• Back

GRIŽNJA SAVJESTI U ONOSTRANOM.... USPON....

Prije ili poslije vi cete gorko žaliti za vremenom kojeg ste izgubili u vašem zemaljskom životu i shvatiti cete u onostranom što ste svojom krivnjom propustili u vašem zemaljskom životu. A izgubljeno vrijeme tijekom vašeg zemaljskog života je svaki dan koji je proveden cisto na jedan zemaljski nacin, kada niste dali prostora nikakvim duhovnim mislima.... što se stoga nije podudaralo sa stvarnom svrhom koja je razlog za vaše utjelovljenje kao ljudsko bice. Sve dok živite na Zemlji vi ne uzimate ovo znanje ozbiljno, cak ako ga imate. Ipak u kraljevstvu onostranog ono ce vas opteretiti kao težak kamen kojeg cete biti nesposobni pomaknuti. Prisjetiti cete se ovih dana ucestalo, i zažalit cete za svako beznacajno djelo, baš kao što cete gorko žaliti za svakom propuštenom prilikom koju ste mogli iskoristiti za dobrobit vaše duše.

A i dalje možete sebe smatrati povlaštenima ako dodete do ovog shvacanja u duhovnoj oblasti, ako ne pripadate onima koji su potpuno uronjeni u tamu i cak ne osjecaju grižnju savjesti, buduci oni jednostavno ne svhacaju što su sebi nametnuli.... koji ce se i dalje morati muciti dugo vremena kako bi ikada došli do stanja kada mogu vidjeti mali tracak svjetla i jedino onda shvatiti kako je isprazan bio njihov zemaljski život.... Jer jednom kada ovaj tracak svjetla postoji duša može još biti motivirana od strane gorkog kajanja okrenuti se naunutra i promijeniti njezine misli i volju.... I onda joj može biti dano dovoljno snage da joj se omoguci aktivno pomoci patnickim dušama, i nakon toga ce ona sasvim izvjesno napredovati, cak ako su uvjeti daleko više teški nego bi to bilo moguce u zemaljskom životu.

Otud grižnja savjesti mora prethodniti napretku, jer jedino duša koja pocinje razumjeti ce pokušati promijeniti njezinu situaciju, i bilo kakvo shvacanje ce takoder otkriti duši ispraznu stazu zemaljskog života, što ce uvijek rezultirati u gorkom kajanju ali takoder predstavlja prekretnicu u njezinom bijednom stanju. Ali iz ovog razloga je takoder od najveceg znacaja za ljudsko bice da ce on i dalje pristici do nekog, pa makar i minimalnog, znanja dok i dalje živi na Zemlji, da ce zapoceti prepoznavati svrhu zemaljskog života te i dalje pokušati unaprijediti sebe prije nego ode sa ovog svijeta. Jer biti sposoban otici preko sa cak najmanjom kolicinom znanja ce uvijek predstavljati tracak svjetla za ovu dušu.... ona nece biti premještena u totalnu tamu nakon njezine fizicke smrti, ona ce biti sposobna pronaci njezin put [[ (u smislu, ‘bez da se izgubi’) ]] u sumraku, i u trenutku ona ce razumjeti i onda takoder uciniti sve kako bi za sebe stekla svjetlo.

Ona ce takoder prepoznati kako ju mnogo posla ocekuje u duhovnom kraljevstvu samo ako je voljna raditi, i mali tracak svjetla ce ju voditi na ispravnu stazu, kojom ce se onda doista zaputiti sa osjecajem grižnje savjesti zato što nije iskoristila njezin zemaljski život ispravno a ipak takoder u neprestanoj nadi za pomoci, koja ce joj zasigurno biti podarena cim ona prepozna Isusa Krista i zamoli Ga za pomoc. Onda ona nece biti beznadežno izgubljena, ona ce biti sposobna uspeti se; ona jedino nece nikada biti sposobna postici stupanj koji rezultira u neogranicenom blaženstvu na Ocevu srcu.... dijeteštvo Božje, koje je sudbina onih koji su na Zemlji nastojali ispuniti zadatak koji im je bio dan.... koji su tražili i pronašli sjedinjenje sa Ocem od vjecnosti vec na Zemlji.

