• Back

ISUS – BOG – ČOVJEK?....

Dok Sam Ja hodao po Zemlji, zbilo se nedokučivo, nepojmljivo, da se vječno Božanstvo očitovalo u jednom čovjeku, Koji se nimalo nije razlikovao od drugih ljudi, samo što je Njegova duša bila čista, jer je to bila duša odozgo, koja je oživjela čovjeka Isusa. Ali, Njegov tjelesni omotač se sastojao od istih supstanci kao i onaj drugih ljudi.... bile su to također kroz Stvaranje prošle čestice, koje su bile na početku njihovog razvoja, i stoga su još bile vrlo nezrele.... Ali, u sebi su sklonile jednu dušu koja je bila odozgor, što međutim ne znači da je zbog toga tijelo bilo nedodirljivo za duhove, koji su Ga željeli iskušati i koji su Ga iskušavali tijekom cijelog Njegovog zemaljskog života.... Hodao Sam kao čovjek na ovoj Zemlji.... Ovo je bilo istoznačno tome da Sam Ja sve ljudski doživljavao (osjećao), da Sam kao čovjek morao patiti i morao se ljudski boriti, da bih postao Gospodar pred svim kušnjama Mojega tijela. U Meni se sklonilo vječno Božanstvo.... No, prethodno Sam morao Svoje tijelo toliko produhoviti, da je ono zajedno s dušom tražilo vječni Božji Duh, da je ono žudilo Njega, i stoga žarilo puno Ljubavi za Oca, Koji je sada mogao također uzeti prebivalište u Meni, jer Ga je privukla Moja Ljubav. Jer, Ja Sam bio pun Ljubavi za Onoga, od Kojega je jednom Moja duša proizašla, i Moja duša je donijela ovu Ljubav na Zemlju, kada je sišla iz kraljevstva svjetla na Zemlju, da oživi ljudsko tijelo, koje je trebalo postati boravište za Oca od vječnosti.... Koji Se utjelovio u čovjeku Isusu, da ostvari djelo otkupljenja za cijelo čovječanstvo.... Ovo utjelovljenje Boga kao čovjek, najveća je tajna, a to će također i ostati....

Ispunio sam Mojim Duhom čovjeka, odnosno, potpuno Sam ga ozračio (prosvijetlio) Mojim Ljubavnim Duhom, te su i tijelo i duša bili Meni za omotač, jer se tijelo pridružilo žudnji duše i tako se potpuno produhovilo, tako da Sam Ja u svoj punini mogao boraviti u čovjeku Isusu, da smo On i Ja bili jedno (Ivan 1030), da se čovjek Isus potpuno deificirao kroz Ljubav, Koja Ga je ispunjala.... A ova Ljubav Sam bio Ja Sam.... Tako Sam, dakle, mogao reći, Ja Sam uzeo ljudsku formu, ili također: ljudska forma je bila samo vanjski omotač koji je sklonio Mene Osobno, tako da Sam mogao prebivati među ljudima, bez da ovi nestanu pri pogledu na Mene Samoga. Budući da ljudi nisu mogli podnijeti Moje zračenje Ljubavi, trebao je omotač, iza kojeg Sam se mogao sakriti pred onima, koji su još bili daleko otklonjeni od Mene, a koji su ipak došli u Moju blizinu. Ali, vanjski omotač je morao ispuniti misiju: patiti i umrijeti na Križu, jer ovo se moglo dogoditi jedino kroz čovjeka, budući da Božanstvo u Njemu nije moglo patiti, ali je željelo iskupiti veliku krivnju koja je opterećivala cijelo čovječanstvo, a zbog čijeg Sam podmirenja Ja sišao na Zemlju.... A ljudsko tijelo je ostvarilo ovo djelo poravnavanja (izmirenja, zadovoljštine), jer je Ljubav.... Moja izvorna supstanca.... njemu dala snagu potrebnu da izdrži do kraja. Kroz to se ljudski omotač produhovilo u svoj njegovoj supstanci, i mogao se udružiti sa dušom i nakon uskrsnuća uzaći u nebo, jer ništa zemaljsko više nije opterećivalo tijelo, i tako je na njemu potpuno ostvaren proces sazrijevanja.... koji je baš i zahtijevao ove neizmjerne patnje i muke koje su prethodile njegovoj smrti. Isusovo tijelo je međutim moralo biti sazdano isto kao i drugim ljudima, Isus je morao za vrijeme Svog zemaljskog puta izdržati borbu protiv svih napada od strane Mojega protivnika.... On je morao za ljude živjeti primjer života, kojeg su oni također morali voditi kao istinski sljedbenici, da bi mogli biti spašeni. I tako se On dakle, morao boriti s istim kušnjama koje su dane svakom čovjeku, ako je ljudima trebalo biti moguće, također biti u stanju osvojiti pobjedu nad protivnikom.... Jer, da je Isus bio iznimno obdaren sposobnostima ili privilegijama Božanske prirode, onda slabim ljudima na Zemlji ne bi bilo moguće stupiti u njegovu sljedbu, i uvijek iznova bi ljudska slabost, njihovo nesavršenstvo, značilo prepreku na putu k Ocu, koji je međutim za sve ljude započeo kroz Isusovu smrt na Križu.... koju je podnio „čovjek“, koji je postao jedno sa Mnom kroz Njegovu Ljubav, stoga je Ljubav.... Ja Sam.... ostvarila djelo otkupljenja. Isus je bio čovjek, Njegova duša je bila odozgor, iz kraljevstva svjetla, i On je bio ispunjen Mojim Duhom.... Ja Sam sam bio u Njemu, jer ništa nečisto u Njemu Mi nije uskraćivalo boravište. I tako je On bio Ja, i Ja bio On.... mi nismo bili dvoje, nego jedno, i tko je u stanju gledati Isusa Krista jednom u kraljevstvu svjetla, vidjet će Mene licem u lice, Koji Sam u Isusu Kristu vama ljudima i svim bićima u duhovnom kraljevstvu postao vidljivi Bog.... Koji sam vas otkupio od vaše krivnje grijeha, tako da Me vi možete gledati licem u lice.

