• Indietro

Esseri viventi - Ricevitori di Luce e Forza

Anche l’essere meno appariscente è ricevitore della Forza divina, e proprio a questi esseri spetta un compito, che è immensamente importante per il sorgere dell’intera Creazione. Questi esseri hanno una destinazione, che fa molto chiaramente riconoscere il servire. Devono continuamente essere attivi come conduttori della Corrente dell’Amore divino. Perché l’Amore divino è la Forza che dev’essere trasmessa a tutti gli esseri, e questa trasmissione avviene attraverso appunto quei minuscoli esseri viventi, il cui compito è di mettere pure in collegamento tutto ciò che viene a contatto con loro stessi, affinché sia stabilito il contatto, che rende possibile l’accoglienza della Forza divina. E’ l’unico procedimento però che è indipendente dalla volontà del singolo, fin dove questo dà l’assenso di voler ricevere questa Forza, perciò gli esseri i meno appariscenti sono destinati di darsi ad un procedimento, che assicura di nuovo l’esistenza ad altri esseri viventi. Ma possono contemporaneamente entrare in uno stato di una certa attività, e questo è già il primo stadio per la liberazione. Tutto ciò che è ammesso all’attività, si trova anche in un grado di maturità dove può ricevere e condurre oltre la Luce. Appena l’essere è quindi ammesso all’attività, potrà anche diffondere Luce, e perciò vi sarà sempre Luce là, dove questi esseri viventi sono attivi, mentre c’è l’oscurità, se questi esseri cessano l’attività. Quindi, attività significa sempre anche Luce. E quest’attività viene nuovamente stimolata o favorita, più intensamente agiscono i raggi del divino Donatore di Luce sull’essere ricettivo per la Luce. Gli esseri viventi devono esercitare le funzioni, che vengono loro assegnate da Dio, quindi devono essere attivi, ma per questo hanno bisogno della Forza da Dio, la ricevono e sono entrati ora nella Cerchia della Corrente dell’Amore divino, che per l’essere significa inimmaginabili Grazie. Se ora camminano nella Luce, sentono il suo beneficio, stimola la spinta all’attività e questa è lo stato del liberato, del redento. Ma per l’occhio umano l’attività del più minuscolo essere vivente non è quasi percettibile. E malgrado ciò, tutti questi esseri, rispetto al loro stato di maturità, sono inseriti nella Cerchia dei servitori di Dio e della Sua Creazione. A tutti gli esseri periodicamente è dato come compito un’attività, che ora adempiono anche perfettamente secondo la Volontà divina. L’essere vivente viene sempre di nuovo messo nello stato di riposo, di inattività, per poter lasciar agire sempre di nuovo su di sé il beneficio dell’attività, perché nel cambio di attività e riposo riconosce, che l’attività corrisponde allo stato liberato, mentre il riposo nella forma solida corrisponde allo stato legato. Perciò il più minuscolo essere vivente, se è una volta ammesso all’attività, adempirà il suo compito con tutto il fervore e servirà a tutto l’essenziale come conduttore di Luce e Forza nella Creazione.

Amen

Levende wezens – Ontvangers van licht en kracht

Ook het nietigste wezen is ontvanger van goddelijke kracht en juist deze wezens hebben wel een taak, die enorm belangrijk is voor het bestaan van de totale schepping. Deze wezens hebben een doel, dat heel duidelijk het dienen laat herkennen. Ze moeten voortdurend bezig zijn als geleider van de goddelijke liefde. Want goddelijke liefde is kracht, die alle wezens gegeven moet worden en het doorgeven gebeurt door juist deze kleinste levende wezens, van wie het de opdracht is om alles, wat met hen in aanraking komt, in zekere zin met elkaar in verbinding te brengen, opdat het contact, dat het in ontvangst nemen van goddelijke kracht mogelijk maakt, tot stand komt.

Maar dit proces is onafhankelijk van de wil van de individuen, in hoeverre deze wil toestemming geeft voor het willen ontvangen van deze kracht. Daarom zijn de nietigste wezens ervoor bestemd om zich voor een proces te lenen, die andere levende wezens weer het bestaan verzekert. Maar ze mogen tevens in de staat van een zekere werkzaamheid komen en dit is reeds het eerste stadium van de verlossing. Alles, wat tot werkzaamheid toegelaten is, heeft ook een graad van rijpheid, waar het licht ontvangen en doorgeven kan. Zodra het wezen dus toegelaten is om werkzaam te zijn, zal het ook licht kunnen verspreiden. En daarom zal er steeds daar, waar deze levende wezens werkzaam zijn, licht zijn, terwijl er dan duisternis is, als deze wezens hun werkzaamheden stoppen.

Werkzaamheid betekent dus ook altijd licht. En hoe intensiever de straling van de goddelijke lichtgevers op het wezen, dat licht ontvangt, inwerkt, des te meer wordt deze werkzaamheid weer aangespoord of gesteund. De levende wezens moeten de taken, die hun door God toegewezen zijn, uitvoeren. Ze moeten dus werkzaam zijn en hebben daar kracht uit God voor nodig. Deze ontvangen ze en nu zijn ze de stroomkring van de goddelijke liefde, die voor het wezen onvoorstelbare genaden betekent, binnengetreden. Nu ze in het licht wandelen, ervaren ze de weldaad hiervan. Het stimuleert de drang om werkzaam te zijn en werkzaamheid is de toestand van degenen, die bevrijd zijn: de verlosten.

Maar voor het menselijke oog is de werkzaamheid van de kleinste levende wezens nauwelijks waarneembaar. En toch zijn al deze wezens overeenkomstig hun staat van rijpheid ingedeeld in de kring van degenen, die God en Zijn schepping dienen. Alle wezens worden in tijdvakken een werkzaamheid als opdracht gegeven, die ze nu ook geheel volgens de goddelijke wil vervullen.

Steeds wordt het levende wezen weer in de staat van rust, de passiviteit, geplaatst om de weldaad van de activiteit op zich in te kunnen laten werken, want het herkent in de afwisseling van de activiteit en de rust, dat de activiteit overeenkomt met de bevrijde toestand, terwijl de rust overeenkomt met de in de vaste vorm gebonden toestand. Daarom zal dat kleinste levende wezen, als het eenmaal toegelaten is om werkzaam te zijn, met alle ijver zijn taak vervullen en dus ook alle wezens in de schepping als geleider van licht en kracht dienen.

Amen