• Indietro

Il sorgere di pensieri - La facoltà di ricevere

Dalla pienezza dei pensieri sale sempre alla superficie quel pensiero che si adatta alla volontà dell’uomo, cioè la volontà stessa è la causa in quale via si muove il pensare dell’uomo. Il cervello umano è pieno di impressioni; tutte cercano di penetrare nella consapevolezza dell’uomo, ma la volontà si decide per un determinato pensiero ed ora questo viene coltivato o anche respinto, secondo come lo spirito dell’uomo entra in contatto con lo Spirito di Dio, per quanto si aspira a dei risultati spirituali. Questo non è per nulla da intendere che l’uomo potesse avere solo tali pensieri, come vi tende solo come uomo. Ora può essere attivo anche lo spirito da Dio, mentre lascia agire sull’uomo anche le impressioni dall’esterno, in modo che ognuno dei pensieri accolti può essere importante, per quanto l’uomo tenda al sapere spirituale e quindi desideri il chiarimento. Mentre in un uomo di mentalità terrena entra in funzione soltanto l’apparato del pensare come tale, quindi le risposte alle domande poste sono insignificanti, perché non servono alla promozione spirituale dell’uomo. Ogni domanda può essere posta quindi in modo spirituale e quindi anche essere risposta in modo spirituale, appena la stessa domanda può anche trovare la risposta puramente terrena. E così la Fonte, dalla quale all’uomo può essere trasmessa la Sapienza, è inesauribile, perché è sempre lo spirito da Dio ad elargirla, perché la Sapienza divina è infinita. Dipende solo dal fatto, fin dove l’anima umana si è formata per poter accogliere ciò che le ha trasmesso lo spirito. Dev’essersi portata in una condizione da percepire le vibrazioni più sottili dello spirito e sentire in sé il minimo tintinnio della voce del cuore. Lo spirito da Dio vuole sempre dare ed insegnare, ma le apparecchiature di ricezione non sono sempre così accuratamente disposti da percepire le vibrazioni più sottili. L’uomo deve chiudere volontariamente il suo orecchio al mondo, non deve dare a nessun pensiero spazio in sé, non deve far entrare nulla di estraneo come disturbo, ma deve unicamente badare ai moti in sé, che sono condizionati spiritualmente, quindi vorrebbero essere trasmessi dallo spirito nell’uomo all’anima. Inizialmente questa voce nel cuore dell’uomo non è facilmente comprensibile e richiede la massima attenzione ed esclusione di ogni pensiero terreno. Ma l’uomo può anche giungere con estrema facilità e senza fatica alla ricezione di messaggi spirituali, quando tende ad escludere tutto il pensare terreno e desidera essere istruito solamente dallo spirito da Dio. Il mondo, con tutto ciò che gli è attaccato, disturba il collegamento interiore con i donatori puramente spirituali della Verità divina, quindi la ricezione sarà sempre difficile oppure del tutto impedita, finché dei problemi terreni toccano ancora l’uomo e questi non possono essere del tutto esclusi al momento in cui deve aver luogo una trasmissione del patrimonio spirituale. E’ di una importanza molto particolare, che tutti i fascini del mondo devono essere evitati, se l’anima dev’essere promossa spiritualmente e l’uomo aumenti il suo sapere sulle Verità spirituali, perché ogni distrazione terrena è d’ostacolo, perché rende l’anima dell’uomo incapace di sentire la voce spirituale, e la Verità divina non può essere trasmessa all’uomo su altra via, affinché venga accettata senza dubbio. E perciò dev’aver avuto luogo definitivamente la separazione dal mondo, se il figlio terreno vuole dare uno sguardo nei Miracoli della Creazione divina, che diversamente gli rimangono nascosti secondo il saggio Consiglio del Signore.

