• Indietro

L’ebbrezza dei sensi – La procreazione – Lo scopo

Gli uomini si ribellano maggiormente contro l’accettazione di dottrine di un cammino di vita virtuoso, con cui è da intendere una rinuncia ad ogni ebbrezza dei sensi corporei, che non hanno la volontà per il risveglio di una nuova vita come premessa. Questo istinto è sviluppato oltremodo forte, per poter proprio in questo mettere alla prova la più grande volontà di ribellione, ma la minor parte degli uomini combatte contro questa brama della carne. Loro cedono alla spinta corporea e badano alla continua soddisfazione con la quale causano alla loro anima un danno così grande, perché ora non sono più in grado di poter essere attivi in modo puramente spirituale, perché la volontà per vincere questa brama è così indebolita. Il procedimento del tutto naturale della procreazione dell’uomo è legato con il benessere corporeo nella più saggia predisposizione dal divino Creatore, per stimolarlo sempre di nuovo alla procreazione e per dare con ciò la possibilità dell’incorporazione a delle anime in attesa di entrare nell’esistenza sulla Terra. Questo è l’unico scopo dell’unione tra uomo e donna e dovrebbe essere pensata bene, ed ogni ebbrezza dei sensi deve essere possibilmente guidata tramite una severa astinenza e la mortificazione della carne. Invece si cerca di sottrarsi al più grande compito terreno e ci si da sconfinatamene alle voglie corporee, di lasciar diventare queste ben presto la molla principale della vita e di preparare con ciò un ostacolo insuperabile per l’anima, che non le fa trovare la via verso l’Alto. Lei viene trattenuta alla Terra da questa brama del corpo e con la propria forza non può lanciarsi verso l’Alto, risprofonda sempre e sempre di nuovo ed ha da lottare smisuratamente attraverso l’istinto del corpo per l’adempimento della sua voglia. Gli organi dell’uomo non necessitano assolutamente che si adeguino al desiderio, ma l’uomo può educarsi molto bene all’astinenza ed al superamento delle sue brame, perché il desiderio aumenta, più viene assecondato, ed è da domare nella stessa misura, per quanto sia forte la volontà e l’uomo si rende conto, quale danno causa all’anima, quando il corpo viene soddisfatto senza limite. Ma questo gli uomini non lo vogliono ammettere, non vogliono caricarsi nessuna limitazione e perciò infuriano contro la loro propria anima, per non lasciar languire il corpo. E la vera destinazione del loro corpo, di generare di nuovo esseri umani, viene del tutto disatteso, per cui non causano soltanto il danno a sé stessi, ma contemporaneamente alle anime, che si vogliono incorporare, negando loro l’entrata in un corpo umano e così impediscono una nuova nascita.

Amen

Zinsvervoering – Voortplanting – Doel

Waar de mensen zich het meest tegen verzetten, is het aannemen van een leer van een beschaafde levenswandel, waaronder het afzien van lichamelijke sensuele bedwelming, die niet de wil tot verwekking van een nieuw leven als voorwaarde heeft. Deze drijfveer is zo buitengewoon sterk ontwikkeld om juist hieraan de sterkste wil om weerstand te bieden te kunnen beproeven, maar slechts weinig mensen strijden tegen deze heftige begeerte van het vlees. Ze geven aan de lichamelijke drang toe en streven naar onophoudelijke bevrediging en berokkenen hun ziel zo grote schade, want ze kunnen nu niet meer zuiver geestelijk bezig zijn, waar de wil om dit verlangen te overwinnen zo verzwakt is.

De heel natuurlijke gebeurtenis bij de voortplanting van de mens is door de goddelijke Schepper met het wijste inzicht met lichamelijk welbehagen verbonden om hen steeds weer tot voortplanting te bewegen en de op belichaming wachtende zielen daardoor gelegenheid te geven om het aardse bestaan te verkrijgen. Het is het enige doel van de vereniging van man en vrouw en het zou goed overwogen moeten worden en door strenge terughoudendheid en zelfkastijding moet elke zinsvervoering zoveel mogelijk tegengegaan worden.

In plaats hiervan probeert men zich aan de voornaamste aardse opdracht te onttrekken en men geeft zich enkel grenzeloos aan de lichamelijke begeerten over om die heel spoedig tot de voornaamste drijfveer van het leven te laten worden en daardoor bezorgt het de ziel een onoverwinnelijke hindernis, dat haar de weg omhoog niet laat vinden. Ze wordt door dit verlangen van het lichaam op de aarde vastgehouden en kan zich niet uit eigen kracht naar de hoogte begeven. Steeds weer zinkt ze terug en ze moet onmetelijk strijden door de drang van het lichaam naar de vervulling van zijn begeerte.

De organen van de mens hebben het beslist niet nodig, dat aan het verlangen voldaan wordt, maar de mens kan zich heel goed tot matigheid en tot het overwinnen van zijn begeerten opvoeden, want het verlangen wordt groter, naarmate hier meer gevolg aan gegeven wordt. En het is in dezelfde mate ook te bedwingen als de wil sterk is en de mens zich er bewust van is, welke schade hij de ziel berokkent, wanneer het lichaam volkomen bevrediging vindt.

Maar zoiets willen de mensen niet accepteren. Ze willen zichzelf geen beperking opleggen en gaan tekeer tegen hun eigen ziel om het lichaam geen gebrek te laten lijden. En ze slaan totaal geen acht op de eigenlijke bestemming van hun lichaam, om weer mensen te verwekken. Daardoor berokkenen ze niet alleen zichzelf schade, maar tegelijkertijd ontzeggen ze de zielen, die zich willen belichamen, het binnengaan in het menselijke lichaam en zo verhinderen ze de wedergeboorte.

Amen