• Back

BLAGOSLOV BOLESTI I PATNJE.... - POTPUNO SAZRIJEVANJE....

Tjelesno propadanje je često korisno upozorenje za osobu koja je i dalje svjetovnog uma i time ugrožava dušu. Prije ili poslije on mora naučiti shvatiti da priroda može nametnuti ograničenje i kao rezultat ovog shvaćanja postati svjestan onog što će se dogoditi nakon što tijelo postane kompletno neprikladno za ovu Zemlju. Sve dok ljudsko biće podbacuje samostalno razmišljati o njegovoj duši on mora često biti upozoren i opominjan. Fizičke slabosti, bolesti i gubitak tjelesnih sposobnosti moraju prema tome također biti smatrani kao sredstva za sazrijevanje duše, pošto oni mogu promijeniti razmišljanje osobe u značajnoj mjeri i posljedično su često korišteni kao lijek za dušu ako je ona u opasnosti podlijeći duhovnoj smrti. Ipak oni ne služe uvijek njihovoj svrsi.... onda iz toga rezultira stanje tvrdokornosti, kompletno izbjegavanje svih Božanskih riješenja, i unatoč bolesti i nesreći koji afektiraju njegovo tijelo ljudsko biće pokušava živjeti život do punine.

Nijedan udarac što je zadan osobi nije bez značenja.... tjelesna bolest često postiže dušin oporavak; onda je ona bila blagoslov budući je čovjek naučio prezirati svijet nakon što ga se morao odreći te je tražio i našao nadomjestak u duhovnom svijetu. On će primiti dragocjena vlasništva kao nadoknadu za dobra koja su mu zanijekana od strane svijeta i za koja on sada zna kako su bezvrijedna. Ali to uključuje da se on ponizno podredi sudbini koja mu je nametnuta poradi koristi njegove duše, da on poslušno otrpi što njemu doista izgleda mučno ali što također može biti nadvladano. Čim ljudsko biće stekne samo malo vjere on osijeća iznad njega Božju ruku i ponizno sebe podređuje Božjoj volji; i onda on može jedino pobijediti ali nikada izgubiti, time njega se također ne treba sažaljevati budući posjeduje beskrajno više nego netko kompletno zdrav i pun fizičke vitalnosti bez kontakta sa kraljevstvom koje će jednog dana također biti njegovo prebivalište nakon smrti njegova tijela.

Jedino stupanj dušine zrelosti prilikom odlaska sa Zemlje je ono što je bitno [[(relevantan)]].... Sve što može doprinjeti spram postajana više zrelim je korišteno od strane Boga, čak ako to ljudsko biće ne doživi kao korist dok je on bez shvaćanja.... Jednog dana će prepoznati blagoslov patnje i bolesti i biti zahvalan Bogu radi korištenja uspješnih lijekova bez da je ograničio slobodnu volju ljudskog bića. Bolesno tijelo nije tako loše kao bolesna duša, i ako će ona postati zdrava tijelo mora otrpjeti bolest sve dok duša nije postala milosrdna, sve dok ona ne gleda u nebo i naučila je gledati na svijet kao ništa nego privremenu školu iskušenja.... Jednog dana će ona biti sposobna vinuti se slobodno i bez smetnje gore u visoke duhovne predjele i biti vječno zahvalna njezinu Stvoritelju za milost koja joj je podarena kad je pustio da tijelo pati tako da se duša može oporaviti.

AMEN

Bendiciones de la enfermedad y sufrimiento... Maduración...

Una advertencia saludable es a menudo el decaimiento del cuerpo humano para la persona que todavía está demasiado enfocada en el mundo y por lo tanto pone en peligro el alma. Un día debe aprender a reconocer que la naturaleza puede detenerlo y, a través de este conocimiento hacerse consciente de lo que viene después cuando el cuerpo se ha vuelto completamente inepto para esta tierra. El hombre debe ser advertido y amonestado a menudo mientras no piense en su alma por su propia voluntad.

Los sufrimientos corporales, las enfermedades y la perdida de capacidades corporales, por lo tanto, también deben ser vistos como un medio para que el alma madure, ya que pueden cambiar considerablemente el pensamiento de una persona y, por lo tanto, se usan a menudo como un remedio para el alma si está en peligro de sucumbir a la muerte espiritual. Pero no siempre cumplen su propósito... Entonces se establece un estado de obstinación, un alejamiento completo de lo divino-espiritual y la persona busca ganar todo de la vida a pesar de la enfermedad y la desgracia que ha afectado su cuerpo.

Nada carece de importancia lo que se concede a una persona... La enfermedad del cuerpo a menudo produce la curación del alma; entonces fue una bendición porque el hombre aprendió a despreciar el mundo después de haber tenido que prescindir de ello y buscó y encontró un reemplazo en el mundo espiritual. Puede recibir bienes valiosos como compensación por los bienes que el mundo le niega y que ahora reconoce como sin valor. Pero parte de ello es que se inclina humildemente ante el destino que se le ha impuesto por el bien de su alma, que lo soporta con resignación, lo que probablemente le puede parecer difícil, pero que también puede ser superado.

Tan pronto como el hombre tiene una fe débil, siente la mano de Dios sobre él y se somete a la voluntad de Dios; y entonces solo puede ganar, pero nunca perder, por lo que tampoco puede arrepentirse, porque posee mucho más que una persona sana y físicamente fuerte, que no tiene conexión con el reino, que también una vez será su residencia después de la muerte corporal. Sólo es decisivo el grado de madurez espiritual que tenga el alma cuando deja la tierra...

Dios se sirve de todo lo que puede contribuir a aumentar la madurez, aunque el hombre no lo sienta como un beneficio mientras esté sin conocimiento... Un día verá la bendición del sufrimiento y de la enfermedad y agradecerá a Dios a Dios por la aplicación de los medios que han tenido éxito sin coartar el libre albedrío del hombre. Un cuerpo enfermo no es tan malo como una alma enferma, y si esta debe sanar, el cuerpo debe soportar la enfermedad hasta que el alma se haya vuelto tolerante, hasta que mire al cielo y haya aprendido a considerar el mundo sólo como escuela pasajera... Un día podrá elevarse sin preocupaciones y obstáculos a las altas regiones del espíritu y agradecer eternamente a su Creador por la gracia que le ha concedido, de dejar sufrir el cuerpo para que el alma pueda sanar...

amén