• Back

AGONIJA BIĆA BEZ SAMO-SVJESNOSTI.... - RIMLJANIMA 9:19-22....

Vi ste bili stvoreni za vječnost.... Time vi nikada zanavijeke ne možete prestati postojati premda ste imali početak. Ali vi ste bili sposobni promijeniti vašu prirodu i to i jeste i kao rezultat ste privremeno sebe lišili samo-svjesnosti. Vi ste zasigurno nastavili postojati ali više niste bili svjesni vašeg postojanja. Unatoč tome, to nije bilo stanje sreće, to nije bilo blaženo prelaženje u prazninu nego stanje mučenja budući je ono predstavljalo ograničenje za duhovno biće koje je jednom bilo stvoreno kao slobodno biće, koje je također doživljavalo ovo ograničenje kao agoniju. Ali budući ćete vi nastaviti postojati zauvijek vi bi također trebali biti sposobni uživati vaše postojanje, vi bi trebali živjeti u blaženom stanju, to jest, vi bi trebali biti aktivni za vaše vlastito zadovoljstvo u snazi i svjetlu. To je vaš cilj, cilj svakog bića koje je jednom bilo stvoreno od strane Mene je da živi i bude aktivno u Mojoj volji, da bude blaženo sretno u punom svjetlu i snazi poput Mene i sposobno stvarati i oblikovati za njegovo vlastito zadovoljstvo. Ipak bezbrojna bića koja Sam isijao u svjetlu i slobodi su izgubila njihovu samo-svjesnost zbog njihove vlastite pogreške. Oni su se sami odrekli njihove slobode, svjetla i snage i odabrali za sebe užasnu sudbinu.... Ali oni su bili nesposobni uništiti sebe same i isto tako to neće nikada biti sposobni učiniti. Kada bi ovo dobrovoljno odabrano stanje bez samo-svjesnosti bilo lišeno sve agonije, ni jedno biće ne bi nikada stremilo za životom u blaženstvu, jer onda bi ono, do izvjesnog opsega, bilo nestalo i jedino bilo prepoznato kao biće od strane Mene Samoga. Međutim, agonije prognanog bića su nezamislive, i vi ljudi ne bi trebali ostati ravnodušni pred prijetnjom obnovljenog prognanstva, jer čak ako vam nedostaje samo-svjesnosti vi ćete unatoč tome biti izloženi agonijama koje ćete biti sposobni pojmiti jednog dana u retrospektivi kada ste ušli u život. Jer to je duhovna suština koja pati, ne ljudsko biće za kojeg vi smatrate kako je umrlo. I duhovna suština se sasvim izvjesno mogla ukrutiti u sebi ali ona nije izbrisana, ona nije neosjetljiva i pati iznimnu bol čak u njezinoj najsitnijoj supstanci, prema tome cijelo Stvaranje.... duhovna supstanca zavezana u materiji.... kao opreka kraljevstvu svjetla sa njegovim stanovnicima.... je ‘neiskupljena’ ili ‘nesretna’, tj. zavezana u boli, i u njezinoj boli ona čezne za iskupljenjem....

Bol doživljen od strane duhovne supstance je neshvatljiv vama ljudima jer ono što vam je bilo dano vašoj duši kao pokrov.... vaše zemaljsko tijelo.... je jedino sposobno osjetiti i otrpjeti bol do izvjesnog stupnja koji, međutim, nije moguće porediti sa agonijama koje duša mora otrpjeti u njezinom neiskupljenom stanju i koje su također osjećane od i dalje zavezanih duhovnih supstanci izvanjske čahure. Ali pošto je jedino duša samo-svjesno biće ona prema tome može jedino u stanju ljudskog bića svjesno stremiti spram promjene njezine prirode, pretvorbe u njezinu temeljnu prirodu. Shvaćanje da ona nikada ne može izumrijeti, da će postojati zauvijek, će ju onda također motivirati da ozbiljno stremi spram sretnog vječnog života, da stremi spram ‘života u blaženstvu’ i da stekne opet snagu i svjetlo kako bi bila aktivna u skladu sa zakonom Božanskog reda. Ali sve dok mu nedostaje shvaćanja život ljudskog bića na Zemlji će biti od nikakve koristi i duša će ostati zavezana i također će napustiti njezino tijelo u zavezanom stanju.... I onda se stanje agonije nanovo pojavljuje kojeg ona nije toliko puno osjećala na Zemlji. Ona je mrtva premda postoji.... Ona nije stekla blaženo stanje na Zemlji, stanje prognanstva joj također iznova prijeti ako ona ne uspije u zadobijanju shvaćanja u kraljevstvu onostranog da nije i ne može prestati postojati premda ona više ne živi na Zemlji.... Jedino ovo shvaćanje ju može nagnati u kraljevstvu onostranog da napokon stremi spram ‘života’, i onda će ona također primiti pomoć za to napraviti. Ali užasno je za već samo-svjesnu dušu ako ona mora iznova doživjeti sudbinu novog prognanstva.... ako joj je njezina samo-svjesnost oduzeta i ona se mora zaputiti stazom kroz stvaranja razložena na bezbrojne sićušne čestice i iznova otrpjeti agonije, koje svaka izvanjska čahura predstavlja za duhovno biće. Jer jedino posredstvom boli može duhovno biće postati tako pročišćeno da će ono sazrijeti iznova u samo-svjesno biće koje će jednog dana živjeti i onda više nikada zanavijeke neće opet izgubiti svoj život.

