• Back

BOŽIĆ

Sa zahvalnošću i radošću se trebate sjećati Mog rođenja na Zemlji, jer to je bilo djelo neizmjerne ljubavi i [[sa]]milosti za vas, time je za vas upaljeno svjetlo koje vam je trebalo osvjetliti put iz mračne duhovne noći.... time se za vas ljude ispunio/završio period najdublje beznadežnosti i počeo novi razvojni period.... Bio vam je pripremljen put koji je ponovo vraćao k Meni.... I taj put vam je Svojim životnim primjerom pokazao čovjek Isus, Koji je tu misiju preuzeo iz ljubavi prema Meni i prema vama, Njegovoj paloj braći.... Jer On Mi je želio vratiti Moju djecu, koja su već vječnostima bila udaljena od Mene i koja su ginula u najdubljoj nesreći.

Ljudski omotač Isus[[a]] nastanjivala je duša svjetla, biće koje je jednom bilo emitirano iz Mene, biće koje Mi je bilo predano u ljubavi, i koje je ostalo uz Mene kada se mnoštvo pra-stvorenih duhova odmetnulo od Mene.... Ta se duša krila u djetetu Isusu, i čudo za čudom svjedočilo je već za vrijeme Njegovog rođenja o Božanskom duhu koji je nastanjivao to djetešce.... Međutim, i Isus je morao započeti Svoj zemaljski život isto kao i svaki drugi čovjek, bio je rođen iz Marije, djevice, koja je bila sasvim čista tako da je na svijet mogla donijeti Božansko djetešce bez da se ogriješila.... A Isusova duša se morala nastaniti u čistom tijelu, jer sam se Ja Sâm htio nastaniti u Njegovoj ljudskom vanjskom omotaču, i zbog toga je Njegovo tijelo bilo i ostalo čisto i bezgrešno, jer iako je neprestano bio napadan od bića tame koja su Ga htjela navesti na pad, On im se suprotstavljao, i sve nečisto što je prianjalo uz Njegovu dušu kroz svoju ogromnu ljubav je na taj način izbavio; On se odupro svim kušnjama i sve neduhovno, što mu je tlačilo tijelo -jer živio je u ovom materijalnom svijetu-, je 'produhovio', On ga je učinio podatnim željama Svoje duše, jer bio je pun ljubavi, a ljubav pobjeđuje sve, i najvećeg neprijatelja. Čovjek Isus morao je prije toga dovesti do sazrijevanja sve još nezrele supstance koje su prianjale uz tijelo, tek tada sam se Ja Osobno, Vječna Ljubav, mog-ao/-la nastaniti u Njemu, i tek tada je veliko djelo milosti moglo biti privedeno kraju, djelo koje je On želio izvršiti zbog grijeha cijelog čovječanstva....

Kad sam se Ja spustio na Zemlju rođenjem Isusa, Moj duh bio je u Njemu, jer je materijalno tijelo u sebi sadržavalo potpunu/savršenu dušu, koja je time bila iskreno sljubljena [[= u savezu]] sa Mnom, i Ja Osobno sam Se kroz Njega mogao izražavati.... I prilikom Njegovog rođenja su se događale stvari koje vi želite uvrstiti u područje legendi, ali koje su se uistinu dogodile, jer potpunom/savršenom duhu je sve moguće.... Ali malo je onih koji su doživjeli ta čuda 'na' djetetu Isusu, oni čija su srca bila puna ljubavi i koji su u djetetu Isusu prepoznali obećanog Mesiju i koji su Ga obožavali.... Isto kao što su i ljudi koji su dolazili u Njegovu blizinu, ljudi čija srca su bila nečista, u Isusu gledali/vidjeli samo jedno dijete ne različito od ostale dijece.... Međutim, najčešće su u Njegovu blizinu dolazili ljudi koje Mu je dovodio njihov duh, koji su osjećali čudo koje se dogodilo te noći, i koji su Ga obožavali, jer su u Njemu vidjeli/prepoznali obećanog Mesiju.

