• Indietro

Le lotte della vita sono necessarie per la maturazione dell’anima - Anime, che si vogliono incorporare

Appena preghi, avrai l’esaudimento, perché il tuo spirito è volenteroso. E tutto ciò che cominci sulla Terra per il Signore, sarà benedetto in modo molteplice, perché il Signore E’ con tutti coloro che sono per Lui. Così oggi ti giungono nuovamente le dimostrazioni della Sua Grazia, mentre eseguiamo il Suo Incarico e ti istruiamo. Nello strettissimo ambiente dell’uomo le anime attendono l’incorporazione. Sono imperfette ed il loro desiderio di poter percorrere la via sulla Terra, è comprensibile, dato che sperano la liberazione in quest’incorporazione, staccarsi dalla materia. Credono di non percepire troppo opprimente la forma come uomo, e stimano troppo alta la loro forza, per poter superare tutte le resistenze sulla Terra, anche se sanno che nella vita terrena hanno da lottare con delle difficoltà, sia spiritualmente come anche corporalmente. Ma intraprendono anche questa lotta con piena volontà, dato che si tratta di sfruttare esaurientemente l’ultima possibilità per l’Eternità. Se ora all’uomo rimangono risparmiate le lotte della vita terrena, allora l’incorporazione sarebbe del tutto senza scopo, perché l’anima rimarrebbe nella stessa costituzione come all’entrata nel corpo, dato che un’esistenza terrena senza lotta non procura nessuna maturazione interiore. Nelle resistenze l’anima deve fortificarsi, ma un lasciare passare tutto indifferentemente su di sé renderebbe l’anima solo debole e sarebbe esposta all’influenza di poteri bassi. Solo la costante lotta può condurre in Alto, e perciò trovarsi tranquilla nella vita terrena è un grande pericolo. Ogni anima ha anche il bisogno di sospendere di nuovo velocemente lo stato di sofferenza che a lei non aggrada, e perciò diventa anche inarrestabilmente attiva. Ma se rivolge questa energia solo ai scopi terreni, cioè se cerca solo di diminuire il disagio del corpo, continua a rimanere nell’oscurità dello spirito. Ma se attribuisce il massimo valore alla diminuzione di ostacoli spirituali, se lavora ininterrottamente per la salvezza dell’anima ed il suo tendere sulla Terra è rivolto solo a questa meta, presto avrà una chiara Luce. La sua condizione diventerà sempre più libera, aumenterà la Forza per il suo lavoro ed ora potrà anche affrontare la vita terrena, ma senza l’impiego di particolare forza, perché il Padre nel Cielo assicura a Suo figlio terreno la preoccupazione per il benessere terreno, se il suo tendere è rivolto unicamente al progresso della sua anima. Perciò il fervente lavoro su sé stesso è indescrivibilmente prezioso. Chi combatte contro le sue bramosie, chi si esercita nella mansuetudine e pazienza, se adempie in tutto la Volontà di Dio, se rimane continuamente nella Grazia di Dio, e vivere nella Grazia di Dio significa potersi dare senza preoccupazione a Lui, di essere sempre assistito da Lui, il Padre divino e poter andare incontro ad ogni giorno sempre senza paura e preoccupazione, di essere custodito in ogni pericolo del corpo e dell’anima e venire fortificato del continuo per la propria attività destinata sulla Terra, che è rivolta sia al corpo che anche all’anima. Quando all’uomo giunge una tale misura di Grazia, allora può passare attraverso la vita terrena senza preoccupazione, sempre soltanto ricordando che non si giochi quest’apporto di Amore divino, ma se ne renda sempre degno, che non trascuri il lavoro sulla sua anima, rivolgendosi ad interessi mondani, e che non dimentichi mai la preghiera, che gli concede sempre di nuovo Protezione contro le aggressioni del mondo. Allora l’uomo deve solamente ricordare, che è il figlio del Creatore, allora avrà fiducia in Lui come suo Padre e Lo pregherà intimamente, e la sua preghiera verrà esaudita.

Amen

Strijd van het leven die nodig is voor het rijpen van de ziel – Zielen, die zich belichamen willen

Zoals je bidt, zal je vervulling geschieden, want je geest is gewillig. En alles wat je op aarde voor de Heer begint, zal veelvuldig gezegend zijn, want de Heer is met allen die voor Hem zijn. En zo krijg je vandaag opnieuw de bewijzen van Zijn genade doordat wij Zijn opdracht uitvoeren en jou onderwijzen.