AMEN

Tormento do ser sem consciência de ego.... Romanos 8, 19-22....

Você foi criado para a eternidade.... Portanto, você não pode mais falecer eternamente, mesmo que tenha tido um começo. Mas vocês foram capazes de mudar a sua natureza, e o fizeram e assim se privaram temporariamente da consciência do ego. Você continuou a existir, mas não estava mais consciente do seu ser. No entanto, este estado não era felicidade, não era uma passagem feliz para o nada, mas era um estado de tormento, porque significava escravidão para o espiritual, outrora criado livremente, que também sentia esta escravidão como tormento. Mas como agora você existe eternamente, você também será capaz de desfrutar do seu ser, você viverá em um estado de felicidade, ou seja, será capaz de trabalhar seu caminho para a alegria em força e luz. Este é o seu objetivo, o objetivo de tudo o que uma vez criado por Mim, que ele vive e é ativo de acordo com a Minha vontade, que é feliz como Eu, cheio de luz e força, e pode criar e se moldar para sua própria felicidade. No entanto, inúmeros seres irradiados por Mim em luz e liberdade perderam sua autoconsciência por sua própria culpa. Desistiram da sua liberdade, da sua luz e da sua força e escolheram um destino terrível para si próprios. Mas eles não puderam se destruir e nunca serão capazes de o fazer. Se este estado voluntariamente escolhido sem consciência de ego estivesse livre de todo tormento, então nenhum ser jamais lutaria por uma vida de felicidade, pois então também teria falecido, por assim dizer, apenas reconhecido por Mim mesmo como um ser.... Mas os tormentos de um ser banido são inconcebíveis, e a ameaça de um novo banimento não vos deve deixar intocados, porque mesmo que vos falte auto-consciência, sereis sujeitos a tormentos que sereis capazes de compreender em retrospectiva, um dia, quando tiverdes entrado na vida. Pois é o espiritual que sofre, não o ser humano que você acha que faleceu. E o espiritual pode realmente ser congelado em si mesmo, mas não se extingue, não é insensível e sofre as maiores agonias, mesmo em sua mais ínfima substância, razão pela qual toda a criação é o limite espiritual na matéria, ao contrário do reino da luz e do seu reino de luz. ao contrário do reino da luz e dos seus habitantes.... como "não redimido" é também "infeliz", ou seja, preso na dor, e definha no seu tormento de redenção. A dor que o espiritual sente é incompreensível para vocês, humanos, porque aquilo que foi dado à vossa alma como uma cobertura.... seu corpo terreno.... só pode sentir e suportar a dor até certo ponto, mas isso não é comparação com os tormentos que a alma tem de suportar num estado não redimido e que a substância espiritual ainda ligada também sente na sua forma externa. Mas como a alma é apenas um ser consciente, ela também só pode lutar conscientemente por uma mudança de sua natureza, uma transformação para sua natureza original, no palco como um ser humano. A consciência de que nunca poderá perecer, de que existirá eternamente, fará com que também ela se esforce seriamente para moldar a eternidade feliz para si mesma, para lutar por uma "vida em êxtase" e para adquirir força e luz novamente, a fim de poder ser ativa de acordo com a lei da ordem divina. Mas enquanto faltar esta realização o ser humano vive inutilmente na Terra, e a alma permanece ligada e também deixa o seu corpo ainda ligado.... E agora emerge novamente o estado agonizante, que na Terra não se sentia assim. Está morto, embora exista.... Ela não adquiriu a vida feliz na Terra, o estado de banimento a ameaça novamente se ela não conseguir alcançar a realização no reino do além de que ela não faleceu e não pode passar, mesmo que ela não viva mais na Terra.... Somente esta realização pode induzi-la no reino do além a lutar pela "vida", e ela também será ajudada nisto. Mas é terrível para uma alma já consciente de si mesma quando experimenta o destino de um novo banimento novamente.... quando a sua autoconsciência lhe é retirada e tem de percorrer o caminho através da criação em inúmeras pequenas partículas e tem de suportar novamente os tormentos intermináveis que qualquer forma externa significa para o ser espiritual. Pois somente através de tormentos o espiritual pode ser purificado a tal ponto que amadurece novamente em um ser I-consciente que uma vez deveria viver e agora não perderá mais sua vida eternamente...._>Amém