• Back

PRIZNAVANJE ISUSA KRISTA.... SOTONA ĆE BITI VEZAN....

Duhovni kolaps (krah, slom) je neizbježan, ako Krist više nije priznat i ljudi više ne uspostavljaju ispravan odnos s Bogom, jer su oni onda slabi, i u najvećoj su duhovnoj nevolji, budući idu ususret njihovom uništenju. Duhovna propast također ima za posljedicu i zemaljski kolaps, jer se sve rastvara (poništava) čim mu je oduzet duhovni temelj. Bez Boga ništa ne može opstati, gdje je međutim, duhovno potpuno gurnuto u pozadinu, ni Bog više neće biti priznat (prepoznat), a to je najgore što ljudi mogu učiniti, poreći Boga, jer oni time također ubrzavaju njihovu vlastitu propast, i oni slabe, ili najprije gube njihovu snagu spoznaje, oni ne prepoznaju nevolju u kojoj se nalaze. Oni jedino brinu da ispune zemaljske zahtjeve, i zbog zemaljskog svijeta se odriču svega što bi ih moglo voditi duhovno naviše. A, posljedica je duhovni i zemaljski kolaps, i užasan tjelesni i zemaljski kraj. Vjera u Isusa Krista bi mogla ovo spriječiti, no bez Njega, čovječanstvo više ne nalazi snagu da se promijeni, i tone sve dublje, i tako neizbježno privlači Kraj, jer bez Boga ništa ne može opstati.... (13 Rujan 1944) Moć Sotone je ogromna, jer mu sami ljudi dodjeljuju vlast nad sobom, ali može ga pobijediti jedino čovjek koji kroz Isusa Krista raspolaže snagom volje kojoj se ništa ne može oduprijeti. Gdje se pak vjera u Isusa Krista izgubila, tamo hara Božji protivnik osnaženom moći. A njegovo oružje su mržnja i nemilosrdnost, koje djeluju rušilački i uništavajući na svaki način, ali uvijek jedino kroz volju čovjeka, budući da Božji protivnik nema vlast nad drugim djelima stvaranja. I tako on koristi volju njemu podložnih ljudi, da uništava i razara, da oslobodi duhovno, od Boga vezano u stvaranju, protiv Božje volje. A ovo oslobođeno duhovno koje se nalazi na niskom stupnju razvoja, sada također vrši razarajući učinak na svoju okolinu, bilo da je to prirodni svijet, biljke i životinje, ili su to također ljudi. Rezultat je kaos bez premca, kaos koji nije prikladan za duševni uzlazni razvoj čovjeka, a niti duhovnog još vezanog u stvaranju, a ovaj kaos bi doveo do konačnog uništenja svega što je dostupno ljudskoj volji, ako Bog Osobno ne bi primijenio Svoju moć i dokončao djelovanje Sotone. Od trenutka kada su se ljudi drznuli postupati protiv Boga Osobno, odnosno, objavili rat svemu Božansko-duhovnom, a posebno iskorijenili vjeru u Isusa Krista među ljudima, također se Božje djelovanje jasno (očigledno, otvoreno) očituje, to primjetnije što ova borba protiv Boga dalje napreduje. Jer, ako čovjeku mora ostati mogućnost višeg razvoja, onda mu također mora ostati očuvano znanje o Bogu, Koji je sišao na Zemlju