• Indietro

Nutrimento spirituale e terreno

I bisogni del corpo e dell’anima sono totalmente diversi reciprocamente. Il corpo ha bisogno per il suo mantenimento di quelle sostanze d’apporto, che sono di nuovo prese dal campo del terreno, quindi qualcosa di terreno deve essere nutrito con il terreno per poter sussistere, cioè è nella Volontà divina che il corpo terreno dell’uomo sia anche in certo qual modo dipendente dalle Creazioni di Dio a sua disposizione, che adempiono nuovamente il loro compito terreno che servano alla conservazione del corpo umano. Quindi l’uomo non può mai rendersi arbitrariamente libero da queste Opere di Creazione che diversamente sembrano insignificanti, ne ha assolutamente bisogno e di conseguenza è in una certa dipendenza da tutto ciò che contribuisce alla conservazione della sua vita terrena. E questo è disposto saggiamente dall’eterno Creatore. Con ciò ha stabilito il collegamento fra tutto lo spirituale, nella Creazione tutto serve, e di conseguenza nulla è senza scopo. Lo spirituale in ogni Opera di Creazione spinge sempre incontro allo spirituale che deve servire. Ed il collegamento di tutto lo spirituale è sempre unito con la liberazione dalla vecchia forma. Quindi il servire dello spirituale significa anche la sua Redenzione La fusione dello spirituale dell’una e l’altra forma significa anche un aumentato agire, quindi essere a servizio di quest’Opera di Creazione che serve all’uomo. Il corpo dell’uomo ha bisogno di moltissime cose nella sua vita, e tutte queste gli devono essere apportate, per lo scopo della costruzione interiore oppure anche a servire da protezione dell’involucro esteriore. Tutto ciò che all’uomo necessita nell’esistenza terrena, è previsto nella Creazione di Dio In particolare alla materia viene sottratta ogni sostanza spirituale, appena viene assunta da esseri viventi come nutrimento, quindi per la conservazione della forma esteriore. Questa sostanza spirituale si associa allo spirituale dell’essere vivente, in modo che in una certa durata di tempo lo spirituale raggiunge di nuovo la maturità per passare in un’altra forma, che pone all’essere di nuovo compiti maggiori. L’aumento dello spirituale attraverso la fusione di singole entità e la maturazione di queste attraverso il servire nel Senso voluto da Dio, è sempre e costantemente lo scopo del cammino attraverso tutte le Opere di Creazione. E nell’ultimo stadio come uomo pure il corpo, la forma esteriore, e l’anima, lo spirituale nell’uomo, dev’ora essere provvisto con l’apporto di sostanza spirituale allo scopo del perfezionamento, e cioè ora ciò che è assunto dal corpo come nutrimento non serve più ad ambedue, al corpo ed all’anima, ma è di nuovo nella volontà dell’uomo, se contemporaneamente anche l’anima riceva del nutrimento spirituale. E questo nutrimento le dev’essere offerto oltre al puro nutrimento corporeo e nell’assunzione di quest’ultimo provveduta contemporaneamente l’anima, affinché oltre alla conservazione del corpo, serva anche all’accrescimento della sostanza spirituale. Quindi all’anima dell’uomo può essere provveduto in modo duplice, lo spirituale nella forma può essere aumentato straordinariamente attraverso la giusta assunzione del cibo e bevanda naturali e questo accresciuto spirituale può di nuovo, attraverso l’apporto del Cibo spirituale, attraverso la Parola di Dio, raggiungere un grado di maturità straordinariamente alto, in modo che la forma esteriore ha ora adempiuto il suo ultimo scopo, quindi lo spirituale non ne ha più bisogno per lo sviluppo verso l’Alto, ma ha raggiunto la meta, che gli era posta per il decorso terreno, e quindi si lancia nelle luminose Alture senza qualsiasi catena esteriore. Nell’ultimo stadio dello sviluppo può essere raggiunto straordinariamente molto, ma per questo è sempre il motivo la libera volontà, dato che ora spetta all’uomo stesso di formare la sua anima, tutto lo spirituale in lui, ma il successo del tendere è anche straordinariamente prezioso, perché è il definitivo divenire libero dalla forma.

