• Back

BLAGOSLOV BOLESTI I PATNJE.... - POTPUNO SAZRIJEVANJE....

Tjelesno propadanje je često korisno upozorenje za osobu koja je i dalje svjetovnog uma i time ugrožava dušu. Prije ili poslije on mora naučiti shvatiti da priroda može nametnuti ograničenje i kao rezultat ovog shvaćanja postati svjestan onog što će se dogoditi nakon što tijelo postane kompletno neprikladno za ovu Zemlju. Sve dok ljudsko biće podbacuje samostalno razmišljati o njegovoj duši on mora često biti upozoren i opominjan. Fizičke slabosti, bolesti i gubitak tjelesnih sposobnosti moraju prema tome također biti smatrani kao sredstva za sazrijevanje duše, pošto oni mogu promijeniti razmišljanje osobe u značajnoj mjeri i posljedično su često korišteni kao lijek za dušu ako je ona u opasnosti podlijeći duhovnoj smrti. Ipak oni ne služe uvijek njihovoj svrsi.... onda iz toga rezultira stanje tvrdokornosti, kompletno izbjegavanje svih Božanskih riješenja, i unatoč bolesti i nesreći koji afektiraju njegovo tijelo ljudsko biće pokušava živjeti život do punine.

Nijedan udarac što je zadan osobi nije bez značenja.... tjelesna bolest često postiže dušin oporavak; onda je ona bila blagoslov budući je čovjek naučio prezirati svijet nakon što ga se morao odreći te je tražio i našao nadomjestak u duhovnom svijetu. On će primiti dragocjena vlasništva kao nadoknadu za dobra koja su mu zanijekana od strane svijeta i za koja on sada zna kako su bezvrijedna. Ali to uključuje da se on ponizno podredi sudbini koja mu je nametnuta poradi koristi njegove duše, da on poslušno otrpi što njemu doista izgleda mučno ali što također može biti nadvladano. Čim ljudsko biće stekne samo malo vjere on osijeća iznad njega Božju ruku i ponizno sebe podređuje Božjoj volji; i onda on može jedino pobijediti ali nikada izgubiti, time njega se također ne treba sažaljevati budući posjeduje beskrajno više nego netko kompletno zdrav i pun fizičke vitalnosti bez kontakta sa kraljevstvom koje će jednog dana također biti njegovo prebivalište nakon smrti njegova tijela.

Jedino stupanj dušine zrelosti prilikom odlaska sa Zemlje je ono što je bitno [[(relevantan)]].... Sve što može doprinjeti spram postajana više zrelim je korišteno od strane Boga, čak ako to ljudsko biće ne doživi kao korist dok je on bez shvaćanja.... Jednog dana će prepoznati blagoslov patnje i bolesti i biti zahvalan Bogu radi korištenja uspješnih lijekova bez da je ograničio slobodnu volju ljudskog bića. Bolesno tijelo nije tako loše kao bolesna duša, i ako će ona postati zdrava tijelo mora otrpjeti bolest sve dok duša nije postala milosrdna, sve dok ona ne gleda u nebo i naučila je gledati na svijet kao ništa nego privremenu školu iskušenja.... Jednog dana će ona biti sposobna vinuti se slobodno i bez smetnje gore u visoke duhovne predjele i biti vječno zahvalna njezinu Stvoritelju za milost koja joj je podarena kad je pustio da tijelo pati tako da se duša može oporaviti.

AMEN

De zegen van ziekte en leed - Voltooiing

De aftakeling van het lichaam is vaak een heilzame waarschuwing voor de mens die nog te zeer op de wereld gericht is, en daardoor de ziel in gevaar brengt. Hij moet eens leren inzien dat er vanuit de natuur paal en perk kan worden gesteld, en vanuit dit besef zich bewust worden van wat hierna komt als het lichaam helemaal ongeschikt is geworden voor deze aarde. De mens moet vaak gewaarschuwd en vermaand worden, zolang hij niet uit eigen beweging aan zijn ziel denkt.

Lichamelijk lijden, ziektes en het inboeten van lichamelijke bekwaamheden moeten daarom ook als een middel voor de ontwikkeling van de ziel worden aangezien, daar ze het denken van de mensen aanzienlijk kunnen veranderen en daarom ook vaak als heilmiddel voor de ziel worden aangewend - als deze in gevaar is aan de geestelijke dood ten prooi te vallen.

Maar niet altijd beantwoorden ze aan hun doel, dan treedt een toestand van onverbeterlijkheid in, een zich geheel afwenden van het goddelijk-geestelijke. En dan probeert de mens nog alles uit het leven te halen, ondanks ziekte en ongeluk die zijn lichaam hebben getroffen.

Niets wat een mens beschoren is, is zonder bedoeling. Lichamelijke ziekte brengt vaak het herstel van de ziel tot stand en dan is ze tot zegen geweest, want de mens leert de wereld versmaden aangezien hij haar moest missen en zich in de geestelijke wereld vervanging zocht en vond. Kostelijke goederen mag hij in ontvangst nemen als compensatie voor de goederen die de wereld hem onthoudt, en die hij nu als waardeloos inziet. Maar daartoe is nodig dat hij zich ootmoedig buigt onder het lot dat hem terwille van zijn ziel werd opgelegd, zodat hij nu met overgave draagt wat hem wel moeilijk schijnt maar toch ook kan worden overwonnen.

Zodra de mens een gering geloof heeft, bespeurt hij de Hand van GOD boven zich en voegt zich dienstwillig naar de Wil van GOD. En dan kan hij alleen winnen doch nimmer verliezen, dus is er ook niets te betreuren omdat hij aanzienlijk meer bezit dan ’n mens met goede gezondheid en lichamelijke kracht die niet in verbinding staat met het rijk dat ook eens zijn verblijf zal zijn nà de lichamelijke dood.

Maatgevend is alleen de graad van voltooiing die de ziel heeft bij het heengaan van deze aarde. Alles wat kan bijdragen tot verhoging van deze graad wendt GOD aan, ook al ervaart de mens het niet als een weldaad zolang hij zonder inzicht is. Eenmaal zal hij de zegen van lijden en ziekte zien en GOD danken voor de toepassing van middelen die succesvol waren, zonder echter de vrije wil van de mensen te beperken.

Een ziek lichaam is niet zo erg als een zieke ziel, en dit zal deze gezond maken als het lichaam ziekte moet verdragen tot de ziel geduldig is geworden. Tot ze de blik hemelwaarts richt en het aardse leven als slechts een tijdelijke school heeft leren bezien, waarin de mens beproefd wordt. Eens zal zij onbezwaard en ongehinderd naar hogere regionen van de geest kunnen opstijgen en haar Schepper eeuwig danken voor de haar bewezen genade, het lichaam te laten lijden opdat de ziel gezond zou worden.

Amen