u čovjeku Isusu da spasi čovječanstvo, inače bi ljudi, potpuno bez zaštite i bez snage, bili prepušteni divljanju Sotone, i morali bi neizbježno propasti, duhovno, a također i zemaljski. Odluka, koja je svrha zemaljskog života, od njih više ne bi mogla biti tražena, jer bi oni poznavali samo jedno, zlo, a dobro, Božansko, bi im ostalo skriveno. Ali, čim Sotona djeluje protiv Samoga Boga, Bog će mu omogućiti da osjeti Njegovu moć.... On mu preotima njegove i vezuje ga na dugo vremena.... Ovo vezivanje se vrši na način da će on sa njemu podložnim ljudima, koji su bili njegove sluge na Zemlji, koji su u mržnji i nemilosrdnosti vršili što je on tražio od njih, iznova biti vezan u novom stvaranju, u najtvrđoj materiji, koja će ostati njegov zatvor, tako da ne može tlačiti dobro duhovno, kojemu je sada put uvis olakšan za dugo vremena. Duhovni razvoj naviše zaista zahtijeva snagu i otpor, zahtjeva odluku između dobra i zla, i stoga dobru također uvijek mora biti suprotstavljeno zlo, tako da se ljudi mogu odlučiti, tako da mogu aktivirati svoju slobodnu volju. Ali, na Novoj Zemlji, svi ljudi su pod znakom Križa, oni su iz najveće dubine srca sljedbenici Krista, u najužoj su vezi s Bogom, oni su se već odlučili kroz iznimno teško prethodno vrijeme borbe, u kojemu su Mu ostali vjerni, i isprva nemaju potrebe za nikakvom protivnom snagom, protiv koje bi se trebali izjasniti (potvrditi). Dok god oni ostaju u ovom prisnom sjedinjenju s Bogom, također je vezan Božji protivnik, čije će lance tek iznova volja čovjeka olabaviti, jer čim veza s Bogom počne slabiti, osjećaji čovjeka se iznova okreću materiji koja u sebi sklanja palo duhovno.... i sa njihovom žudnjom labave lanci onoga, i tako kroz volju čovjeka Božji protivnik polako iznova stupa u akciju....I počinje duhovna borba, borba između svjetla i tame, opet iznova.... A Isus Krist mora uvijek biti u središtu, treba li borba između svjetla i tame pobjednički završiti; jer punina svjetla na Zemlji i u onostranom je kroz krv Isusa Krista otkupila duhovno, i do svjetla može nepovratno stići jedino onaj tko priznaje Isusa Krista kao Otkupitelja svijeta i Sina Božjeg, inače je moć Sotone toliko jaka nad njim, da ga on povlači u tamu na vječnu propast. A poricanje Krista će uvijek, zemaljski i duhovno, voditi do kolapsa, jer tada čovječanstvo sklapa pogodbu s Božjim protivnikom, jer se potpuno udaljava od Boga, a ovo znači raspadanje svakog oblika koji više ne ispunja svrhu, svrhu razvoja duše naviše, i stoga kroz Božju volju nestaje, odnosno mijenja se u sebi, kada mu Bog iznova dodijeli novo određenje. Jer Božja moć će pobijediti svaku suprotstavljenu moć, On će vezati protivnika, kada dođe njegov čas.