AMEN

Berouw in het hiernamaals - Vooruitgang

De verloren tijd van het leven op aarde zal u eens bitter berouwen, wanneer u in het hiernamaals zult beseffen wat u hebt verspeeld in het leven op aarde. En verloren tijd van het leven op aarde is elke dag die alleen maar werelds werd genoten waarin geestelijke gedachten geen kans kregen, die dus niet beantwoordde aan het eigenlijke doel waarop uw belichaming als mens is gebaseerd. Zolang u op aarde vertoeft, neemt u deze kennis niet ernstig, zelfs wanneer u ze bezit. Maar in het rijk hierna zal het op u drukken als een zware steen die u niet kunt afwentelen. Steeds weer zullen deze dagen in uw herinnering komen en u zult spijt hebben van elke onnutte daad, zoals u ook bitter berouw zult hebben van elke onbenutte gelegenheid, omdat u had kunnen werken aan het heil van uw ziel.

En u bent nog begenadigd te noemen wanneer u dit inzicht krijgt in het geestelijke rijk, wanneer u niet tot diegenen behoort die totaal verzonken zijn in duisternis en ook geen berouw voelen omdat ze eenvoudigweg niet inzien waaraan ze zichzelf schuldig hebben gemaakt - zij, die nog lange tijd moeten worstelen om ooit in de toestand te geraken waarin zij een klein glimpje licht zien en die zich dan pas bewust worden hoe vruchteloos hun leven op aarde is geweest. Want zodra eenmaal dit lichtschijnsel aanwezig is, kan het bittere berouw de ziel ertoe aanzetten in zichzelf te keren en te veranderen in haar denken en willen. En er kan haar nu zoveel kracht worden toegestuurd, dat ze nu ook behulpzaam bezig kan zijn bij noodlijdende zielen en dan is ook haar vooruitgang zeker, al is het ook onder heel wat moeilijker omstandigheden dan het in het leven op aarde mogelijk is geweest.

Het berouw moet dus voorafgaan aan een vooruitgang. Want pas de ziel die inzicht begint te krijgen, tracht haar toestand te veranderen. En elk inzicht toont haar ook de vergeefse levensweg op aarde en bitter berouw zal steeds het gevolg zijn, maar ook het keerpunt in haar ongelukkige toestand betekenen. Maar daarom is het ook voor de mens van het grootste belang, wanneer hij nog op aarde - al is het maar geringe - kennis opdoet, wanneer hij het doel van het aardse leven begint in te zien en nog aan zichzelf werkt voordat hij afscheid neemt van deze aardse wereld. Want met een nog zo gering inzicht van de aarde te kunnen heengaan, betekent steeds een lichtpuntje voor deze ziel. Ze wordt na haar dood niet in uiterste duisternis overgeplaatst, ze zal in het schemerlicht in staat zijn de weg te vinden en de schellen zullen haar van de ogen vallen en ze zal dan ook alles doen om zich licht te verschaffen.

Ze zal ook beseffen dat haar in het geestelijke rijk veel arbeid wacht wanneer ze maar bereid is deze te verrichten. En het kleine lichtpuntje wijst haar ook de goede weg aan, die ze nu gaat, wel met een gevoel van berouw, het leven op aarde niet juist gebruikt te hebben, maar ook met de voortdurende hoop op hulp, die haar ook zeker verleend wordt zodra ze Jezus Christus heeft erkend en Hem om hulp vraagt. Dan is ze niet hopeloos verloren. Ze kan opwaarts klimmen, alleen kan ze nooit de graad bereiken die haar onbeperkte gelukzaligheid oplevert aan het hart van de Vader - het kindschap Gods dat het grote lot is van diegenen die op aarde trachten de opgave na te komen die hun gesteld werd, die al op aarde de aaneensluiting zochten en vonden met hun Vader van eeuwigheid.

Amen