• Back

BOŽANSKA MILOST.... DAR LJUBAVI.... STANJE UZALUDNOG KAJANJA....

Božju milost ništa ne može nadomjestiti.... Kako je neizmjerno bogat onaj čovjek kojemu Bog pruža Njegovu pomoć, Njegovu milost, to on prepoznaje tek pri svom upokojenju (‘smrti’) po stupnju zrelosti svoje duše, koja je sukladna toj dostavi milosti odnosno korištenosti iste. Mjeru milosti koju on na Zemlji dobiva, odlučuje sam čovjek putem svoje volje, jer od strane Boga milost mu stoji neograničeno na raspolaganju. No koliko se on time koristi, to je sasvim prepušteno njegovoj volji.... Posljedično tome on si sam može uvećati svoj stupanj, ako koristi Božansku milost, tj. on neprestano Božju pomoć može koristiti i time duhovno sazrijevati.

No bez Božanske milosti on ostaje na istom stupnju svog razvoja, i on to na kraju svog života doživljava kao stanje siromaštva i nezrelosti svoje duše. Jer bez milosti on ne može ništa, sve što mu nedostaje dobiva putem Božje Ljubavi, a to je milost.... To je dar, koji čovjek ne zaslužuje, a koji mu Božja Ljubav daje, kako bi mu pomogao, i gdje čovjek treba ikakvu pomoć, tamo je Božja Ljubav spremna istu mu i pružiti.... ako čovjek Božansku milost (za)traži. No na nju se ne obraća pažnja.... Bog daje neograničeno, i neograničeno čovjek može primati, no samo rijetko on pazi na dar milosti, i stoga ostaje slab i nesposoban za svoj duhovni razvoj prema Gore, a mogao bi uvijek crpsti iz Božanskog izvora milosti ....

I mučno je stanje kajanja ako u onostranom prepozna koje bogatstvo si je proigrao uslijed svoje volje, kad prepozna kako je malo cijenio Božju pomoć i kako malo je pazio i žudio Njegov dar Ljubavi, Božansku milost. No nikada mu milost ne može doći bez njegove žudnje, i stoga je čovjek odgovoran za svoju duševnu zrelost, koju on može postići lako, ako njegova volja zatraži Božansku milost, koja mu je međutim nedostupna kad njegova volja podbacuje.... On je odgovoran za nedostatak duhovnog bogatstva, pošto si je njega sam proigrao, dok mu je Božanska milost stajala na raspolaganju, jer nema ništa što bi mu nju moglo nadomjestiti, nema ništa što mu donosi duhovno bogatstvo, ako on pomoć Božju, Njegovu milost, ne iskoristi. Čovjek je na Zemlji bespomoćan, i on se ne uspijeva razvijati u visinu.... jer Božja pomoć je nezamjenjiva....

AMEN

Divina Graça.... Gift of Love.... Arrependimento e não-benefício....

Nada pode substituir a graça divina.... quão imensamente rico é o ser humano a quem Deus concede Sua assistência, Sua graça, ele só reconhece na sua morte pelo grau de maturidade de sua alma, que corresponde a esta concessão de graça ou seu uso. O ser humano determina a medida da graça que recebe na terra através da sua vontade, pois Deus tem graça ilimitada à sua disposição. Mas a medida em que ele faz uso dela é inteiramente deixada à sua vontade..... Consequentemente, ele próprio pode aumentar o seu grau se fizer uso da graça divina, ou seja, pode recorrer constantemente à ajuda de Deus e assim amadurecer espiritualmente. Sem a graça divina, porém, ele permanece no mesmo estágio de desenvolvimento e, no final de sua vida, experimenta isso como um estado de pobreza e imaturidade de sua alma. Pois sem graça ele não pode fazer nada, tudo o que lhe falta chega até ele através do amor de Deus, e esta é a graça.... É um dom que o ser humano não tem que reivindicar, mas que o amor de Deus lhe concede para o ajudar, e onde quer que o ser humano precise de qualquer tipo de ajuda o amor de Deus está disposto a conceder-lhe.... se o ser humano pedir a graça divina. Mas esta última não é atendida.... Deus dá sem limites, e o ser humano pode receber sem limites, mas raramente presta atenção ao dom da graça, e por isso permanece fraco e incapaz para o seu desenvolvimento espiritual mais elevado, onde só poderia jamais tirar da fonte divina da graça.... E é um estado agonizante de remorso quando ele percebe no além que riqueza perdeu através de sua vontade, quando ele percebe o pouco que valorizou o apoio de Deus e o pouco que respeitou e desejou Seu dom de amor, a graça divina. No entanto, a graça nunca lhe pode ser dada sem o seu desejo, e por isso o ser humano é responsável pela sua maturidade de alma, que pode alcançar sem esforço se a sua vontade pedir a graça divina, mas que lhe é negada se a sua vontade falhar.... Ele é responsável pela falta de riqueza espiritual, porque ele próprio a perdeu enquanto a graça divina esteve disponível para ele, pois não há nada que possa substituí-la para ele, não há nada que lhe ganhe riqueza espiritual se ele não fizer uso da ajuda de Deus, Sua graça. O ser humano é impotente na Terra e incapaz de se desenvolver para cima.... para a ajuda de Deus é insubstituível...._>Amém