• Back

VOLJA SE VREDNUJE PRI CEREMONIJALNIM POSTUPCIMA....

Bog ljude obdaruje u skladu s njihovom vjerom.... To se treba razumjeti tako da si ljudi duhovno prisvajaju ono što ih uči njihova vjera, pa će tako i ispunjavati sve što se putem vjere od njih zahtijeva. Pri tom ispunjavanju Bog vrednuje volju čovjeka, koja je dakle dobra, jer se ona priklanja Bogu... Čovjek želi činiti ono što je Bogu milo, čemu ga uči vjera. I kad ta Bogu naklonjena volja određuje njegovo razmišljanje i postupanje, to je Bogu i milo, čak i ako se čovjek ne nalazi u Istini, ako je dakle bio naučen krivoj vjeri.

Tako da će i oni ljudi kojima nedostaje prava vjera postati blaženi, samo ako se pred Bogom trude postići ispravan način života i uvijek čine ono što im se pred Bogom čini ispravno. Doduše, uvijek će im biti dana mogućnost da prihvate pravu vjeru, biti će im približena Čista Istina. No ako čovjek vjeruje da ju ne može prihvatiti, budući da sâm vjeruje da je u Istini, a opet vodi ispravan način života, Bogu mio, i on će biti priznat pred Bogom, pošto taj čovjek želi dobro, pošto želi ispuniti Božju volju. Tako da će svaki postupak koji on izvodi biti vrjednovan s obzirom na njegovu volju.... I svaka ceremonija, koja je sama po sebi bezvrijedna, će putem volje da se time služi Bogu postati postupkom koji je Bogu mio.

Dakle dobar čovjek se Bogu može omiljeti putem svakog postupka, samo ako ga izvodi Bogu na slavu, ako time vjeruje da služi Bogu, iako ta akcija sama po sebi nema dublje vrijednosti. No nasuprot tome, neki ceremonijalni postupak je bezvrijedan ako nije utemeljen u toj Bogu-naklonjenoj volji. A isto tako, čovjek može bez takve ceremonije svom svojom voljom težiti Bogu, i ta volja će biti isto tako visoko cijenjena od Boga, pa čak Bogu može biti daleko bliže onaj čovjek koji zapostavi sve vanjsko, a svjesno želi služiti Bogu.

No kakva je čovjekova vjera, tako će i djelovanje Boga na njemu biti izraženo, pošto Bog neće razočarati čovjekovu vjeru, dok god ona nije usmjerena protiv Boga. Ali krivo je pretpostavljati da Bogu-ugodno živi samo onaj čovjek koji strogo ispunjava sve vanjsko. Ništa od onoga što je na van prepoznatljivo ne odlučuje pravu vrijednost pred Bogom nego jedino volja, koju Bog vidi, skroz svejedno da li čovjek izvodi akcije koje su putem vjere od njega zahtijevane....

AMEN

La voluntad se valora en actos ceremoniales....

Dios considera a los hombres según su creencia.... Esto se debe entender de tal manera de que los hombres hacen que sea su propiedad intelectual lo que su creencia les enseña y por lo tanto también cumplen con todo lo que les exige la creencia. En este cumplimiento, Dios evalúa la voluntad del hombre, que entonces es bueno, cuando se inclina hacia Dios.... El hombre quiere hacer lo que agrade a Dios, lo que le enseña la fe. Y si esta voluntad dirigida hacía Dios determina su pensar y actuar, esto también agrada a Dios, aunque el hombre no esté en la verdad, es decir, que fue instruido en una creencia falsa.

Es por eso que las personas también serán bendecidas ante Dios, que carecen de la fe correcta, si solo se esfuerzan por un estilo de vida que es correcta ante Dios y siempre hacen lo que les parece correcto ante Dios. Siempre se les da la oportunidad de aceptar la creencia correcta, porque siempre se les acercará la pura verdad. Pero si cree que no puede aceptarla debido a que él mismo cree estar en la verdad y, no obstante, si llevará un estilo de vida recto a agradable a Dios, esto será reconocido ante Dios, porque el hombre quiere lo bueno, porque quiere cumplir la voluntad de Dios. Y así cada acción que realiza se evalúa según su voluntad.... Y cada ceremonia que en sí es completamente inútil se convierte en un acto que agrada a Dios por la voluntad de servir a Dios con esto.

De modo que el hombre puede lograr el agrado de Dios a través de cualquier acto cuando lo realiza para la gloria de Dios, cuando crea servir a Dios con esto, aunque el acto en sí no tiene un valor más profundo. Por otro lado, cierto acto ceremonial no tiene valor sin no se basa en esta voluntad dirigida a Dios. Y de la misma manera puede luchar una persona por dios con toda su voluntad sin tal ceremonia, y esta voluntad es tan valorada por Dios, que aquel hombre incluso puede estar mucho más cerca de Dios, que ignora todas las externalidades, pero que conscientemente quiere servir a Dios.

Pero, así como es la fe del hombre, también aparecerá el obrar de Dios en él, porque Dios no permite que la fe del hombre se avergüence mientras no esté dirigida contra Dios. Pero es falso suponer que solo aquel hombre vive al agrado de Dios, quien cumple estrictamente todas las externalidades.

Nada reconocible externamente decide el valor correcto ante Dios, solo la voluntad por si sola que Dios reconoce, sin importar si el hombre realiza acciones que le son requeridos por la creencia....

Amén