdat alleen Ik hem helpen kan en helpen wil, waar menselijke hulp onmogelijk lijkt. Degene die tot Mij zijn toevlucht neemt, voelt zich als mijn kind. En hij kan vol vertrouwen verwachten dat de Vader hem begrijpt. Hij zal niet tevergeefs naar Mij roepen. Aardse noden en zorgen moeten de mens naar Mij drijven, als hij niet uit zichzelf de weg naar Mij vindt, als hij niet uit zichzelf vaak samenspraak met Mij houdt. Dan moet Ik hem zorgen en lijden zenden, opdat hij aan Mij denkt en zich daarheen wendt vanwaar voor hem hulp komt. Maar zalig zij die uit zichzelf de verbinding met hun Vader zoeken. Zalig zij die Mij vaak zoeken in hun gedachten en die verwachten door Mij aangesproken te worden, die hun denken naar boven richten. Zalig zij die niet eerst aardse noden en lijden nodig hebben om naar Mij te komen. Zalig zij die zonder Mij niet meer kunnen leven, die voortdurend als kinderen tot hun Vader spreken, die dus al beseffen een deel van Mij te zijn en proberen Mij te bereiken. Hen kan ik naderbij komen en aan hen kan Ik Mij openbaren.

Aan hen kan Ik me schenken, dat wil zeggen onmetelijke genaden uitdelen, omdat ze steeds bereid zijn deze te benutten en daardoor steeds dichter bij Mij te komen.

Hoe vaak echter vinden de mensen ook in noden en zorgen niet de weg naar Mij, omdat ze geen geloof hebben aan die ene die helpen kan en wil.

Machteloos zijn ze en zonder kracht. En hun tegenspoed neemt geen einde, ook al zijn ze nog voor Mij te winnen. Ofwel: ze betrekken de kracht van beneden, van mijn tegenstander, tot wie ze zich gewilliger wenden dan tot Mij, omdat ze zich verkopen aan de wereld met haar goederen en zodoende ook aan degene die heer van de materiële wereld is. En dan zijn ze voor eeuwige tijden verloren, dan wordt de afstand van hen tot Mij steeds groter en elke genadegave waardoor Ik ze zou willen helpen om tot inzicht te komen, wijzen ze af. Waar u mensen daarom nood en leed ziet, is mijn bijstand duidelijk zichtbaar. Daar worstel Ik nog om elke ziel, daar heeft mijn tegenstander de heerschappij nog niet bereikt en daarom bestaat er nog steeds hoop dat de nood hun de weg naar Mij zal laten vinden. En iedere mens die zich in nood bevindt, moet gewezen worden op deze ene en tot Hem bidden. Hij moet vol vertrouwen zijn toevlucht nemen tot Mij en Ik zal me openbaren en hem tonen dat Ik de Heer ben, ook over leven en dood.

Mensen die zich in grote nood bevinden, nemen soms ook een les aan en grijpen de reddingsboei vast. Ze wenden zich tot degene die hun als Redder en Helper wordt aangeraden.

En Ik zal hen waarlijk helpen om het uitermate zwakke geloof nu sterker te maken. Ik zal te voorschijn komen, waar Ik me anders verborgen houd omdat Ik niet geroepen word.

Ik zal waarlijk geen van mijn schepselen dat smekend tot Mij komt, in nood laten.

Amen