• Indietro

La sofferenza di Gesù sulla Croce

La sofferenza di Gesù sulla Croce non viene ancora ben riconosciuta nella sua Grandezza dagli uomini. L’inafferrabile Amore per i Suoi figli terreni ha mossa l’eterna Divinità ad incorporarSi in un Uomo sulla Terra, per rendere con ciò possibile di superare la voragine che c’era finora fra il Padre ed i figli sulla Terra, per mostrare ai figli una via che conduce a Lui. Ora l’Amore divino Stesso ha gettato il Ponte attraverso l’Opera di Redenzione di Gesù Cristo. Il Signore sulla Croce ha così sofferto indicibilmente come Uomo, ha sopportato tutti i tormenti della morte sulla Croce, e questo per il profondissimo Amore per l’umanità. L’Amore di cui l’umanità era privo, Lo ha mosso a morire per questa umanità e portarle così la Salvezza dalla sua profondissima colpa di peccato. Parole non possono descrivere la pena ed il tormento che Gesù ha subìto sulla Croce. Ha sofferto dei dolori disumani, perché il Corpo attraverso l’unificazione dell’Anima con lo Spirito, era nella pienissima armonia con tutto ciò che era puro e chiaro, che era limpido e luminoso. E questo Corpo era stato strappato giù nella regione oscura attraverso il potere oscuro. Coloro che hanno messo mano su di Lui, erano figure peccaminose, oscure, spinte da demoni all’agire crudele. La paura dell’Anima pura che era diventata totalmente Amore, Era incommensurabilmente grande ed il tocco attraverso questi demoni agendo nell’odio era indescrivibilmente tormentoso. Se soltanto un uomo come ogni altro avesse da subire questa morte, l’Opera di Redenzione non sarebbe stata di questa Importanza. Ma i tormenti di Gesù superavano migliaia di volte quelli di un uomo, dato che non soffriva soltanto il Corpo in sé, ma molto di più l’Anima, perché stava nella Luce e veniva umiliata dall’oscurità. Nessun uomo sulla Terra può misurare l’Opera di Redenzione nella sua dimensione; soltanto nello stato di Luce afferra la sua Grandezza e l’indicibile Amore, che ha mosso il Figliuol dell’Uomo a prendere su di Sé la sofferenza più difficile. E l’umanità bada troppo poco alla Sua morte, non teme di rinunciare alla fede in Gesù Cristo come Redentore del mondo. E non si rende conto, quale incommensurabile peccato carica così su di sé e non può offrirle null’altro in sostituzione per questa Opera d’Amore più grande umanamente, che è stata portata per l’Umanità.

Amen

Het lijden van Jezus aan het kruis

Het lijden van Jezus aan het kruis wordt in zijn betekenis nog niet goed door de mensen herkend. De onbegrijpelijke liefde voor Zijn mensenkinderen bewoog de eeuwige Godheid om Zich in een mens op aarde te belichamen om daardoor de tot nog toe onoverbrugbare kloof tussen de Vader en de kinderen op aarde overbrugbaar te maken. Om deze kinderen een weg te laten zien, die naar Hem leidt. Nu heeft de goddelijke liefde Zelf door het verlossingswerk van Jezus Christus de brug geslagen.

De Heer heeft als mens zo onuitsprekelijk geleden aan het kruis. Hij heeft alle kwellingen van de kruisdood geproefd. En dit uit de diepste liefde voor de mensheid. Die liefde, waar de mensheid gespeend van was, bewoog Hem om voor deze mensheid te sterven en haar daardoor de verlossing van de diepste zondenschuld te brengen. Woorden zijn niet in staat om de pijn en kwellingen, die Jezus aan het kruis te doorstaan had, uit te drukken. Hij leed onmenselijke pijnen, want Zijn lichaam was door de eenwording van de ziel met de geest in de volste harmonie met alles, wat zuiver, helder en licht was.

En dit lichaam werd door de duistere macht het duistere domein in gesleurd. Degenen, die de hand aan Hem legden, waren zondige, duistere gestalten, door demonen gedreven tot wreed handelen. De vrees van de zuivere, door en door tot liefde geworden ziel, was onmetelijk groot en de aanraking door deze in haat werkende demonen was onbeschrijflijk martelend. Als slechts een mens zoals ieder ander deze dood te verdragen zou hebben gekregen, zou het verlossingswerk niet van zo’n betekenis geweest zijn. Maar de kwellingen van Jezus overstegen die van een mens duizendmaal, omdat niet alleen het lichaam op zich leed, maar veel meer de ziel, omdat ze in het licht stond en door de duisternis diep verdeemoedigd werd.

Geen mens op aarde kan het verlossingswerk in zijn volle omvang overzien. Pas in de toestand van licht begrijpt hij de betekenis hiervan en de onnoemelijke liefde, die de Mensenzoon ertoe bewogen heeft om het zwaarste leed op Zich te nemen. En de mensheid slaat zo’n geringe acht op Zijn dood, dat ze er niet voor terugschrikt om het geloof in Jezus Christus als Verlosser van de wereld op te geven. En ze is er zich niet van bewust, welke onmetelijke zonde ze daardoor op zich laadt en hoe niets anders haar compensatie kan bieden voor dit menselijk grootste liefdeswerk dat de mensheid geschonken werd.

Amen