• Back

ČIN ZAČEĆA UDALJENIH OD BOGA JE UZROK NEVJEROVANJA....

Svaki misaoni čovjek bi trebao doći do spoznaje da bi relativno kratkotrajno zemaljsko postojanje bilo bez smisla i svrhe, ako bi baš jedino u ovom kratkom vremenu postojalo „ja“ čovjeka.... ako bi sa trenutkom rođenja bio njegov početak, a sa časom smrti njegov kraj.... On bi morao.... ako priznaje Stvoritelja.... smatrati Ovoga za vrlo uskogrudnoga, Koji samo iz hira omogućuje da nastanu bića, zbog ništavnih zemaljskih briga i radosti. Ili bi on morao.... ako sebe smatra tek jednim proizvoljno nastalim proizvodom prirode.... sebe upitati, zbog čega su njemu svojstveni razum i slobodna volja. Jer, takve misli bi dopustile da mu se učini dvojbenim da je samo jedan takav proizvoljni proizvod prirode. Kroz razum i slobodnu volju, čovjek se razlikuje od svih drugih prirodnih stvorenja. On bi zbog toga mogao zaključiti da postoji jedan stvaralački Duh, Koji jednako tako posjeduje razum i slobodnu volju.... stoga mudrost i snagu. A, ako bi došao na tu pomisao, onda bi on također pokušao dokučiti smisao i svrhu svoga zemaljskog postojanja, i ne bi se zadovoljio pretpostavkom da je bio stvoren jedino zbog samog zemaljskog života. Do ovog zaključka bi mogao stići svaki čovjek kroz jednostavno promišljanje, ako on nije već stekao ovu spoznaju i vjeruje u Boga Ljubavi, mudrosti i svemoći, iz Kojeg je on sam proizašao. Ali, mnogi ljudi su začeti u krajnjoj udaljenosti od Boga.... od ljudi koji u sebi nisu zapalili iskru Ljubavi, koja bi im dala svjetlo da su još potpuno u vlasti Božjeg protivnika, i sada usađuju njihovo protu-Božansko uvjerenje također i u dijete, koje je protiv volje od njih doneseno na svijet, i ova duša, okružena najgušćim ovojima, odrasta bez svjetla i bez Ljubavi. Doduše, nije uvijek potrebno da je biće djeteta sukladno onome od roditelja, u njemu se također može utjeloviti jedna duša koja svjesno prihvaća borbu sa prijetnjama ovoga svijeta.... ali skoro uvijek se stav (nazor) roditelja prenosi na njihovu djecu, i onda na svijet dolaze ljudi koji se smatraju jedino proizvoljno nastalim proizvodima prirode, i nemaju nikakvu vezu sa Onim, Koji je i za njihovo nastajanje najprije dao Svoj pristanak, jer je volja i ovih roditelja slobodna, te njihove prirodne osobine objašnjavaju porijeklo onih u djece. Ali, iznova ni ovoj djeci ne nedostaje sposobnost razmišljanja i slobodna volja.... tako da i za ove ljude postoji put da izađu iz tame na svjetlo.... Također i ovi ljudi u sebi imaju Božju Ljubavnu iskricu, i njima je također moguće ovu zapaliti. I njima također pritječu Božanske milosti.... Ali, ovi ljudi uistinu borave u najvećoj tami, oni vide svrhu njihovog života jedino u samom zemaljskom životu, vjeruju da nestaju sa momentom smrti, te ne prepoznaju i ne žele prepoznati (priznati) nikakvu Moć iznad njih, jer oni ne koriste ni dar razumijevanja, ne pomišljaju niti jednom u ozbiljnoj volji proniknuti Istinu, inače bi bezuvjetno došli do drugačijeg mišljenja. I tako se iz ovoga može vidjeti, da je čin začeća oružje protivnika, koje mu često donosi pobjedu u borbi za ljudske duše, jer on potiče ljude na neograničeno čulno uživanje, i on ne nailazi na nikakav otpor. Ljudi se neobuzdano daju jedni drugima, ali ne u Ljubavi, nego jedino u senzualnoj uzbuđenosti, koja rijetko omogućava začeće nekoj drugačijoj osim mračnoj duši, a ova tama skoro uvijek dolazi do izražaja u tome da nedostaju svi preduvjeti za vjeru.... što je namjera protivnika. Ali, također arogancija (nadmenost) može zasjeniti dušu u kojoj je podloga za spoznaju već bila prisutna, kada se razum u oholosti drži sposobnim proniknuti čak i najveće tajne.... Onda je protivnik postigao svoj cilj, da učini čovjeka nepovjerljivim, i zbuni njegove misli.

