• Back

‚KRALJEVSTVO NEBESKO TRPI NASILJE....‘ II.

Mnogo se ocekuje od onih koji su i dalje priljubljeni uz svijet, oni doista moraju koristiti nasilje kako bi postigli kraljevstvo nebesko, jer zbog njihovih raznoraznih slabosti i žudnji oni su okovani za onoga koji je gospodar ovog svijeta [[(Sotonu)]]. Ako oni žele sebe osloboditi njima je potrebna snažna volja da bi krenuli drugacijom stazom. To prema tome nije lagana namjera za apsolutno svjetovnu osobu.... On treba pomoc da bi to napravio; on treba potporu Sile koja se suprotstavlja gospodaru svijeta, koja je sposobna osloboditi ga od kontrole prijašnjeg. Otud je njemu potrebna pomoc od Isusa Krista, Koji jedini ima silu i može otrgnuti ljudsko bice od neprijatelja.... Što je više osoba obuzeta/zarobljena svijetom to je veca protivnikova moc nad njime, i ova se osoba doista mora boriti protiv iskušenja i privlacnosti svijeta. I ova borba nije lagana i niti bi osoba uspjela, ali cim je on odlucio osloboditi sebe misao ga više nece napustiti, jer onda ce Bog Osobno intervenirati i pokušati iznutra izvršiti Svoj utjecaj na svaki nacin, kako god, prisiljavajuci osobu na mijenjanje njegovog nacina života. Ali jednom kada se je misao o odbacivanju svijeta poradi višeg cilja pojavila u covjeku, njegove ce misli okupirati sebe sa Bogom i Njegovom voljom povecavajuce više, on ce se takoder prisjetiti Božanskog Iskupitelja Isusa Krista i može primiti snaženje volje s Njegove strane, zavisno o njegovoj vlastitoj volji i njegovoj sklonosti. Onda ce se žestina borbe protiv svjetovnih iskušenja oslabiti i kraljevstvo ce se nebesko približiti, buduci se covjek morao uhvatiti u koštac sa vladarom svijeta i on ce poceti biti obuzet od strane kraljevstva koje ‘nije od ovog svijeta’.... ‘Kraljevstvo nebesko trpi nasilje, i na-silni ga silom osvajaju....’

Ove su rijeci bile recene svjetovnim ljudima koji jedino mogu sebe razdvojiti od njihovog prethodnog gospodara uz korištenje sile, buduci za sve druge važe Rijeci ‘Moje je breme lagano, i Moj teret lak za nošenje....’ U tom je slucaju, medutim, svijet, sa svim njegovim iskušenjima, morao vec biti prevladan, onda covjek više nece toliko osjecati teret, on ce smatrati Božje želje laganima za ispuniti buduci ce biti vec u kontaktu sa Njime i svjesno ce hodati stazom koja vodi u duhovno kraljevstvo.... On je vec nadvladao svijet sa rezultatom da ce kraljevstva onda biti zamijenjena.... da ce ovaj svijet ležati iza njega a kraljevstvo Božje ce zauzimati prvi položaj.... da covjek više nece biti opterecen sa pretjeranom težinom i prema tome ce biti sposoban putovati zemaljskom stazom skoro neopterecen.... sa jednim laganim bremenom i lakim za nošenje teretom.... Unatoc tome, ova staza vodi do cilja, baš kao što ce nasilna borba protiv svijeta omoguciti covjeku da ostvari cilj, tako da ce on biti sposoban zaposjednuti ‘nebesko kraljevstvo’ kada odbaci njegovo fizicko tijelo i ude u duhovno carstvo.... Jer njegova je volja, koja je stremila ka duhovnom carstvu, bila pobjedonosna, buduci ce mu uvijek biti podarena snaga koju potrebuje cim on ima ozbiljnu volju da zaposjedne ‘nebesko kraljevstvo’.... I ova odluka se mora donijeti u zemaljskom životu, svijet se mora prepoznati kao vlasništvo Božjega protivnika i Božje kraljevstvo kako nije od ovog svijeta.... Onda je dobra volja ljudskog bica dovoljna kako bi bila podarena snaga da se zapocne borba protiv zemaljskog svijeta sa svim njegovim mamljenjima i privlacnostima i jedino stremi ka kraljevstvu nebeskom, koje zasigurno potrebuje nasilje od strane nekoga tko pripada ovom zemaljskom svijetu ali takoder želi postici život u blaženstvu. Zemaljski svijet, medutim, nece nikada biti u stanju podariti covjeku blaženstva, zemaljski svijet može jedino dati zemaljsko, to jest, prolazne stvari koje nestaju kada ljudsko bice umre i mora ostaviti zemaljske imovine iza sebe.... Ali svatko tko se vec okrenuo spram duhovnog kraljevstva se nece plašiti fizicke smrti, jer on zna kako ne može prestati postojati, namjesto toga on ce nastaviti živjeti u kraljevstvu koje je neusporedivo više lijepo nego zemaljski svijet i prema tome bi trebao biti svaciji cilj i nastojanje postici ga sve dok živi na Zemlji.