Amen

Opduiken van gedachten – Opnamevermogen

Uit de overvloed aan gedachten stijgt steeds deze gedachte naar de oppervlakte, die zich aan de wil van de mens aanpast. Dat wil zeggen dat de wil er zelf de oorzaak van is in welke baan het denken van de mens zich beweegt. Het menselijke brein zit vol indrukken. Ze proberen allemaal het bewustzijn van de mens binnen te dringen. Maar de wil geeft de voorkeur aan een bepaalde gedachte en op deze gedachte wordt nu voortgeborduurd of het wordt ook afgewezen, al naar gelang de menselijke geest in verbinding treedt met de geest van God, voor zover geestelijke resultaten nagestreefd worden.

Het moet geenszins zo begrepen worden, dat de mens alleen maar zulke gedachten zou kunnen hebben, zoals hij ze louter als mens nastreeft. De geest uit God kan nu ook actief werkzaam zijn, doordat hij ook de uiterlijke indrukken op de mens in laat werken, zodat elk van de opgenomen gedachten van betekenis kan zijn, voor zover de mens geestelijke kennis nastreeft en dus ook opheldering verlangt. Terwijl bij een aardsgezind mens alleen het denkapparaat als zodanig in werking treedt, dus de antwoorden op de gestelde vraag onbelangrijk zijn, omdat ze de geestelijke vooruitgang van de mens niet dienen.

Elke vraag kan geestelijk gesteld en ook geestelijk beantwoord worden, zoals dezelfde vraag ook een puur aards antwoord kan vinden. En zo is de bron, waaruit de mens wijsheid gegeven kan worden, onuitputtelijk, want de geest uit God zal deze wijsheid voortdurend uitdelen, want de goddelijke wijsheid is onbegrensd. Het hangt er slechts van af, in hoeverre de menselijke ziel zich gevormd heeft, om dat, wat de geest haar gaf, op te kunnen nemen. Ze moet zich in een staat gebracht hebben, dat ze de fijnste roerselen van de geest gewaarwordt en het zachtste klinken van de stem van het hart in zich hoort. De geest uit God wil steeds geven en onderwijzen, maar de ontvangers zijn niet altijd zo nauwlettend ingesteld, dat ze de zachtste roerselen horen.

De mens moet zijn oor bereidwillig voor de wereld sluiten. Hij mag in zichzelf geen ruimte aan aardse gedachten geven. Hij mag niets vreemds als verstoring binnenlaten, maar hij moet enkel en alleen acht slaan op zijn innerlijke opwellingen, die geestelijk veroorzaakt zijn, dus door de geest in de mens aan de ziel gegeven kunnen worden.

Aanvankelijk is deze stem in het hart van de mens niet gemakkelijk verstaanbaar en het vereist grote opmerkzaamheid en het uitschakelen van elke aardse gedachte. Maar de mens kan uiterst gemakkelijk tot een moeiteloos in ontvangst nemen van geestelijke boodschappen komen, wanneer hij ernaar streeft om al het aardse denken uit te schakelen en er alleen naar verlangt om door de goddelijke geest onderwezen te worden.

De wereld met alles wat haar aankleeft verstoort de innerlijke verbinding met de zuiver geestelijke gever van de goddelijke waarheid, dus de ontvangst zal moeilijk of ook geheel beëindigd worden, zolang aardse vraagstukken de mensen nog beroeren en deze niet volledig uitgeschakeld kunnen worden op het moment, dat er een overdracht van geestelijke vraagstukken plaats zal vinden.

Het is bijzonder belangrijk, dat alle prikkels van de wereld gemeden worden als de ziel geestelijk gesteund moet worden en de kennis van de mens over geestelijke waarheden toe moet nemen, want elke aardse afleiding is hinderlijk, omdat ze de ziel van de mens onbekwaam maakt om de geestelijke stem te horen en op andere manieren de goddelijke wijsheid niet zo aan de mensen gegeven kan worden, dat ze zonder twijfel opgenomen wordt. En daarom moet de scheiding van de wereld volledig plaatsgevonden hebben, als het mensenkind een blik wil werpen in de wonderen van de goddelijke schepping, die hem anders onthouden blijven volgens het wijze raadsbesluit van de Heer.

Amen