• Back

NASTAVAK DUŠINOG ŽIVOTA NAKON SMRTI

Možete biti sigurni kako ćete živjeti čak ako vaše tijelo i podlegne kao žrtva smrti.... Ali stanje vašeg života nakon fizičke smrti ovisi o vama samima, da li će vaš život biti sretan i može se doista nazvati životom, ili ćete sebe pronaći u tami i nemoći koji su usporedivi sa smrću, iako ćete ostati svjesni vašeg postojanja i prema tome ćete morati trpjeti agonije. No slučaj nikad neće biti takav da ćete u potpunosti prestati postojati, da više nećete biti samo-svjesni i da će vaše postojanje biti izbrisano. I baš zbog toga što nastavljate živjeti vi se trebate pobrinuti da za sebe stvorite sretnu situaciju dok i dalje živite na Zemlji. Vaša buduća sudbina u kraljevstvu onostranog je stvar vaše vlastite volje, budući ju vi sami stvarate vašim načinom života na Zemlji. Ako je to život nesebične ljubavi za druge ljude možete također biti sigurni da će vas očekivati blažena sudbina.... Ali ako jedino živite da bi udovoljili sebi, ako vam nedostaje ta ljubav spram vašeg bližnjeg i prema tome spram Boga, možete zbilja očekivati bolnu sudbinu. Onda ćete biti jadni i bijedni pošto će vam nedostajati sve.... svjetlo, snaga i sloboda, i doživjet ćete neopisivu patnju.

Činjenica da vi ljudi na Zemlji imate toliko malo vjere u život nakon smrti također uvjetuje vaše ponašanje, jer vi ste neodgovorni spram vaše duše pošto ne vjerujete kako će ona nastaviti živjeti nakon što vaše tijelo umre. I ne vjerujete kako je duša, naposlijetku, vaše stvarno Ja. Ona će osjećati potpuno isto kao i za vrijeme zemaljskog života, žudjet će za srećom i svjetlom i gorko žaliti jednom kad je stekla tek bljesak svjetla pomoću kojeg prepoznaje svoj stvarni zadatak na Zemlji i gledajući unatrag sebe stravično krivi zbog toga što ga nije ispunila.... Dok će duše koje mogu ući u svjetlosne sfere pjevati hvalospjeve i zahvaljivati te će biti u stanju zaokupiti sebe u punoj snazi i slobodi za njihovu vlastitu sreću.

Duša neće nikad biti uništena/nestati, ali kako će doživjeti svoje nastavljeno postojanje je odlučeno od strane samih ljudi dok su i dalje na Zemlji. Jer ovo vrijeme vam je bilo podareno kako bi poboljšali stanje vaše duše koje je, na početku vašeg utjelovljenja, i dalje prilično nesavršeno. Otud, rad ljudske duše se treba sastojati o priskrbljivanju za sebe istinskog, besmrtnog ‘života’, tako da jednog dana može u slobodi i svjetlu ući u kraljevstvo gdje može biti aktivna u skladu sa svojim stanjem zrelosti, što je u stvari moguće na različitim stupnjevima ali koji se može nazvati ‘životom’ jedino kada joj je dozvoljeno ući u kraljevstvo svjetla. Ali također je moguće da će duša na kraju svojeg zemaljskog života i dalje biti nesavršena kakva je bila i na početku. Doista, ona čak može postati mračnija, i onda će njezino stanje biti usporedivo sa stanjem smrti, budući je zloupotrebila njezin zemaljski život, ona neće iskoristiti milost utjelovljenja, a ipak, neće umrijeti.... To je vrlo tužna, žalosna situacija a ipak, to je njezina vlastita greška, pošto jedino volja ljudskog bića odlučuje sudbinu duše, a ta je volja slobodna. Kada bi ljudi samo vjerovali da će nastaviti živjeti nakon smrti njihovog tijela.... oni bi živjeli odgovornije na Zemlji te bi se nastojali uzdignuti iz najdubljeg ponora.... Ali ni jedan čovjek ne može biti prisiljen na vjeru, pa ipak svatko će biti potpomognut kako bi postao vjernik.

AMEN

Sobrevivência da alma após a morte....

Uma coisa que você pode ter certeza é que você está vivo, mesmo que seu corpo pereça.... No entanto, depende de vós mesmos em que estado viveis após a morte do vosso corpo, se a vossa vida é bem-aventurada, que pode, portanto, também ser chamada de verdadeira vida, ou se estais num estado de escuridão e impotência, que são sinônimo de morte, mas, mesmo assim, conservais a consciência da vossa existência e, portanto, tendes de sofrer tormentos. Mas nunca acontecerá que vocês passem completamente, que não saibam mais nada sobre vocês mesmos e que a sua existência se extinga. E precisamente porque vocês continuarão a existir, deveria ser sua preocupação criar um estado feliz para vocês mesmos enquanto permanecerem nesta Terra como um ser humano. Pois o vosso destino um dia no reino do além é uma questão da vossa própria vontade, vós próprios o moldais de acordo com o modo de vida que levais na Terra. Se é uma vida de amor altruísta ao próximo, você também pode ter certeza de que um destino feliz o aguarda..... Mas se você só vive segundo o seu próprio ego, se lhe falta esse amor pelo próximo e, portanto, também por Deus, então você também pode esperar um estado agonizante com certeza, pois então você pode ser chamado de pobre e infeliz porque lhe falta tudo.... a luz, a força e a liberdade, mas todos vocês o sentem como uma agonia sem nome. O facto de vocês humanos na Terra acreditarem tão pouco na sobrevivência também é decisivo para o vosso modo de vida, porque vocês são irresponsáveis para com a vossa alma porque não acreditam que ela continuará a existir mesmo que o vosso corpo faleça. E você não acredita que a alma é afinal o seu verdadeiro eu, que ela sente exatamente o mesmo que na vida terrena, que anseia por felicidade e brilho e que lamenta amargamente quando só uma vez ganhou um vislumbre de luz de realização onde reconhece a sua verdadeira tarefa terrena e, olhando para trás, censura-se amargamente por não a ter cumprido, enquanto as almas cantam louvores e agradecimentos que podem entrar nas esferas cheias de luz e podem agora estar ativas cheias de força e liberdade para a sua felicidade. Não há passagem, mas o estado de existência da alma é decidido por vocês, humanos, ainda na Terra, pois este tempo foi dado a vocês para melhorar o estado da alma, que ainda é muito deficiente no início da encarnação, e ele (22.4).1959) deve, portanto, ser o trabalho da alma do ser humano para dar a si mesmo uma "vida" correta e imperecível, para que um dia possa entrar no reino em liberdade e luz, onde agora possa trabalhar de acordo com seu estado de maturidade, o que de fato é possível em diferentes graus, mas sempre pode ser chamado de vida, quando a alma pode um dia entrar no reino da luz. Mas a alma também pode ser tão mal formada no fim da sua vida terrena, de facto, pode até ter-se escurecido ainda mais, e então o seu estado será o mesmo que o estado de morte, então terá abusado da vida terrena, não terá feito uso da graça da encarnação, e ainda assim não passará.... Este é um estado muito triste, lamentável e, no entanto, é culpa sua, pois só a vontade do ser humano decide o destino da alma, e essa vontade é livre. Se as pessoas acreditassem que há uma continuação da vida após a morte do corpo.... então viveriam mais responsavelmente na terra e fariam um esforço para ascender a partir da mais profunda.... No entanto, também nenhum ser humano pode ser forçado a acreditar, mas todos são ajudados a alcançar a fé...._>Amém