• Back

PREVLADAVANJE MATERIJE.... UVECAVANJE DUHOVNOG…

Prolazak kroz materiju je beskrajno dugo zatoceništvo za suštinu (bit, postojanje), i otuda oslobadanje za suštinu mora znaciti izbavljenje. Što je tegobnija (opresivnija) bila prisila, to blaženije je oslobodenje od forme (oblika), i stoga je od iznimno velike vrijednosti, kada se covjek može sasvim odvojiti od materijalnih stvari, buduci se duša to skorije može riješiti svoga tereta, i vinuti se uvis. Postati slobodan od forme znaci postati slobodan od žudnje (pohlepe, gramzivosti), da mu zemaljsko više ne izgleda poželjno, te je on tako prevladao svu materiju. A, onda je za duh lako razvijati se. Materija je prepreka duhovnom nastojanju. Ona je zaista tu za covjeka, no medutim, treba biti prevladana, odnosno, iz srca mora biti išcupana privrženost (naklonost, sklonost) prema njoj, jer žudi li covjek nešto zemaljsko, onda on na izvjestan nacin iznova ucvršcuje vezu sa ovim zemaljskim, kroz svoju izopacenu ljubav, i tako se oblikuje nazadno (retrogradno, degenerativno). Njegova žudnja je okrenuta izvanjskoj formi, koju je on vec bio prevladao, i sada se u njoj skriveno nezrelo duhovno nastoji povecati, privlaceci vec uznapredovalo duhovno u svoje podrucje, a ovo opet znaci, povecanu žudnju za materijom… (1 Ožujak 1941) Boravak u formi treba biti prisila za duhovno, tako da se ono iz nje nastoji osloboditi. Ali, ako je jednom oslobodeno ove izvanjske forme, te je u daljnjim fazama razvoja takoder prošlo i kroz druge forme (oblike), ono onda više ne mora nositi žudnju za tim izvanjskim formama, koje je vec prevladalo. Ono ih radije treba nauciti omalovažiti, odnosno, one više ne smiju znaciti tako mnogo covjeku, da ih on žudi. Gdje je medutim, žudnja za materijom još vrlo snažna, tamo se može govoriti o prevlasti nezrelog duhovnog, kojemu covjek pada žrtvom. Volja covjeka je slaba, i dopušta biti savladana duhovnim u materiji, stoga on iznova potpada utjecaju sotonskih snaga, koje pred covjekom drže materiju kao opsjenu (u smislu: nešto zasljepljujuce), kako bi zaustavile stremljenje k Bogu, svjesnu molitvu, a ovo toj snazi takoder i uspijeva… Onda materija iznova u sebe prima vec zrelije duhovno, tako da na taj nacin u sebi uvecava nezrelo duhovno, što narušava (krnji) više razvijeno duhovno, dakle, za covjeka to znaci duhovno nazadovanje. Takav covjek ce stalno biti pod carima onoga što on žudi. Njemu sve teže pada odvojiti (odvezati) se od toga, malo po malo on postaje rob onoga što bi on trebao savladati, odnosno prevladati; onda moc, koja bi trebala podleci, pocinje vladati, a posljedica toga je, da se covjek rijetko može osloboditi od ove moci, da joj se on i u onostranom još klanja, stremeci prema zemaljskim dobrima, i malo ili nimalo misleci na svoju dušu. On može stoga, u povoljnijem slucaju, ostati na istoj razini. Ali vrlo je blizu opasnost, da žudnja prema zemaljskom dobru bude tako velika, da Bog ovu žudnju usliša, i da se duhovno iznova pripoji toj formi, koja ispunja njegove osjecaje i njegove misli… da bice mora prevaliti isti put, i iznova osjetiti izvanjsku formu kao teško opterecenje, sve dok se konacno ne oslobodi od žudnje za tim… sve dok konacno ne prevlada materiju i žudi jedino duhovno dobro.

AMEN

Superando a Matéria.... Aumentar a.... espiritual

A passagem pela matéria é uma prisão infinitamente longa para a disposição e, portanto, o tornar-se livre deve significar a redenção para o ser. Quanto mais opressiva foi a restrição, mais gratificante é a libertação da forma e, portanto, de maior valor quando o ser humano pode se separar completamente das coisas materiais, pois quanto mais cedo a alma puder se livrar de sua carga e oscilar para cima. Libertar-se da forma significa libertar-se do desejo, que as coisas terrenas já não lhe parecem desejáveis e que, portanto, ele superou toda a matéria. E depois é fácil para o espírito desabrochar. A matéria é o obstáculo do esforço espiritual. Está lá, na verdade para o ser humano, mas deve ser superada, ou seja, a inclinação para ela deve ser arrancada do coração, pois se o ser humano deseja algo terreno, então ele, por assim dizer, restabelece a ligação com este terreno através do seu amor errado e assim se forma retrogressivamente. Seu desejo é de uma forma externa que ele já superou, e o espiritual imaturo escondido nele procura agora aumentar a si mesmo, atraindo o espiritual já avançado para sua esfera e isso novamente significa um maior desejo por matéria.... (1.3.1941) A permanência na forma deve ser uma compulsão para o espiritual, para que ele procure se libertar dela. Mas uma vez livre dessa forma exterior e que tenha passado também por outras formas nas fases seguintes de desenvolvimento, não deve mais suportar um desejo por essas formas exteriores que já superou. Pelo contrário, deve aprender a desprezá-los, ou seja, não devem mais significar tanto para o ser humano que ele os deseje. Mas onde o desejo pela matéria ainda é muito forte, pode-se falar de uma predominância do espiritual imaturo, ao qual o ser humano cai vítima. A vontade do ser humano é fraca e se deixa dominar pelo espiritual na matéria, assim ele cai novamente presa ao trabalho de forças satânicas que prendem a matéria ao ser humano como um trabalho enganoso a fim de evitar a luta para Deus, a oração consciente, e essa força também é bem sucedida.... Então a matéria absorve novamente a substância espiritual já mais madura, de modo que a substância espiritual imatura aumenta dentro de si, o que diminui a substância espiritual em desenvolvimento mais elevado, significando assim o declínio espiritual para o ser humano. Uma pessoa assim estará constantemente sob o feitiço do que deseja. Ele terá cada vez mais dificuldade em desligar-se dela e, aos poucos, tornar-se escravo daquilo que deve controlar, ou seja, vencer; então o poder que deve estar sujeito começará a governar, e a conseqüência será que o ser humano raramente poderá desligar-se desse poder, que ainda lhe prestará homenagem no além, lutando por bens terrenos e pensando pouco ou nada da sua alma. No melhor dos casos, portanto, ele pode permanecer no mesmo nível. Mas o perigo é muito próximo de que o desejo do bem terreno seja tão grande que Deus corresponda a este desejo e o espiritual seja mais uma vez incorporado nesta forma, que cumpre o seu pensamento e a sua.... sensação de que o ser tem de percorrer o mesmo caminho e sente novamente a forma externa como uma carga opressiva até se libertar finalmente do desejo de a.... até que finalmente tenha superado a matéria e deseje apenas o bem espiritual....

Amém