A to je bilo najveće čudo svih vremena, koje se nikad neće ponoviti, da Sâm Bog dolazi na Zemlju i da se nastanjuje u [[jednom]] djetetu. Jer, ljubav je došla na Zemlju, djete Isus je bilo puno ljubavi, jer velika ljubav prema nekada palome, nesretnome, ponukala Ga je na to da obuče tijelo i da napokon izbriše [[= otplati]] pra-grijeh, koji je baš od strane ljubavi jedino i mogao biti izbrisan, jer se sastojao baš u grijehu protiv ljubavi. I to djelo je izvršio čovjek Isus time što je iz Svoje ljubavi dao Svoj život, time što je prinio najveću žrtvu koju je ijedan čovjek na ovoj Zemlji ikada prinio i koju će ikada prinijeti.... da se On Sâm odrekao sveg svjetla i sve snage/moći, koja je bila Njegova svojina kroz ljubav koja je boravila/bila.... da je On usred mračnog svijeta kao samo čovjek patio i umro najmučnijom mukom na križu....

(25 Prosinac 1963) Isus.... biće iz sfere svjetla.... dobrovoljno se ponudio za tu misiju, da kao čovjek prođe ovom zemljom i da izvrši djelo okajanja, neshvatljive patnje i boli, kako bi pomogao paloj braći.

Ljubav je ispunila sva bića koja su proizišla iz, i ostala uz Mene, nakon što se Lucifer okrenuo od Mene sunovraćujući time sa sobom u ponor bezbroj duhovnih bića.... I Isusova ljubav je bila tako jaka, da Mi je željela 'izvršiti okajanje' zbog neizmjernog prekršaja protiv Mene, njihovog Boga i Tvorca, protiv Same Vječne Ljubavi. I tu Ljubav, koju Mi je Isus prinio, Ja sam primio kao Njegovu žrtvu, jer ju je prinijela ljubav i jer je jedino putem ljubavi pra-grijeh mogao biti otplaćen/obrisan.... I tako je biće svjetla koje je uzelo tijelo poput ostalih ljudi, hodalo zemljom, opterećeno teškim zemaljskim tijelom, koje je za to biće koje se nalazilo u svjetlu i slobodi, predstavljalo okove, koje je duša doživljavala kao izuzetno mučne/tegobne. Ali On je kao čovjek morao prevaliti zemaljski put, jer je Svojim bližnjima trebao poslužiti kao primjer, kako bi Ga slijedili. Morao se boriti sa istim slabostima i opiranjima koji prirodno opterećuju svakog čovjeka, jer se trebalo osloboditi svih slabosti i mana kroz vlastiti rad na duši.... Čovjek Isus nalazio se usred zemaljskog/materijalnog svijeta, na području koje je pripadalo Mome protivniku, i za dušu iz carstva svjetla bilo je duplo teže postići svoj cilj u ovom mračnom području, oduprijeti se svim sotonskim kušnjama koje su Ga trebale navesti na pad, i djelovati na sve neduhovno u tijelu i u okolini, jer i Njegovo tijelo je bilo žestoko pritiskano [[= u neprilici]] od ne[[sa]]zrelog duhovnog, kome se Isusova duša nije odupirala, jer je On u Svojoj mudrosti spoznao da je i to duhovno željelo biti oslobođeno, i Njegova ljubav je neprestano bila spremna pomoći svemu što je još bilo nesretno. Njegova duša je neizrecivo patila kroz svoju okolinu, ona je bila naviknuta na slobodu, svjetlo i ljubav i time i najviše blaženstvo/sreću, a ovdje se nalazila u tami, sputana tijelom, i u okolini lišenoj/bez ljubavi. I tako je i Njegov životni put još od djetinjstva bio stanje patnje, kroz koje je On otplatio/okajao vrlo mnogo krivice/duga Svojih bližnjih.... sve dok na koncu nije prinio veliku 'žrtvu-pokajnicu’, dajući Sâm Sebe za pra-krivicu svih ljudi sadašnjice, prošlosti i budućnosti....