AMEN

Jesús.... Dios.... ¿Hombre?....

Cuando caminaba por la Tierra sucedió lo impensable, lo incomprensible: la Deidad Eterna Se manifestó en un ser humano, Que no se diferenciaba en nada de los demás seres humanos, sólo que Su alma era pura porque era un alma de lo alto que vivificaba al hombre Jesús. Pero su caparazón carnal consistía de la mismas sustancias que las de otros seres humanos.... También eran partículas que habían pasado por la creación y estaban en el comienzo de su desarrollo y, por lo tanto, todavía eran muy inmaduras.... pero daban cobijo a una alma que era de arriba, pero eso no quiere decir que el cuerpo fuera por tanto intocable pero los espíritus que querían tentarlo y lo han tentado durante toda Su vida terrenal....

Caminé por esta Tierra como ser humano.... Esto significaba que sentía todo humanamente, que tenía que sufrir como ser humano y tenía que luchar humanamente para vencer todas las tentaciones en Mi cuerpo. La Deidad Eterna estaba escondida en Mí.... Pero tuve que haber espiritualizado previamente Mi cuerpo a tal punto que buscó al Eterno Dios Espíritu junto con el alma, que Lo anhelo y así resplandeció llena de amor por el Padre, Quien, por lo tanto, ahora también podría residir en Mí porque Mi amor Lo atrajo.

Porque estaba lleno de amor por Aquel de Quien Mi alma había emanado una vez, y Mi alma trajo consigo este amor a la Tierra cuando descendió del reino de la luz a la Tierra para vivificar el cuerpo humano, que se convertiría en residencia para el Padre desde la eternidad.... Que Se encarnó en el ser humano Jesús para realizar la obra de Redención para toda la humanidad.... Esta encarnación de Dios como ser humano es el misterio más grande y así seguirá siendo....

Con Mi Espíritu llené a un ser humano, es decir, irradié Mi Espíritu de amor a través de él completamente, y el cuerpo y el alma se convirtieron para Mi en un caparazón, porque el cuerpo se unió al deseo del alma y así se espiritualizó por completo, de modo que Yo podía residir en toda plenitud en el hombre Jesús, que Él y Yo éramos Uno, que el hombre Jesús Se deificaba completamente a través del amor que Lo llenaba.... Y este Amor era Yo Mismo....

Entones Yo verdaderamente podía decir que tomé forma humana, o también: la forma humana era sólo el caparazón exterior que Me ocultaba, para poder habitar entre la humanidad sin que ésta desapareciera al verme. Porque los humanos no habrían podido soportar Mi radiación de amor; necesitaba un caparazón detrás de lo cual podía esconderse frente a aquellos que todavía estaban muy lejos de Mí y que, sin embargo, se acercaban a Mí.

Pero el caparazón exterior tuvo que cumplir una misión; sufrir y morir en la cruz, porque esto sólo podía suceder a través de un ser humano, porque la Deidad en él no podía sufrir, pero quería expiar la gran culpa que pesaba sobre toda la humanidad, y para pagar esa deuda descendí a la Tierra.... Y el cuerpo humano realizó la obra de expiación por que el amor.... Mi sustancia original.... le dio la fuerza necesaria para resistir hasta el fin.

Como resultado, el caparazón humano se espiritualizó en todas sus sustancias y pudo unirse con el alma y ascender al cielo después de la resurrección, porque ya nada terrenal pesaba sobre el cuerpo y en él se completó completamente el proceso de maduración.... lo que también requería esos tormentos y penurias inconmensurables que precedieron a su muerte.

Pero el cuerpo de Jesús tuvo que ser creado igual que los demás seres humanos, durante Su camino terrenal tuvo que resistir la lucha contra todos los desafíos por parte de Mi oponente.... Tenía que mostrarle a Sus semejantes la vida que ellos, como verdaderos seguidores, debían llevar para poder ser redimidos. Y por eso tenía que luchar con las mismas tentaciones que tiene todo ser humano, así fuera posible que los hombres alcanzaran la victoria sobre sus oponentes....

Porque si Jesús hubiera sido extraordinariamente dotado de capacidades o ventajas de naturaleza divina, entonces no sería posible que los humanos débiles Le sucedieron a Él, y una y otra vez la debilidad de los humanos, su insuficiencia, representaría un obstáculo en el camino al Padre, que fue iniciado por todos los seres humanos por la muerte de Jesús en la cruz.... que sufrió un “ser humano” Que se había hecho Uno Conmigo por Su amor, es decir, el Amor.... Yo Mismo.... logré la obra de la Redención.

Jesús era un ser humano, Su alma vino de lo alto del reino de la luz y estaba lleno de Mi Espíritu.... Yo Mismo estaba en Él porque nada inmundo Me impedía permanecer en Él. Y así Él era Yo, y Yo era Él.... no éramos dos, sino Uno, y él que será capaz de ver a Jesucristo un día en el reino de la luz, Me verá a Mí cara a cara, Que Yo en Jesucristo Me he convertido en un Dios visible para todos los seres humanos y todos los seres en el reino espiritual.... Yo os redimí de vuestros pecados para que podáis verme cara a cara....

amén