• Back

STANJE ODGOVORNOSTI.... PRIJEMČIVA SRCA....

Vi ste prošli kroz bezbrojne stadije.... Stoga vi se osvrćete promatrajući jednu beskrajno dugu stazu razvoja, koja je vremenskog trajanja kojeg ste nesposobni izmjeriti budući ste nesposobni pojmiti tako beskrajno duge periode vremena. Ipak, oni su sada iza vas ili vi ne bi živjeli na Zemlji. Premda bi retrospekcija vremena iza vas zasigurno učinila da bolje razumijete važnost vašeg života na Zemlji, to ne bi pomoglo vašoj duši kako bi ona jedino putovala njezinom zemaljskom stazom vođena strahom ako bi bila u stanju prisjetiti se prošlosti i postati svjesna beskrajnih agonija koje je prethodno trebala trpjeti tijekom vremena višeg razvoja. Unatoč tome, činjenica ne može biti zanijekana da ste morali proživjeti takve periode razvoja i da je ovaj period sada skoro dosegnuo njegov kraj.... Ali potonje je odlučeno od strane vas samih.... Težište vašeg zemaljskog napretka počiva u činjenici da vi možete dokončati jedno beskonačno mučenje koje je trajalo beskrajno dugo ili ga iznova beskrajno produžiti.... da vi sami oblikujete vašu buduću sudbinu tijekom vremena vašeg života na Zemlji. Jer jedno beskrajno dugo vrijeme vas se nije moglo smatrati odgovornima, budući ste tijekom tog vremena bili morali živjeti u skladu sa Božanskom voljom, vi ste bili podložni zakonu prisile, vi ste bili podređeni zakonu Božanskog Reda i morali ste djelovati u skladu sa Božanskom voljom. I u ovom zakonu prisile kretali ste se iznova nagore do točke da se utjelovljenje kao ljudsko biće moglo dogoditi. Ali sada vaš život više nije slobodan od odgovornosti, jer vi sami odlučujete njegov smjer i uspjeh vaše slobodne volje.... I ovo vrijeme je jedino vrlo kratko i svaka osoba bi ga mogla živjeti korisno i steći iz njega najviše moguće savršenstvo, jer dana su mu sva sredstva, ništa se nemoguće od njega ne očekuje, namjesto toga, on je pomognut na svaki način, njegova slabost i savršenstvo su na svaki način uzeti u obzir, tako da su sva sredstva koja omogućuju potpuno sazrijevanje njegove duše u slobodnoj volji na njegovom raspolaganju. Međutim, od njega se očekuje da nadvlada sebe.... Osobni napor se očekuje od ljudskog bića kojeg njemu niti druga osoba niti duhovno svjetlosno biće ne mogu ostvariti.... inače uistinu ne bi više postojalo neiskupljene duše na Zemlji, budući bi Ljubav ovih bića već iskupila sve što je i dalje jadno.

Konačno savršenstvo, međutim, mora biti postignuto od strane same osobe.... I on to zasigurno može učiniti, jer Božja je Ljubav tako velika da izlijeva nezaslužene blagoslove na sve Njegove žive tvorevine kako bi ih dohvatila i vratila nazad u Očevu kuću, kako bi ih pridobila nazad za Sebe i spasila ih od protivnika, koji ih je držao zarobljene jedno beskrajno dugo vrijeme. Ali Njegova veća od najveće Ljubavi ne može djelovati nezakonski.... ona mora, kako bi postala učinkovita, pronaći otvorena srca u koja može utjecati nespriječeno. I ovo ‘otvaranje srca’ mora biti učinjeno od strane svakog čovjeka ponaosob, slobodna volja mora postati aktivna, osoba mora svjesno žudjeti Boga i Njegovo osvjetljenje Ljubavi, onda će on također postati dobrovoljno prijemčiv za Božansko strujanje Ljubavi, i onda ne može biti nijednog drugog puta osim jednog uzlaza u više sfere, do svjetla, do Boga, jer Ljubav Božja je tako snažna da će ona privući k sebi sve što se ne odupire. Sam ovaj kratak životni vijek na Zemlji je naumljen ostvariti povratak ljudskog bića nazad k Bogu, on je naumljen eliminirati otpor, ljudsko biće je naumljeno sebe nadvladati, pošto je na početku njegovog utjelovljenja kao ljudsko biće on i dalje u protivljenju i snažno se drži Božjeg protivnika koji koristi svaki utjecaj kako bi pojačao čovjekovo protivljenje. I ovo protivljenje se sastoji od činjenice da ljudsko biće njeguje sebičnu Ljubav, koja totalno proturječi Ljubavi Božjoj i koja je poput zatvorenih vrata koja ne dozvoljavaju da išta prođe kroz njih, budući sebična Ljubav vjeruje za sebe kako je samo-dovoljna i na taj način jedino dokazuje njezinu vlastitu oholost, koja je dio Božjeg protivnika. Poniznost, međutim, prepoznaje njezinog Gospodara i Boga.... ponizno srce zaklinje za milosrđe i široko otvara svoja vrata za Onog Koji ga želi obdariti (ukazati naklonost) sa Njegovom Ljubavlju.... Glavna stvar u zemaljskom životu je da bi ljudsko biće trebalo odustati od njegovog otpora, koji ga neopozivo veže za Božjeg protivnika.... da njegova slobodna volja traži njegovog Boga i Oca i zaklinje Ga za milost. Onda će mu ona uistinu biti podarena u izobilju i njegov život na Zemlji neće biti uzaludan, jer Božanska Ljubav će teći ka njemu napretek, a budući je Ljubav svjetlost i snaga, duša mora postati blistava i snažna i sazrijeti tijekom njezina života na Zemlji, bez obzira koliko je on kratak poredbeno sa prethodno beskrajnim vremenom. Prijemčivo srce je jamstvo da će ona postići savršenstvo, jer gdje Ljubav Božja može sijati tama više ne postoji; tamo će jedino biti svjetlo i sreća, kao ono što je pripadno savršenstvu, pripadno bićima koja su dobrovoljno postigla savršenstvo na Zemlji.

