• Indietro

Superare la materia - Lo sviluppo verso l’Alto dell’anima

L’anima si deve sviluppare verso l’Alto e potersi staccare in ogni momento dal mondo e dalle sue gioie e preoccupazioni, solo allora ha superata la materia. Perché allora la volontà verso l’Alto è più forte che il mondo, solo allora può maturare ed accogliere della ricchezza spirituale, quando non desidera più del terreno. Più le è difficile lanciarsi su nel Regno spirituale, maggiore è il suo merito, se compie ugualmente il volo verso l’Alto. Perché attraverso il superamento delle resistenze conquista la Forza, per quanto supplica l’Assistenza divina. La volontà dell’uomo che si decide per l’Alto, verrà davvero ricompensata. Ed a ciò l’anima rinuncia, lo riceve indietro mille volte; quello che dà, è terreno-caduco, quello che riceve però, è patrimonio spirituale, che ha valore per l’Eternità. E perciò l’uomo deve desiderare questo patrimonio spirituale dal cuore più interiore, solo allora gli può essere offerto Il senso e lo scopo della vita terrena è lo sviluppo verso l’Alto dell’anima, e questo significherà per l’anima sempre una lotta, senza la quale non esiste nessun progresso. Deve sempre essere superato qualcosa, per poter registrare un successo. La vita di chi ora passa senza lotta, la cui maturità spirituale è messa in dubbio, la sua vita sarebbe stata vissuta inutilmente. Perciò a nessun uomo è perciò destinata una vita terrena spensierata, perché sarebbe per lui una mancanza d’Amore divino. Ma Dio ha soltanto una meta, educare degli esseri maturi spiritualmente, e perciò li deve mettere nello stato di una costante lotta, affinché abbiano l’occasione per maturare. Ma gli uomini non riconoscono questo come una dimostrazione d’Amore di Dio, ma accettano quasi sempre malvolentieri il destino caricato a loro. Ma lottare e soffrire con rassegnazione soltanto procura loro la ricompensa dello sviluppo verso l’Alto. Accettare e cercare di superare come Mandato di Dio, accettando l’Aiuto della Forza spirituale, mette l’anima in quello stato di maturità, che è la meta della vita terrena. Perché solo allora si piega alla Volontà di Dio, allora sottomette sé stessa e la sua volontà alla Volontà del suo Creatore, ed allora riconosce le gioie terrene come un pericolo che doveva superare per venire più vicino a Dio. Quindi l’uomo può trovare l’unificazione con Dio soltanto, quando Gli si dà senza resistenza, mentre rinuncia a tutto per via di quest’unica meta, giungere a Dio. Lo spirito è volenteroso, ma la carne è debole, e finché l’anima provvede il corpo e rivolge quindi a lui la volontà, lo spirito che vorrebbe giungere in Alto, è imbavagliato. Quindi, l’anima deve lottare contro la carne, non deve badare alle sue bramosie, ma dare la libertà allo spirito. L’anima si deve separare volontariamente dal corpo, per unirsi con lo spirito, anche se costa una lotta e sembra poco piacevole. E questo è il senso e lo scopo della vita, che l’uomo presti giornalmente resistenza contro le bramosie del corpo, affinché le vinca e dia la libertà allo spirito in sé, per lanciarsi in Alto nelle regioni spirituali, per accogliere là il patrimonio spirituale, e quindi raccoglie una ricchezza imperitura per l’Eternità.

Amen

Het overwinnen van de materie - De positieve ontwikkeling van de ziel

De ziel moet zich opwaarts ontwikkelen en zich te allen tijde kunnen losmaken van de wereld en haar vreugden en zorgen. Dan pas heeft ze de materie overwonnen, want dan is de wil om op te klimmen sterker dan de wereld. Dan pas kan ze rijp worden en geestelijke rijkdom in ontvangst nemen, als ze het aardse niet meer begeert. Hoe moeilijker het haar valt naar het geestelijke rijk op te stijgen, des te groter is haar verdienste wanneer ze de tocht omhoog toch aflegt. Want door het overwinnen van de weerstanden, wint ze aan kracht voor zover ze om goddelijke bijstand vraagt. De wil van de mens die kiest voor boven, zal waarlijk worden beloond en wat de ziel prijsgeeft, ontvangt ze duizendvoudig terug. Wat ze opgeeft is aards vergankelijk, wat ze ontvangt is echter geestelijk goed dat eeuwigheidswaarde heeft. En daarom moet de mens naar dit geestelijke goed verlangen vanuit het diepst van zijn hart. Pas dan kan het hem worden aangeboden.

De zin en het doel van het aardse leven is de positieve ontwikkeling van de ziel en steeds zal dit voor de ziel een strijd moeten betekenen, daar er zonder strijd geen vooruitgang is. Steeds moet er iets worden overwonnen om succes te kunnen boeken. Wiens leven nu zonder strijd voorbijgaat, diens geestelijke rijpheid staat op losse schroeven, dus zou zijn leven nutteloos geleefd zijn. Daarom zal de mens nooit een helemaal zorgeloos leven beschoren zijn, want dit zou een tekort aan goddelijke liefde voor hem betekenen. Maar God heeft alleen dat ene doel: het opvoeden tot geestelijk rijpe wezens. En Hij moet ze daarom voortdurend in een toestand van strijd plaatsen, opdat ze de gelegenheid hebben geheel rijp te worden. Maar de mensen zien dit niet als een bewijs van Gods liefde, veeleer aanvaarden ze meestal onwillig het hun opgelegde lot. Doch strijden en lijden met overgave levert hun pas het loon van een positieve ontwikkeling op.

Alles aannemen als door God gezonden en het proberen te overwinnen met behulp van goddelijke kracht, plaatst de ziel in die toestand van rijpheid die het doel is van het aardse bestaan. Want dan pas buigt hij zich voor de wil van God. Dan onderwerpt hij zichzelf en zijn wil aan zijn Schepper en dan ziet hij de aardse vreugden als een gevaar dat hij zou moeten overwinnen om daardoor dichter bij God te komen. Want het vragen om kracht levert hem de uitstraling van de goddelijke liefde op en doet hem inniger aaneensluiten met God. De mens kan dus de aaneensluiting met God alleen vinden als hij zich zonder weerstand aan Hem overgeeft, doordat hij alles opgeeft ter wille van dit ene doel: bij God te komen.

De geest is gewillig, maar het vlees is zwak. En zolang de ziel aan het lichaam denkt en dus de wil erop richt, is de geest die graag opwaarts wil klimmen, aan banden gelegd. Dus moet de ziel strijden tegen het vlees. Ze mag geen acht slaan op de begeerten ervan, maar moet de geest de vrijheid geven. De ziel moet zich gewillig van het lichaam losmaken om zich te verenigen met de geest, al kost het ook strijd en lijkt het weinig aantrekkelijk. En dat is de zin en het doel van het leven, dat de mens dagelijks weerstand biedt aan de begeerten van het lichaam, opdat hij dit de baas zal worden en de geest in zich de vrijheid zal geven om op te stijgen naar geestelijke gewesten, daar geestelijk goed in ontvangst te nemen en dus onvergankelijke rijkdom zal vergaren voor de eeuwigheid.

Amen