• Back

KOMUNIZAM....

S komunističkog gledišta ne bi smjelo biti nikakvih razlika u vanjskim životnim uvjetima niti u životnom stilu pojedinca. Ipak ovo se ne podudara sa voljom Boga Koji je Sam dozvolio mnogostruke razlike među ljudskim sudbinama. Ljudi bi sasvim izvjesno trebali stremiti omogućiti njihovom bližnjemu isto od onog što oni sami posjeduju i što ih čini sretnima, ali mora se uvijek ostaviti pojedincu da protumači zapovijed Ljubavi prema bližnjemu (Matej 22:39; Marko 12:31). On ne smije biti prisiljen dijeliti svoje vlasništvo, niti se, u drugu ruku, njegovo vlasništvo smije od njega oduzeti ako ga je on zakonito stekao. Uvijek će biti i ostati razlike u veličini posjeda sve dok radna sposobnost ljudi kao i njihova voljnost da rade variraju, a ovi nikada ne mogu postati isti, slobodan razvoj pojedinca ne smije biti spriječen.

Bio bi to monoton (ujednačen, dosadan) svijet da Bog nije bio raznolik u Njegovom stvaranju te da nije dao ljudskom biću sposobnost oblikovanja njegovog života sukladno njegovoj volji i snazi. Budući da oboje moraju naći svoju primjenu, ovo je svrha i cilj života na Zemlji. Volja ljudskog bića može sebe pokazati na brojne načine, životna snaga koja dotječe ljudskom biću može biti različito primjenjena. Baš kao što ju je Bog također razdjelio na različite načine, posljedično tome ljudska aktivnost mora biti također različita i prema tome, razumljivo, također i njihov zemaljski uspjeh. A iz ovog slijede drugačiji životni uvjeti pošto oni moraju biti prisutni u ljudskom postojanju. Svatko bi trebao, naravno, stremiti tome da se pravda sprovodi u svim stvarima prema drugim ljudima ali ovo ne naznačava apsolutnu jednakost.

Uistinu, različitost uspjeha je jedan poticaj da se poveća aktivnost a aktivnost je uvijek blagotvorna, dok je poriv da se bude aktivan trenutno umanjen ako iz toga ne proizlazi uspjeh. Neiskorištena životna energija je također naznaka zastoja ili čak nazadovanja, i to za samo ljudsko biće baš kao i za razvoj duha vezanog u materiji. Neprekidna aktivnost jamči stalan uzlazni razvoj. Bog, prema tome, dopušta da sudbine imaju različite učinke kako bi se povećao poriv pojedinca prema aktivnosti... baš kao što On također generalno opskrbljuje ljude različito sa zemaljskim vlasništvima, sa sposobnostima i zemaljskim uspjehom. Jer život u zajednici (tj. društveni život) bi također trebao probuditi misao o Ljubavi prema drugim ljudima i nadahnuti aktivnost. Ali čim ljudi pokušavaju izjednačiti uvjete života tako da oduzimaju od jedne osobe i daju drugoj, čim ljudi streme otkloniti sve različitosti, poriv za gorljivom aktivnošću je također potisnut, baš kao što su također pravedno razmišljanje i djelovanje dovedeni u pitanje. Jer onda ljudi više nisu procijenjeni prema njihovoj zasluzi (vrlinama) nego osoba koja je izgubila svoju vrijednost (korisnost), zahvaljujući stavu lijenosti, prima u jednakoj mjeri.

Mora biti različitosti, mora biti uzdignutih i oborenih ljudskih bića tako da se može razviti služba Ljubavi za druge ljude... mora biti bogatstva i siromaštva ili bi čovječanstvu nedostajalo sveg stremljenja a volja da se bude aktivnim bi se umanjila do minimuma (Ponovljeni Zakon 15:7-11). Teškoća i bijeda pojedinca može se jedino ublažiti sa Ljubavlju a nikad od strane akcije koja se proteže na mnoge ljude u svrhu jednakosti i ravnopravnosti životnih uvjeta, što nikada ne bi bilo na blagoslov čovječanstva. Štoviše, ovo bi bilo isto što i uplitanje u Božanske sudbinske planove, u čemu ljudi neće nikada uspjeti, jer čak i tamo gdje je ravnoteža na svjetovnoj osnovi postignuta, Bog povisuje Svoja potraživanja od ljudskog bića, ili će Njegova volja uništiti ono što je ljudska volja pokušala postići, ako se ne podudara sa Božanskom voljom..._>AMEN

Comunismo....