Nikada vi ljudi nećete moći shvatiti/obuhvatiti ovo djelo milosti, jer niti jedan čovjek svjestan završetka ne bi bio u stanju na sebe uzeti takvu mjeru/količinu muke, jer Njegov kraj Mu je neprestano bio pred očima i spriječavao Mu je radost; On je osjećao kao čovjek i proživljavao je i sve strahove koje su Mu prouzrokovale misli o onome što predstoji. I On je izdržao do kraja, ljubav u Njemu, prema Meni i prema svemu neotkupljenom/nespašenom neprestano se povećavala i davala Mu snagu za sprovođenje Njegovog djela milosti.... Ja Sâm sam Ga na taj način mogao skroz prožeti/prosvjetliti, Ja Sâm sam u Mome pra-biću bio prisutan u Njemu, i Ja sam dakle bio Onaj Koji je otplatio sagrešenje ljudi, jer ljubav je bila ona koja je Isusu dala snagu da pati i da umre na križu, kako bi ljudi bili spašeni, kako bi bila izmirena velika pra-krivica, koja je jedino putem djela ljubavi mogla naći pravedno izmirenje, kakvo je na križu izvršio čovjek Isus.

AMEN

Natal 1963

Em gratidão e alegria recordareis a Minha descida à terra, para vós foi um acto de imensurável amor e misericórdia, para vós surgiu uma luz que deveria iluminar o vosso caminho para fora da noite espiritual escura.... para vós, humanos, foi concluído um período de desespero mais profundo, para vós foi iniciado um novo período de desenvolvimento.... O caminho foi preparado para si que me conduziu de novo a Mim.... E este caminho foi-vos demonstrado pelo homem Jesus, que tinha assumido esta missão por amor a Mim e a vós, seus irmãos caídos.... Pois Ele queria trazer os Meus filhos de volta para Mim, que já tinham estado distantes de Mim por eternidades e definhado na mais profunda miséria. A concha humana de Jesus foi coberta por uma alma de luz, por um ser outrora emanado por Mim, que me foi dedicado no amor e permaneceu comigo quando a multidão de espíritos originalmente criados se afastou de Mim.... Esta alma abrigou-se no menino Jesus, e milagres sobre milagres já testemunharam o espírito divino que habitava este menino no seu nascimento.... No entanto, o ser humano Jesus teve de começar a sua vida terrena como qualquer outro ser humano, Ele nasceu de Maria, a virgem, que era extremamente pura e, portanto, também capaz de dar à luz a criança divina sem nunca ter pecado.... E esta alma de Jesus teve de ocupar um corpo puro porque Eu próprio quis morar na Sua concha externa humana e, por isso, o Seu corpo era e permaneceu puro e sem pecado, pois embora fosse constantemente assediado pelos seres das trevas que O queriam fazer cair, Ele resistiu-lhes e rejeitou tudo o que era impuro Ele resistiu a todas as tentações e espiritualizou tudo o que oprimia o Seu corpo porque Ele viveu neste mundo material, Ele tornou-o submisso aos desejos da Sua alma, pois Ele estava cheio de amor e o amor conquista tudo, mesmo o maior inimigo. Jesus, o ser humano, primeiro teve de trazer todas as substâncias imaturas ainda agarradas ao corpo até à maturidade, só então Eu próprio, como o Amor Eterno, pude tomar morada Nele, e só então a grande obra de misericórdia pôde ser concluída, que Ele queria realizar pela culpa do pecado de toda a humanidade.... Quando desci à terra, quando o menino Jesus nasceu, o Meu espírito estava Nele, porque o corpo terreno continha uma alma perfeita, por isso estava intimamente unido a Mim e Mim mesmo fui capaz de me expressar através Dele.... E aconteceram coisas no Seu nascimento que gostaria de consignar ao reino da lenda, mas que aconteceram na verdade, pois tudo é possível para um espírito perfeito.... Contudo, apenas alguns experimentaram estes milagres no menino Jesus, cujos corações estavam cheios de amor e que reconheceram o Messias prometido no menino Jesus e O adoraram.... Assim que as pessoas se aproximaram Dele cujos corações não eram puros, só viram uma criança como qualquer outra criança..... Mas sobretudo apenas aquelas pessoas que se aproximaram d'Ele que foram levadas pelo seu espírito, que sentiram o milagre que se realizou naquela noite e que agora lhe prestaram culto porque viram nele o Messias prometido. Mas foi o maior milagre de todos os tempos, que nunca se repetirá, que o próprio Deus veio