AMEN

"Het hemelrijk lijdt geweld" (2)

Er wordt veel verlangd van diegenen die nog te zeer aan de wereld gebonden zijn en dezen moeten waarlijk geweld gebruiken om zich het hemelrijk te verwerven. Want ze zijn vastgeketend aan hem die heer van de wereld is, door hun menigvuldige zwakheden en begeerten van de dingen van deze wereld. Willen zij zich daarvan losmaken, dan is er een sterke wil voor nodig om een andere weg in te slaan. Dit voornemen is daarom niet gemakkelijk voor een uitgesproken wereldmens. Hij heeft daar hulp bij nodig, hij heeft de ondersteuning nodig van een macht die tegenover de heer van de wereld staat, die in staat is hem te bevrijden uit de macht van de eerdergenoemde. Hij heeft dus ondersteuning nodig van Jezus Christus, Die alleen deze macht heeft en de mens aan de tegenstander kan ontrukken. Hoe meer de wereld de mens in de ban houdt, des te groter is de macht van de tegenstander over hem en moet de mens werkelijk strijden tegen de verlokkingen en aantrekkingskracht van de wereld.

En deze strijd is niet gemakkelijk en hij zou ook zeker niet door de mens worden doorstaan, maar zodra deze eenmaal de wil heeft opgevat zich los te maken, verlaat deze gedachte hem niet meer. Want nu is God zelf al tussenbeide gekomen en Hij zal Zijn invloed nu op elke manier trachten te doen gelden, zonder echter de mens te dwingen zijn levenswandel te veranderen.

Maar heeft de mens eenmaal deze gedachten in zich laten opkomen, afstand te doen van de wereld ter wille van een hoger doel, dan zullen zijn gedachten zich ook steeds meer met God en Zijn wil bezighouden. Hij zal ook aan de goddelijke Verlosser Jezus Christus denken en nu ook van Diens kant versterking van zijn wil mogen ondervinden, al naar gelang zijn eigen wil en diens richting. En de strijd tegen wereldse verzoekingen zal al in hevigheid afnemen, maar het hemelrijk zal steeds dichterbij komen omdat de mens de strijd heeft aangebonden met de heerser van de wereld, en het rijk dat "niet van deze wereld" is hem nu in z’n greep begint te krijgen.

"Het hemelrijk lijdt geweld en alleen wie geweld nodig heeft, trekt het naar zich toe." Deze woorden zijn gezegd voor de aardbewoners die juist alleen door gebruik te maken van geweld in staat zijn zich los te maken van hun heer tot nu toe. Want voor de anderen gelden de woorden: "Mijn juk is zacht en mijn last is licht." Maar dan moet de wereld met haar verzoekingen al zijn overwonnen. Dan zal de mens de last niet meer zo voelen, hem zal het verlangen van God heel gemakkelijk te vervullen voorkomen omdat hij al in verbinding met Hem staat en bewust de weg gaat die op het geestelijke rijk is gericht, omdat de strijd tegen de wereld dan al gevoerd is met als resultaat dat de rijken nu verwisseld zijn, dat deze wereld al verleden tijd is en het rijk Gods op de eerste plaats is gekomen, dat er dus geen erg grote last meer op de mens drukt en hij daarom de weg over de aarde bijna onbelast kan gaan, met een licht juk en een lichte last.

Maar deze weg leidt naar het doel, zoals ook een gewelddadige strijd tegen de wereld heel zeker de mens het doel zal laten bereiken dat hij het "hemelrijk" in bezit zal kunnen nemen wanneer hij zijn aardse lichaam aflegt en het geestelijke rijk binnengaat. Want zijn wil die gericht was op het geestelijke rijk, heeft overwonnen omdat hem te allen tijde de nodige kracht werd geschonken zodra het maar zijn ernstige wil was het "hemelrijk" in bezit te kunnen nemen.

En deze beslissing moet in het leven op aarde al worden getroffen. De wereld moet worden onderkend als bezit van de tegenstander van God en er moet worden ingezien dat het rijk Gods niet van deze wereld is. Dan is alleen de goede wil voldoende, dat de mens kracht wordt toegezonden om de strijd op te nemen tegen de aardse wereld met al haar verlokkingen en verzoekingen en alleen te streven naar het hemelrijk dat wel geweld nodig heeft voor hem die juist aan die aardse wereld toebehoort maar ook het leven in gelukzaligheid wil bereiken.

De aardse wereld echter zal de mens nooit eeuwige gelukzaligheid kunnen schenken. De aardse wereld kan alleen geven wat aards, dus vergankelijk is. En alles zal vervallen bij de dood van de mens, wanneer hij alles achter moet laten wat de aarde toebehoort. Maar wie zich al op het geestelijke rijk heeft gericht, die zal geen angst voelen voor de dood van het lichaam. Want hij weet dat hij niet kan vergaan, maar verder zal leven in een rijk dat onvergelijkelijk mooier is dan de aardse wereld en dat te verkrijgen daarom doel en streven van ieder mens moet zijn zolang hij op aarde leeft.

Amen