Do ponto de vista do comunismo, não deve haver diferenças tanto nas condições externas da vida como no estilo de vida do indivíduo. Mas isto nunca corresponde à vontade de Deus, que Ele próprio observou muitas diferenças no destino da vida humana. Embora as pessoas devam sempre esforçar-se por dar ao seu próximo o que elas próprias possuem e o que as torna felizes, as pessoas devem ser sempre livres de decidir o que sentem sobre o mandamento do amor de vizinhança, não devem ser obrigadas a partilhar os seus bens, tal como os seus bens não lhes devem ser retirados se os tiverem adquirido legalmente. E uma diferença no tamanho da propriedade será e permanecerá sempre enquanto a força de trabalho e o desejo de trabalhar das pessoas for diferente e nunca poderá ser levada ao mesmo nível, se o livre desenvolvimento do indivíduo não tiver de ser travado. Seria um mundo cheio de monotonia se Deus não tivesse criado a Sua criação de forma diferente e se Ele não tivesse dado ao ser humano a capacidade de moldar a sua vida de acordo com a sua vontade e a sua força, pois ambos têm de ser usados, este é o propósito e o objectivo da vida terrena. A vontade do ser humano pode ir em direcções diferentes, a energia vital que flui para o ser humano pode ser utilizada de formas diferentes, uma vez que já está distribuída de forma diferente por Deus, consequentemente a actividade das pessoas tem de ser diferente, bem como, compreensivelmente, o seu sucesso terreno, e isto só por si resulta em condições de vida diferentes, porque elas também têm de existir na existência humana. A justiça em todas as coisas deve de facto ser feita por cada ser humano ao seu semelhante, mas isso nunca significa igualdade absoluta. Pois precisamente a diferença no sucesso é um meio de estimular o aumento da actividade, e a actividade é sempre benéfica, enquanto que o impulso de ser activo experimenta imediatamente uma inibição, de modo que o sucesso nunca é aumentado por ele e a vitalidade não utilizada significa também uma paragem ou declínio espiritual tanto para o próprio ser humano como para o desenvolvimento do limite espiritual na matéria. A actividade ininterrupta garante um desenvolvimento ascendente ininterrupto. E é por isso que Deus permitiu que os destinos da vida tivessem efeitos diferentes a fim de aumentar o desejo de actividade do indivíduo...., tal como também fornece às pessoas em geral diferentes bens terrenos, com capacidades e sucessos terrenos. Pois na vida comunitária a ideia do amor de vizinhança também deve ser despertada e estimular a actividade. Mas assim que as pessoas quiserem criar um equilíbrio de condições de vida expropriando uma e dando à outra, assim que as pessoas se esforçarem por eliminar todas as diferenças, a vontade de criar avidamente será também suprimida, tal como o simples agir e pensar será posto em causa. Pois as pessoas deixarão então de ser consideradas de acordo com o seu valor, mas mesmo a pessoa que se tornou inútil através da sua mente ou da sua indolência receberá na mesma medida. Deve haver diferenças, deve haver pessoas altas e baixas na terra, para que o amor ao próximo possa desenvolver-se.... Tem de haver riqueza e pobreza, caso contrário a humanidade ficaria sem qualquer esforço e a vontade de actividade afundar-se-ia ao mínimo. Só através do amor se pode controlar a necessidade e a miséria do indivíduo, mas nunca através de uma acção que se estenda a muitas pessoas, cujo objectivo é a igualização e a equalização das condições de vida, mas que nunca seria uma bênção para a humanidade. Isto também seria equivalente a querer frustrar os planos divinos do destino que, contudo, as pessoas não conseguirão fazer, pois onde quer que se estabeleça um equilíbrio terreno, Deus fará maiores exigências às pessoas ou a Sua vontade destruirá o que a vontade humana tentará construir se isto não corresponder à vontade divina...._>Ámen