• Back

UTJELOVLJENJE SVJETLOSNIH BIĆA.... ZADATAK....

Tijekom jednog razvojnog perioda ljudska duša se utjelovljuje samo jednom, osim ako slobodnom voljom uzme na sebe dodatni prolazak zemaljskim životom u svrhu ispunjenja zadatka. Znači ponovno utjelovljenje jedino je moguće nakon isteka jednog razvojnog perioda, ako je ono potrebno kako bi se duhovni elementi koji su potpuno udaljeni od Boga, koji su na Zemlji zakazali, ipak priveli Bogu. Ali takva jedna reinkarnacija nikako nije u skladu sa voljom stvorenja, nego bi bila doživljena kao stanje prisile, na koje čovjek iz slobodne volje nikada ne bi pristao. Ponovno utjelovljenje kao čovjek kao uvjet ima i prolazak kroz sva djela stvaranja, koje je nezamislivo mučno. No ako je određeno svjetlosno biće spremno ispuniti zadatak na Zemlji koji je potreban za duhovni razvoj ljudi, onda se može ponovno utjeloviti na Zemlji i tako postići još veći stupanj zrelosti, dakle onda otpada raniji prolazak kroz djela stvaranja, duša odozgor se utjelovljuje u tijelo kako bi pod istim uvjetima sazrijevala kao čovjek do onog stupnja koji onda omogućuje ispunjenje postavljenog zadatka. Takve duše uvijek su dane dušama koje su u duhovnoj potrebi, vodiči su na Zemlji, ljudi koji su u spoznaji Boga i time mogu pomoći bližnjima pri njihovom duhovnom razvoju. Što je veća duhovna nevolja, toliko više se svjetlosnih bića utjelovljuje pomoći radi. Ali njima više nije potreban zemaljski put da bi se oblikovali u svjetlosno biće, jer njihova duša jeste duša svjetla, samo bez znanja o njenom duhovnom stanju i stoga puna stremljenja u visinu, pošto je to od najvećeg mogućeg značaja za bližnje kako bi im se pokazao put koji vodi u visinu. Dakle nema ni govora o utjelovljenju u svrhu usavršavanja, i stoga je krivo i to mišljenje da se duša svojevoljno može utjeloviti u svrhu daljnjeg razvoja. Jer, samo jedna usavršena duša, svjetlosno biće, dragovoljno na sebe uzima materijalni omotač, pošto se pretvorila u Ljubav i Ljubav prema neoslobođenom duhovnom joj nalaže da se vrati u tamnicu iz koje je odavno pobjegla. Ali duša kojoj je još potrebno sazrijevanje protivila bi se vraćanju na Zemlju jer se osjeća oslobođena težine Zemlje pošto se već nalazi u spoznaji, što za nju predstavlja i znanje o mogućnosti evolucije u duhovnom području, a koja je njoj daleko milija od ponovnog zemaljskog života. Mogućnosti razvoja u duhovnom području su međutim prilagođene stanju zrelosti svake duše....

(13 Rujan 1943) Što je duša voljnija, toliko više ona stremi napredovanju, to je i aktivnija i toliko više se produhovljava, znači nije joj potrebno niti materijalno stvaranje, niti si ona to sama namiče putem svoje čežnje makar samo u svojoj mašti. Ona se sve više od toga odvaja, i zemaljske želje se sve više i više povlače. Srazmjerno tome tad živi u duhovnim sferama, u okruženju koje se može jedino nazvati duhovno stvaranje. Svaka mogućnost razvoja ka gore joj je dana, i ona uistinu ne potrebuje ponovni boravak na Zemlji niti to ona žudi, pošto zemaljski život vidi kao prevaziđeni stadij svog razvoja, pa čak iako duši nije donio zrelost koja joj je bila moguća. Ali za nju je to bilo stanje sputanosti, od kojeg se sad osjeća oslobođeno i kome nikad više ne bi stremila. Druga stvar je još skroz materijalna duša, koja bez ikakve spoznaje napušta Zemlju i za nju je još vezana svim osjetilima.... Te duše itekako ponovno čeznu za Zemljom, ali nikada kako bi duhovno sazrele, nego kako bi čisto tjelesno mogle uživati, pošto ljubav prema materijalnom svijetu i prema vlastitom ja, ispunjava dušu i čini da težnja za Zemljom postaje sve veća. No te duše trebaju prevazići ljubav prema materiji i moraju to učiniti u onostranome, pošto su to propustile na Zemlji. One si svojim požudama same stvaraju zemaljski svijet u duhovnom području, vide i posjeduju sve što si požele, no više ne u stvarnosti, nego samo u mašti, i to toliko dugo sve dok ne dođu do spoznaje da samo jure prividna dobra i tad prevaziđu svoje žudnje.... Tek tada njihova okolina se mijenja, i tek tada one započinju svoju djelatnost u duhovnom području koja im omogućuje uspon....