à terra e tomou morada numa criança pequena. Porque o amor veio à terra, o menino Jesus estava cheio de amor, porque o grande amor pelo outrora caído, miserável O moveu a vestir-se de carne e a redimir o pecado original, que só podia ser redimido pelo amor porque consistia em pecar contra o amor. E esta obra foi realizada pelo homem Jesus, que Ele próprio deu a Sua vida por amor, que Ele fez o maior sacrifício que um ser humano já fez e fará nesta terra.... que Ele se deu a Si próprio toda a luz e poder que era Seu através do amor que habitava Nele.... que Ele sofreu como um mero ser humano no meio do mundo escuro e morreu a morte mais agonizante na cruz.... (25.12.1963) Jesus.... um ser do reino da luz.... ofereceu-se voluntariamente para esta missão de caminhar na terra como um ser humano e de realizar uma obra de expiação de sofrimento e dor inconcebíveis, a fim de ajudar os irmãos caídos. O amor encheu todos os seres que tinham emergido de Mim e permanecido comigo quando Lúcifer se afastou de Mim e atraiu uma multidão de seres espirituais para o abismo com ele.... E o amor de Jesus era tão forte que quis fazer expiação pela imensa ofensa contra Mim, seu Deus e Criador, contra o Amor Eterno que é o próprio. E aceitei este amor que Jesus me ofereceu e assim também o Seu sacrifício, porque o amor o trouxe e porque só através do amor o pecado original poderia ser redimido.... E assim o ser de luz tomou carne e caminhou através da terra como todas as outras pessoas, sobrecarregado por um pesado corpo terreno que era um grilhete para o ser em liberdade e luz, que a alma achou extremamente agonizante. No entanto, teve de percorrer o caminho terreno como ser humano porque era suposto servir de exemplo aos seus semelhantes para que eles O seguissem. Ele teve de lutar com as mesmas fraquezas e resistências que sobrecarregam naturalmente todos os seres humanos, porque era necessário livrar-se de todas as fraquezas e falhas através do seu próprio trabalho sobre a alma.... O homem Jesus estava no meio do mundo terreno, na área que pertencia ao Meu adversário, e era duplamente difícil para a alma do reino da luz afirmar-se nesta área escura, resistir a todas as tentativas satânicas de O derrubar e de influenciar com amor tudo o que não é espiritual na carne e no ambiente, pois também o Seu corpo foi duramente pressionado por substâncias espirituais imaturas a que a alma de Jesus não resistiu porque Ele reconheceu na Sua sabedoria que estas substâncias espirituais também queriam ser redimidas, e o Seu amor estava constantemente pronto a ajudar tudo o que ainda era miserável. A sua alma sofreu indescritívelmente devido ao seu ambiente, estava habituada à liberdade, à luz e ao amor e, portanto, à maior felicidade e encontrava-se agora na escuridão, presa pelo corpo e na maior parte do ambiente pouco amável. E assim a sua vida terrena desde a infância foi um estado de sofrimento através do qual expiou por muita culpa dos seus semelhantes.... até que Ele fez então o grande sacrifício da expiação, entregando-se pelo pecado original de todas as pessoas do presente, passado e futuro.... Vós, humanos, nunca sereis capazes de compreender este acto de misericórdia, pois nenhum ser humano seria capaz de assumir um tal grau de sofrimento, consciente do resultado, pois o Seu fim estava constantemente diante dos Seus olhos e não permitia que n'Ele surgisse qualquer felicidade; Ele sentiu-se como um ser humano e também experimentou todos os estados de medo que cada pensamento do que estava diante d'Ele desencadeou. E Ele perseverou até ao fim, o amor Nele por Mim e por todos os não redimidos aumentou constantemente e também lhe deu a força para realizar a Sua obra de misericórdia.... Eu mesmo fui capaz de irradiar por Ele completamente, Eu mesmo estive Nele na Minha natureza fundamental, e assim fui Eu que redimi a culpa do pecado pelas pessoas, pois foi o amor que deu ao homem Jesus a força para sofrer e morrer na cruz a fim de redimir a humanidade, a fim de expiar o grande pecado original que só encontrou a sua justa expiação através de uma obra de amor, como o homem Jesus realizou na cruz...._>Ámen