• Back

‘TKOGOD LJUBI SVOJ ŽIVOT, IZGUBIT ĆE GA....’ - (Ivan 12:25)

Volja za živjeti naznačava zajamčenu pobjedu nad smrti.... Treba priznati, vi ne možete spriječiti tjelesnu smrt, ali čak fizička smrt će biti prijelaz u život ako je volja ljudskog bića snažna dovoljno za njega da zadobije vječni život. Ova volja za živjeti ima Moje odobravanje, premda Sam izrekao Riječi ‘Tkogod ljubi svoj život, izgubit će ga, a tkogod ga izgubi, steći će ga....’ Svatko tko jedino razmišlja o tome kako može sačuvati njegov fizički život će uskoro shvatiti da je kompletno bespomoćan i uzet sa ove Zemlje bez da je sposoban tome se oduprijeti [[(Luka 12:15-21)]]. Time nije to ova vrsta volje za životom koja će nekome omogućiti da bude pobjedonosan nad smrću....

Dušin istinski život je ono za čim treba žudjeti, i volja ljudskog bića treba koristiti svu njezinu snagu da ga stekne, onda više neće biti smrti za osobu za cijelu vječnost, onda će on živjeti u svjetlu i snazi i biti sposoban neprestano biti aktivan za njegovu vlastitu sreću. Onda će on doista nadvladati smrt, i dušino razdvajanje od njegova tijela će biti jedno buđenje u novi život, neopterećen od strane njegove fizičke čahure, slobodan od sve materije a ipak sa jednim nezamislivim izobiljem snage, Ovo je život kojeg bi ljudi na Zemlji trebali naučiti ljubiti i jedino stremiti zadobiti jednog dana, onda će oni čeznuti za njihovom smrti, onda će oni željeti odreći se njihova zemaljskog života poradi istinskog života u vječnosti [[(Filipljanima 1:21, 23; 2 Korinćanima 5:1-8)]]. Ali ljudi su i dalje daleko previše priljubljeni uz njihov tjelesni život, oni se boje izgubiti ga, oni ljube zemaljski život i prema tome će ga izgubiti i njihova će sudbina biti smrt.

I opet, nije fizička smrt naznačena ovime nego smrt duha, u kojeg će duša koja ljubi zemaljski život sići bez greške. Ova je smrt gora nego to ljudsko biće može zamisliti, jer on je onda izgubio sebe, on je izgubio njegov zemaljski život i njegova duša će biti bez svjetla i snage, totalno bespomoćna i u vrlodubokoj tami.... Duhovna smrt je jedno neopisivo mučenje za dušu budući je ona sebe svjesna, time ona je svjesna da nije uništena [[(tj. sasvim prestala postojati)]] u trenutku smrti nego nastavlja postojati u jednom stanju punom agonije. Žudnja za ugodnom aktivnošću može jedino uvijek biti ispunjena od strane žive duše, jer ova potrebuje snagu koja je jedino prirođena u živom biću, dok je biće bez snage mrtvo.

Međutim, što je na Zemlji ostvareno posredstvom životne energije koja teče ka ljudima je jedino za svjetovne aktivnosti, koje povećavaju svjetovna materijalna dobra ali nemaju nikakve vrijednosti za duhovno kraljevstvo. U drugu ruku duhovni rad donosi nepropadljiva blaga i osigurava život u vječnosti. I iz ovog razloga, volja ljudskog bića treba ozbiljno stremiti spram vječnog života, tako da on onda koristi životnu energiju za stjecanje duhovne snage.... onda će on biti pobjedonosan nad smrću, onda će vječni život za njega biti izvjestan i on neće kušati smrti u cijeloj vječnosti.

AMEN

"Quem ama a sua vida perdê-la-á...."

A vontade de viver significa uma vitória certa sobre a morte.... Embora não se possa comandar a morte corporal terrestre, mesmo assim a morte corporal pode ainda ser a transição para a vida se a vontade do ser humano se tiver tornado suficientemente poderosa para adquirir a vida eterna. Esta vontade de viver é aprovada por Mim, apesar de ter dito as palavras: 'Quem ama a sua vida perdê-la-á, e quem a desistir ganhá-la-á.... Qualquer pessoa que só pensa na vida do seu corpo e na forma como o pode preservar, depressa descobrirá que ele próprio é completamente impotente e será levado da terra sem se poder defender contra ela. Esta vontade de viver não é, portanto, para ser vitoriosa sobre a morte..... A vida certa da alma deve ser desejada, e a vontade do ser humano deve usar toda a sua força para esta vida, então não haverá mais morte para ele na eternidade, então ele viverá em luz e força e será capaz de ser continuamente activo para a sua própria felicidade. Então terá verdadeiramente superado a morte e a saída da alma do seu corpo será um despertar para uma nova vida, livre da cobertura física, livre de toda a matéria e ainda com uma abundância inimaginável de força. As pessoas na terra devem afeiçoar-se a esta vida e só um dia a tentarem possuir, depois anseiam pela morte, depois querem desistir da vida terrena em prol da vida certa na eternidade. Mas as pessoas estão muito mais apegadas à sua vida física, têm medo de a perder, amam a vida terrena e é por isso que a perdem, e o seu destino é a morte. E mais uma vez, não é a morte do corpo que se pretende, mas a morte do espírito, em que a alma inevitavelmente se afunda, que ama a vida na terra. E esta morte é pior do que o ser humano pode imaginar, pois perdeu-se, foi privado da vida terrena, e a sua alma está sem luz e força, completamente impotente e na mais profunda escuridão.... A morte espiritual é uma agonia indescritível para ela porque está consciente de si mesma, pelo que não se extingue com o momento da morte mas continua a vegetar num estado agonizante. Só os vivos serão capazes de satisfazer o desejo de actividade que é agradável, porque requer força que só é inerente a um ser vivo, enquanto que um ser sem força está morto. Mas o que é feito na terra através do influxo de vitalidade do ser humano pode consistir numa actividade puramente mundana que certamente aumenta os bens materiais terrenos mas não tem qualquer valor para o reino espiritual, ou pode também consistir numa actividade espiritual que produz tesouros imperecíveis e assim também garante a vida na eternidade. E, portanto, a vontade do ser humano deve ser seriamente orientada para a vida eterna, para que depois use a força da vida para ganhar força espiritual.... e depois se torne vitorioso sobre a morte, pois assim terá a certeza da vida eterna e não provará a morte para a eternidade...._>Ámen