AMEN

Incorporação de Seres de Luz.... Missão....

A alma humana só se encarna uma vez durante um período de desenvolvimento, a menos que aceite voluntariamente outra mudança de vida terrena com o propósito de cumprir uma missão. Assim, uma re-encarnação só é possível após o fim de um período de desenvolvimento, tão logo seja necessário para trazer o ser espiritual, que está completamente distante de Deus e fracassou na Terra, afinal de contas, para perto de Deus. Tal reincorporação, porém, não está de modo algum de acordo com a vontade do ser, mas seria percebida como um estado forçado ao qual o ser humano jamais concordaria por sua livre vontade. A reincorporação como ser humano pressupõe também a passagem por todas as obras da criação, o que é inconcebivelmente agonizante. Mas se um ser de luz está disposto a cumprir uma tarefa na Terra que é necessária para o desenvolvimento espiritual do homem, ele pode se encarnar novamente na Terra e assim também alcançar um grau ainda maior de maturidade, assim o caminho através das obras da criação é então excluído de antemão, a alma encarna do alto num corpo de carne para amadurecer como ser humano sob as mesmas condições, a fim de então poder cumprir a tarefa que lhe foi dada. Tais almas são sempre dadas às almas em dificuldade espiritual, são guias na Terra, pessoas que conhecem Deus e podem, portanto, ajudar as pessoas no seu desenvolvimento espiritual. Quanto maiores as dificuldades espirituais, mais seres de luz se encarnam para ajudá-los. Mas eles não precisam mais do caminho terreno para primeiro se moldarem em um ser de luz, em vez disso a sua alma é uma alma de luz, apenas sem conhecimento do seu estado espiritual e, portanto, cheia de esforço para a ascensão, pois tal é da maior importância para os semelhantes, que lhes deve ser mostrado o caminho que os leva para cima. Assim não é possível falar de reencarnação com o propósito de perfeição e, portanto, também é errada a opinião de que uma alma pode encarnar-se à vontade com o propósito de um maior desenvolvimento. Pois só uma alma perfeita, um ser de luz, toma voluntariamente sobre si a cobertura material, porque se tornou amor e o amor pelo espiritual não livre determina o seu regresso a uma masmorra da qual há muito escapou. Mas uma alma que ainda precisa de maturidade resistiria a voltar à Terra, porque se sente arrebatada do peso da Terra, assim que já se realiza, e esta última também significa para ela o conhecimento da possibilidade de um desenvolvimento ascendente no reino espiritual e prefere de longe isso a uma vida terrena repetida. Contudo, as possibilidades de desenvolvimento no reino espiritual são adaptadas ao estado de maturidade de cada alma.... (13/9/19439) Quanto mais disposta a alma está, mais se esforça pelo desenvolvimento ascendente, mais ativa também é e mais espiritualizada se torna, isto é, não necessita de criações materiais nem as adquire para si mesma através de seu desejo, ainda que apenas em sua imaginação. Ela se separa cada vez mais deles, e os desejos terrenos também recuam mais e mais. Assim, ela agora vive em esferas espirituais, em um ambiente que só pode ser abordado como criação espiritual. Todas as possibilidades de desenvolvimento superior lhe são oferecidas, e realmente não precisa de uma permanência renovada na Terra e também não a deseja, porque considera a vida terrena como uma etapa do seu desenvolvimento que foi superada, mesmo que não lhe tenha sido conquistada a maturidade possível para a alma. Mas era um estado de impasse para ele, do qual agora se sente libertado e pelo qual nunca mais lutaria. É diferente com uma alma ainda inteiramente material que parte da terra sem qualquer reconhecimento e que ainda está acorrentada à terra com todos os seus sentidos.... Estas almas certamente anseiam por retornar à Terra, mas nunca para amadurecer espiritualmente, mas apenas para poder desfrutar de prazeres puramente físicos, porque o amor ao mundo material e ao seu próprio ego enche a alma e faz com que o anseio pela Terra cresça cada vez mais. Mas estas almas devem superar o seu amor pela matéria e têm de o fazer no além, porque não o fizeram na Terra. Através dos seus desejos, criam um mundo terreno para si no reino espiritual, vêem e possuem tudo o que desejam, mas já não na realidade, mas apenas na imaginação, e isto até se aperceberem que estão apenas a perseguir bens ilusórios e agora superam o seu desejo por eles..... Só então o seu ambiente mudará, e só então começarão a sua actividade no reino espiritual, o que lhes garantirá um desenvolvimento ascendente...._>Amém