AMEN

Ato de procriação em Deus-remotência Ocasião de descrença....

Todo ser humano pensante teria de chegar à conclusão de que uma existência relativamente curta na Terra não faria sentido e não faria sentido se o "eu" do ser humano existisse apenas por este curto período de tempo.... se começasse no momento do nascimento e terminasse na hora da morte..... Ele teria de fazer uma doação, se reconhecesse um criador. considera-o muito mesquinho, que só por capricho deixa que os seres se tornem realidade em nome de preocupações e prazeres terrenos triviais. Ou ele teria que.... se se considerasse apenas como um produto da natureza criado arbitrariamente. se pergunte porque intelecto e livre arbítrio são inerentes a ele. Pois tais pensamentos lhe fariam parecer duvidoso ser apenas um produto da natureza tão arbitrário. Através do intelecto e do livre arbítrio, o homem difere de todas as outras criações da natureza. Ele poderia portanto concluir que existe um Espírito Criador, que também possui intelecto e livre arbítrio.... portanto, sabedoria e poder. E se ele tivesse chegado a esse pensamento, tentaria também sondar o sentido e a finalidade da sua existência terrena e não se contentar com a suposição de que ele foi criado apenas para o bem da própria vida terrena. Cada pessoa poderia chegar a esta conclusão através de uma simples reflexão, se não tivesse já obtido esta realização e acreditasse num Deus de amor, sabedoria e onipotência de Quem ele próprio emergiu. No entanto, muitas pessoas são concebidas na máxima distância de Deus.... por pessoas que não acendem dentro de si uma centelha de amor que lhes deu uma luz, que ainda estão completamente sob o controle do adversário de Deus e agora também implantam sua atitude antidivina na criança que é trazida ao mundo por eles contra sua vontade e cuja alma, rodeada pelas mais densas conchas, cresce sem luz e amor. É verdade que a natureza de uma criança nem sempre tem de corresponder à dos seus pais; uma alma pode também encarnar-se nela, que conscientemente assume a luta contra os perigos deste mundo ..... Mas a atitude dos pais é geralmente transferida para os filhos, e então nascem pessoas que só se consideram como produtos arbitrários da natureza e não têm qualquer ligação com Aquele que primeiro deu Sua aprovação para sua criação, porque a vontade desses pais também é livre e sua natureza justifica o nascimento dos filhos. Mas mesmo essas crianças não carecem da capacidade de pensar e do livre arbítrio novamente.... para que também haja uma maneira dessas pessoas saírem da escuridão para a luz.... E essas pessoas também têm dentro de si a centelha do amor de Deus, também é possível que a acendam. E as graças divinas também fluem para eles.... Mas na verdade, essas pessoas vivem na maior escuridão, que só vêem seu propósito de vida na própria vida terrena, que pensam ter falecido no momento da morte e que não querem reconhecer e reconhecer qualquer poder sobre si mesmas, pois também não usam o dom do intelecto, nem mesmo seriamente querem sondar a verdade ou mudariam irrevogavelmente seu modo de pensar. E assim se vê também que o ato de procriação é a arma do adversário que muitas vezes lhe traz vitória na batalha pela alma das pessoas, pois leva as pessoas ao prazer sensual irrestrito e ele não encontrará resistência. As pessoas se entregam umas às outras sem restrições, mas não em amor, mas apenas em intoxicação sensual, o que raramente permite que qualquer outra alma que não seja uma alma escura seja convencida, e essa escuridão é geralmente expressa no fato de que faltam todos os pré-requisitos para a fé, que é a intenção do adversário. Mas a arrogância também pode escurecer uma alma em que os fundamentos do conhecimento já estavam presentes, se o intelecto, em arrogância, se considera capaz de sondar até os maiores segredos.... Então o adversário também atingiu seu objetivo de tornar o ser humano descrente e confundir seus pensamentos...._>Amém