AMEN

Reconhecendo Jesus Cristo.... Binding Satan....

O colapso espiritual é inevitável se Cristo não é mais reconhecido e as pessoas não estabelecem mais o relacionamento correto com Deus, pois então elas estão desamparadas e em maiores dificuldades espirituais porque estão caminhando para a sua queda. O declínio espiritual também resulta em colapso terreno, pois tudo se dissolve assim que é despojado do seu fundamento espiritual. Nada pode existir sem Deus, mas onde o espiritual é completamente empurrado para segundo plano Deus também já não é reconhecido, e isto é a pior coisa que as pessoas podem fazer, que negam Deus, pois assim também aceleram a sua própria queda, e enfraquecem ou perdem o seu poder de realização por enquanto, não reconhecem a adversidade em que se encontram. Eles só estão preocupados em atender às exigências terrenas e desistir de tudo pelo mundo terreno, o que poderia levá-los espiritualmente para cima. E o resultado é um colapso espiritual e terreno e um terrível fim corporal e terreno. A fé em Jesus Cristo poderia impedir isso, mas sem Ele a humanidade não encontra mais forças para mudar, e ela afunda cada vez mais e assim inevitavelmente aproxima o fim, porque sem Deus nada pode existir.... (13/9/1944) O poder de Satanás é esmagador porque as próprias pessoas lhe concedem poder sobre si mesmas, mas somente o ser humano pode ser vitorioso sobre aquele que, através de Jesus Cristo, tem uma força de vontade à qual nada pode resistir. Mas onde a fé em Jesus Cristo se perdeu, o adversário de Deus se enfurece com o aumento da violência. E as suas armas são o ódio e a indelicadeza, que têm um efeito destrutivo e devastador em todos os sentidos, mas apenas através da vontade do homem, já que o adversário de Deus não tem poder sobre as outras obras da criação. E assim ele faz uso da vontade do povo escravo para destruir e aniquilar, a fim de liberar as substâncias espirituais banidas por Deus na criação contra a vontade de Deus. E este espiritual que se tornou livre, em profundo grau de desenvolvimento, agora também exerce um efeito devastador sobre o seu ambiente, seja o mundo natural, plantas e animais, ou também seres humanos. Um caos sem paralelo surge, um caos que não é adequado para o desenvolvimento espiritual ascendente do ser humano e também do espiritual ainda preso na criação, e este caos levaria à destruição final do que é acessível à vontade humana se o próprio Deus não afirmar Seu poder e colocar um fim à atividade de Satanás. A partir do momento em que as pessoas presumem agir contra o próprio Deus, ou seja, declarar guerra a tudo o que é divino-espiritual e, em particular, erradicar a fé em Jesus Cristo entre as pessoas, a atividade de Deus também se torna evidente, quanto mais perceptível esta batalha contra Deus tem progredido. Pois se as pessoas querem reter a possibilidade de um desenvolvimento superior, devem também reter o conhecimento de Deus, que desceu à terra no homem Jesus para redimir a humanidade, caso contrário as pessoas estariam completamente indefesas e impotentes à mercê da raiva de Satanás e inevitavelmente teriam que perecer, espiritualmente e também terrenamente. A decisão, que é o propósito da vida terrena, não poderia mais ser exigida deles, uma vez que só viriam a conhecer o único, o mal, e o bem, o divino, permaneceria escondido deles. Mas assim que Satanás age contra o próprio Deus, Deus o deixa sentir o Seu poder. Ele se apóia nele e o amarra por um longo tempo.... E essa ligação acontece de tal maneira que ele, juntamente com as pessoas que lhe estavam presas, que eram seus servos na Terra, que executavam com ódio e indelicadeza o que lhes exigia, é novamente banido para a nova criação, para a matéria mais dura, que permanece sua prisão, de modo que ele não pode oprimir o bom espiritual, para quem o caminho para a ascensão é agora facilitado por muito tempo. O desenvolvimento da ascensão espiritual certamente requer força e resistência, requer uma decisão entre o bem e o mal e, portanto, o bem deve ser sempre combatido pelo mal, para que as pessoas possam decidir, para que possam deixar o seu livre arbítrio tornar-se ativo. No entanto, na nova terra, todos estão sob o sinal da cruz, são seguidores de Cristo do fundo do coração, estão em contato mais próximo com Deus, já se decidiram através do momento extremamente difícil da batalha anterior, durante o qual permaneceram fiéis a Ele, e por enquanto não precisam de nenhuma força contrária contra a qual devem se afirmar. E enquanto permanecerem nesse vínculo íntimo com Deus, o adversário de Deus também está preso, cujas grilhetas só serão soltas novamente pela vontade do ser humano. Pois assim que a ligação com Deus começa a enfraquecer, os sentidos do ser humano voltam-se novamente para a matéria, que contém a substância espiritual caída, e com o seu desejo, eles soltam os seus laços, e assim o adversário de Deus volta lentamente a ficar activo através da vontade do ser humano.... E a batalha espiritual, a batalha entre a luz e as trevas, começa de novo.... E Jesus Cristo deve ser sempre o centro das atenções para que a batalha contra as trevas termine vitoriosamente; pois a luz na terra e no além é o ser espiritual redimido através do sangue de Jesus Cristo, e somente aquele que reconhece Jesus Cristo como Redentor do mundo e Filho de Deus pode alcançar irrevogavelmente a luz, caso contrário o poder de Satanás é tão grande sobre ele que o arrasta para as trevas, para a ruína eterna. E a negação de Cristo levará sempre ao colapso terreno e espiritual, porque então a humanidade fará um pacto com o adversário de Deus, porque se afastará completamente de Deus e isso significará a dissolução de toda forma que não mais cumprirá o seu propósito, o propósito do desenvolvimento superior da alma, e que por isso passará através da vontade de Deus, isto é, mudará a si mesma, para que Deus lhe atribua novamente um novo propósito. Pois o poder de Deus vencerá todo poder oposto, Ele ligará o adversário quando a sua hora chegar...._>Amém