In de meest naaste omgeving van de mensen houden zich de zielen op die op belichaming wachten. Zij zijn niet voleindigd, en hun verlangen, de weg op aarde te kunnen gaan, is begrijpelijk. Zij hopen immers door deze belichaming op de bevrijding, de verlossing uit de materie. Zij geloven niet de menselijke vorm als zeer drukkend te ervaren en hun kracht schatten ze hoog genoeg in om alle weerstand op aarde te kunnen overwinnen, hoewel zij weten dat zij tijdens het leven op aarde met moeilijkheden te kampen hebben, zowel geestelijk als ook lichamelijk. Met heel hun wil gaan zij echter toch deze strijd aan, het is het immers waard om voor de eeuwigheid de laatste mogelijkheid optimaal te benutten.

Bleef nu de mensen de strijd van het leven op aarde bespaard, dan was de belichaming volledig doelloos, omdat de ziel in dezelfde gesteldheid zou blijven als bij zijn intrede in het lichaam, omdat een bestaan op aarde zonder strijd geen innerlijke rijping tot stand brengt. Door de weerstand moet de ziel sterker worden, een onverschillig ‘over zich heen laten komen’ zou de ziel immers alleen maar zwak laten worden en aan de beïnvloeding van lagere machten blootstellen. Alleen de voortdurende strijd kan opwaarts voeren en daarom is het gevaar, dat in het rustige aardse leven ligt, te groot.

Iedere ziel heeft ook de behoefte de toestand van lijden, die haar niet bevalt, zo spoedig mogelijk weer te verhelpen en zal daarom ook zonder te rusten werkzaam zijn. Wendt ze echter deze energie alleen maar aan voor aardse doelen, dat wil zeggen, tracht ze voor haar lichaam alleen maar het onaangename te verminderen, dan blijft ze verder in duisternis van geest. Hecht zij echter de grootste waarde aan het verminderen van geestelijke hindernissen, werkt ze onophoudelijk aan haar zielenheil en laat ze alle streven op aarde alleen maar dit doel gelden, dan zal het spoedig helder licht in haar worden.

Haar toestand zal steeds vrijer zijn, de kracht van haar arbeid zal toenemen, en ze zal nu eveneens het aardse leven, zonder het gebruik van bijzondere kracht, de baas kunnen worden, want de Vader in de hemel verzekert Zijn kind op aarde van de zorg om het aardse welzijn als diens streven enkel en alleen de ontwikkeling van zijn ziel geldt. Daarom is de ijverige arbeid aan zich zelf onbeschrijfelijk waardevol.

Wie tegen zijn begeerten strijdt, wie zich oefent in zachtmoedigheid en geduld, wie zijn naasten liefde schenkt en zich steeds inspant in alles Gods wil te vervullen, blijft onafgebroken in de genade van God. En in de genade van God te leven, betekent zich zonder zorgen aan Hem te kunnen overgeven, altijd door Hem, de goddelijke Vader, verzorgd te worden en zonder angst en zorgen iedere dag tegemoet te kunnen zien, beschermd te zijn tegen alle gevaren voor het lichaam en de ziel en voortdurend versterkt te worden voor de voor hem op aarde vastgestelde werkzaamheid, die zowel het lichaam als de ziel geldt.

Wanneer zo’n mate van genade voor de mensen toegankelijk is, dan kan hij zonder zorgen door het leven op aarde gaan, steeds alleen maar dit indachtig dat hij deze schenking van goddelijke liefde niet vergooit, maar zich in deze altijd waardig bewijst te zijn. Dat hij de arbeid aan zijn ziel niet veronachtzaamt doordat hij zich wijdt aan wereldse interesses, en dat hij nooit het gebed vergeet, dat hem altijd weer bescherming verleent tegen de verzoekingen van de wereld. Zo heeft de mens het alleen maar nodig te overdenken dat hij het kind van de Schepper is, dan zal hij vertrouwen vatten op Hem als zijn Vader en innig bidden. En zijn gebed zal verhoord worden.

Amen