AMEN

Estado de Responsabilidade.... Open Hearts....

Você já passou por inúmeras estações.... Então você olha para trás em um caminho de desenvolvimento de duração interminável, de um período de tempo para o qual você não tem nenhuma medida porque você não é capaz de agarrar esses períodos intermináveis de tempo. Mas você já o tem atrás de si, senão não estaria nesta terra. Uma visão retrospectiva do tempo atrás de ti certamente tornaria mais compreensível para ti a importância da tua vida terrena, mas não serviria à tua alma, que, movida pelo medo, só continuaria no seu caminho terreno se possuísse a capacidade de recolhimento e se tornasse consciente dos tormentos intermináveis que já teve de sofrer durante o tempo do seu desenvolvimento ascendente. No entanto, não se pode negar que teve de viver um tal período de desenvolvimento e que esse período já quase atingiu os seus limites.... Mas este último é determinado por vocês mesmos.... E essa é a coisa séria do vosso curso terreno, que podeis pôr um fim a um estado eterno de tormento ou prolongá-lo novamente sem fim...., para que possais moldar o vosso futuro destino durante o tempo da vossa vida terrena. Para tempos eternos não podias ser chamado a prestar contas, para tempos eternos tinhas de te mover de acordo com a vontade divina, estavas sob a lei da compulsão, estavas sujeito à lei da ordem divina e tinhas de agir de acordo com a vontade de Deus. E nessa lei da compulsão, você ascendeu novamente ao grau em que a encarnação como ser humano poderia prosseguir. Mas agora sua vida não está mais livre de responsabilidade, pois vocês mesmos determinam o curso e o sucesso do seu livre arbítrio..... E esse tempo é apenas muito curto e poderia ser vivido de modo expedito por cada ser humano e ganhar-lhe a mais alta perfeição possível, pois todos os meios estão à sua disposição para isso, nada lhe é impossível, mas será ajudado de todas as maneiras, sua fraqueza e imperfeição serão levadas em conta de todas as maneiras, de modo que todos os meios estão à sua disposição que lhe permitam amadurecer sua alma em livre arbítrio. Mas a autoconquista é exigida dele..... A própria realização do ser humano é exigida, o que nenhum outro ser humano ou ser espiritual cheio de luz pode realizar para ele.... Caso contrário não haveria mais uma alma não redimida na Terra, porque o amor desses seres já teria redimido tudo o que ainda é miserável. Mas o ser humano tem de atingir a perfeição final ele próprio.... E ele pode fazê-lo, pois o amor de Deus é tão grande que derrama bênçãos imerecidas sobre todas as Suas criações vivas, a fim de meramente buscá-las de volta à casa do Pai, a fim de ganhá-las para Si e arrebatá-las do adversário que as manteve cativas por tempos intermináveis. Mas este grande amor não pode funcionar contra a lei.... Para ser eficaz, deve, a fim de encontrar corações abertos nos quais possa fluir sem impedimentos. E cada ser humano tem de cuidar da própria "abertura do coração", o livre arbítrio tem de se tornar activo, o ser humano tem de desejar conscientemente Deus e a Sua iluminação de amor, depois também se abrirá voluntariamente ao fluxo divino da força do amor, e então não pode haver nada mais do que uma subida para cima, para a luz, para Deus, porque o amor de Deus tem tal força que atrai para si tudo o que não lhe resiste. O único tempo muito curto da vida terrena destina-se a conseguir a volta do ser humano para Deus, destina-se a remover a resistência, destina-se a vencer a si mesmo que, no início da sua encarnação como ser humano, ainda permanece em resistência e tem um forte domínio sobre o adversário de Deus que usa toda a influência para fortalecer ainda mais o ser humano nesta resistência. E a resistência consiste em o ser humano cultivar o amor-próprio que contradiz completamente o amor-próprio de Deus e é como uma porta fechada que nada deixa passar porque o amor-próprio acredita ser suficiente para si mesmo e assim só prova a sua arrogância, que é parte do adversário de Deus. Mas a humildade reconhece o seu Senhor e Deus.... Um coração humilde pede misericórdia e abre bem a porta do seu coração para deixá-Lo entrar Quem quiser dar-lhe o Seu amor.... A única coisa que importa na vida terrena é que o ser humano abandone a sua resistência que o liga irrevogavelmente ao adversário de Deus.... que o seu livre arbítrio procura o seu Deus e Pai e lhe pede misericórdia. Então ele será verdadeiramente dado em abundância e sua vida terrena não será em vão, porque o amor divino fluirá para ele em abundância e, como o amor é luz e força, a alma também deve tornar-se cheia de luz e força e amadurecer durante sua vida terrena, por mais curta que seja em comparação com o tempo eternamente longo anterior. Um coração aberto é uma garantia total de que alcançará a perfeição, pois onde o amor de Deus pode irradiar não há mais trevas; há apenas luz e felicidade, o direito do perfeito, o direito dos seres que alcançaram a perfeição na terra em livre arbítrio...._>Amém