Amen

Geestelijk en lichamelijk voedsel

De behoeften van het lichaam en van de ziel zijn geheel afwijkend van elkaar. Het lichaam heeft voor zijn instandhouding deze voedingsstoffen nodig, die weer uit het gebied van het aardse weggenomen worden. Het aardse moet dus met het aardse gevoed worden om te kunnen bestaan, dat wil zeggen dat het de goddelijke wil is, dat het aardse lichaam van de mens in zekere zin ook afhankelijk is van de hem ten dienste staande scheppingen van God, die daarmee weer hun aardse taak, dat ze het menselijke lichaam tot instandhouding dienen, vervullen. De mens kan zich dus nooit eigenmachtig vrij maken van deze anders onbeduidend lijkende scheppingswerken. Hij heeft deze onvermijdelijk nodig en verkeert dus in een zekere afhankelijkheid van alles, wat aan de instandhouding van zijn aardse leven bijdraagt.

En dit is wijs ingericht door de eeuwige Schepper. Hij heeft daarmee de verbinding tussen al het geestelijke tot stand gebracht. Alles in de schepping is nodig en bijgevolg is er niets zonder doel. Het geestelijke in elke scheppingswerk dringt zich steeds aan het geestelijke van diegene op, die het dienen moet. En de verbinding van al het geestelijke is steeds met de bevrijding uit de oude vorm verbonden. Dus betekent het dienen van het geestelijke ook diens verlossing. Het versmelten van het geestelijke van de ene en de andere vorm betekent ook een toegenomen werkzaamheid, dus een dienstbaar zijn van dit scheppingswerk aan de mensen, die het nodig hebben. Het lichaam van de mens heeft heel veel zaken in zijn leven nodig en al deze zaken moeten hem toegevoerd worden met het oog op de innerlijke structuur of ook om het uiterlijke omhulsel tot zijn bescherming te dienen. De schepping van God is in alles, wat de mens in zijn aardse bestaan nodig heeft, voorzien.

De materie wordt vooral elke geestelijke substantie ontnomen, zodra ze door een levend wezen als voedsel, dus tot instandhouding van de uiterlijke vorm, opgenomen wordt. Deze geestelijke substantie voegt zich nu aan het geestelijke van het levende wezen toe, zodat het geestelijke na een bepaalde tijdsduur weer de rijpheid bereikt om in een andere vorm over te gaan, die weer grotere taken aan het wezen oplegt. De toename van het geestelijke door het samensmelten van individuele wezens en het uitrijpen hiervan door op een door God gewilde manier te dienen is te allen tijde het doel van de gang door alle scheppingswerken.

En in het laatste stadium als mens moet nu eveneens het lichaam, de uiterlijke vorm, en de ziel, het geestelijke in de mens, bedacht worden met de toevoer van geestelijke substantie, met de voltooiing als doel. En weliswaar komt nu hetgeen door het lichaam opgenomen is, niet beiden, zowel het lichaam als de ziel, meer ten goede, maar ligt het weer aan de wil van de mens of tegelijkertijd ook de ziel geestelijk voedsel ontvangt. En deze voeding moet jullie weliswaar naast de zuiver lichamelijke voeding aangeboden worden en er moet ook bij het in ontvangst nemen van het laatste, tegelijkertijd aan de ziel gedacht worden, opdat deze naast de instandhouding van het lichaam, ook de toename van geestelijke substantie dient.

De ziel van de mens kan dus op tweeërlei manieren bedacht worden. Het geestelijke kan in de vorm door een rechtstreeks in ontvangst nemen van natuurlijke spijs en drank buitengewoon toenemen. En dit toegenomen geestelijke kan weer door de toevoer van geestelijke spijs, door het woord van God, een buitengewone hoge graad van rijpheid bereiken, zodat de uiterlijke vorm nu haar laatste doel bereikt heeft, dus het geestelijke zoiets niet meer nodig heeft voor de opwaartse ontwikkeling, maar het doel, dat haar voor de aardse levensloop gegeven werd, bereikt heeft en dus zonder enige uitwendige keten opvliegt naar de lichte hoogte.

In het laatste stadium van de ontwikkeling kan buitengewoon veel bereikt worden. Maar steeds is de vrije wil daar de aanleiding toe, omdat het nu de taak van de mens zelf is om zijn ziel, al het geestelijke in hem, te vormen. Maar ook het resultaat van het streven is buitengewoon waardevol, want het betekent het totale vrij worden uit de vorm.

Amen