• Back

MLAKOST.... SLABOST VOLJE.... POPUŠTANJE U MOLITVI....

Što je čovjek mlači to mu veći utjecaj prijeti od strane protivnika. On tada niti pruža otpor, niti traži Božju snagu, pa je tako u najvećoj opasnosti da postane slab i da podlegne. On si pred očima uvijek treba držati to da je uspon mukotrpan i da popuštanje njegove snage volje vrlo lako ima za posljedicu nazadovanje, koje da bi se nadoknadilo opet zahtjeva upotrebu snage.

Protivnik je budan, tj. ne propušta ni trenutak slabosti čovjeka, ali isto tako i ovaj treba biti budan, kako svoju dušu ne bi izložio opasnosti da bude tlačena od strane protivnika. I što slabijim se on osjeća, to revnije on treba moliti za snagu.

No ako on i u molitvi počne biti mlak, moć protivnika nad njim je velika. A borbe protiv te sile tad ne može biti pošteđen. Doduše njemu na raspolaganju stoje dobra duhovna bića, no njihova pomoć mora biti zatražena, jer ona bez poziva ne mogu biti aktivna.

No čovjek često u trenucima slabosti volje zapostavlja i taj poziv, a tad je moći protivnika izložen bez ikakve zaštite. I on sam protiv njega mora izboriti boj koji je često vrlo težak. A uvijek je popuštanje u molitvi ono što čini da slabi njegova snaga volje.

Što češće i intimnije se čovjek povezuje s Bogom, to rjeđe je on izložen utjecajima neprijatelja, jer oboje istovremeno, snaga iz Boga i moć protivnika, ne mogu biti djelatne. A snaga iz Boga uvijek je jača i protjeruje svako djelovanje zlih sila.

U trenucima nevolje, mlakosti i slabosti volje dovoljan je iskreni zov za podršku dobrih bića, pa će djelovanje zlih sila biti zaustavljeno. U čovjeku mora biti prisutna još samo volja za dobrim, pa će uskoro i dubina molitve opet porasti, te je čovjek umakao opasnosti....

AMEN

Lukewarmness.... Fraqueza de vontade.... Slackness in prayer....

Quanto mais morna é uma pessoa, mais forte é a influência do adversário que ela tem a temer. Então ele não oferece resistência nem luta pelo poder de Deus, e assim corre o maior perigo de se tornar fraco e sucumbir. Ele deve ter sempre em mente que a subida à altura é árdua e que um afrouxamento da sua força de vontade resulta muito facilmente num passo atrás, o que mais uma vez requer um esforço de força para ser apanhado. O adversário está vigilante, isto é, não perde um momento de fraqueza do ser humano, mas este também deve estar vigilante para que não exponha a sua alma ao perigo de ser molestado pelo adversário. E quanto mais fraco ele sente, mais avidamente deve rezar por força. Mas se ele também começa a ficar morno na oração, o poder do adversário sobre ele é grande. E mesmo assim não pode ser poupado à luta contra este poder. Os seres espirituais certamente estão a seu lado, porém sua ajuda tem que ser solicitada porque não podem se tornar ativos sem o chamado. E o ser humano muitas vezes negligencia esse chamado em horas de fraqueza de vontade, e depois fica indefeso à mercê do adversário. E ele próprio deve travar a batalha contra ele, o que muitas vezes é muito difícil. E é sempre o afrouxamento na oração que provoca o enfraquecimento da sua força de vontade. Quanto mais frequente e mais intimamente o ser humano se une a Deus, menos se expõe às influências do inimigo, pois tanto a força de Deus como o poder do adversário não podem tornar-se eficazes. No entanto, o poder de Deus é sempre mais forte e exclui todo trabalho das forças do mal. Em horas de necessidade, de tibieza e fraqueza de vontade, basta um apelo sincero ao apoio de seres bons e o trabalho desses já está parado. Apenas a vontade de fazer o bem deve ainda estar presente no ser humano, e em breve a sinceridade da oração aumentará novamente e o ser humano terá escapado ao perigo...._>Amém