• Back

PREVLADAVANJE MATERIJE.... UVECAVANJE DUHOVNOG…

Prolazak kroz materiju je beskrajno dugo zatoceništvo za suštinu (bit, postojanje), i otuda oslobadanje za suštinu mora znaciti izbavljenje. Što je tegobnija (opresivnija) bila prisila, to blaženije je oslobodenje od forme (oblika), i stoga je od iznimno velike vrijednosti, kada se covjek može sasvim odvojiti od materijalnih stvari, buduci se duša to skorije može riješiti svoga tereta, i vinuti se uvis. Postati slobodan od forme znaci postati slobodan od žudnje (pohlepe, gramzivosti), da mu zemaljsko više ne izgleda poželjno, te je on tako prevladao svu materiju. A, onda je za duh lako razvijati se. Materija je prepreka duhovnom nastojanju. Ona je zaista tu za covjeka, no medutim, treba biti prevladana, odnosno, iz srca mora biti išcupana privrženost (naklonost, sklonost) prema njoj, jer žudi li covjek nešto zemaljsko, onda on na izvjestan nacin iznova ucvršcuje vezu sa ovim zemaljskim, kroz svoju izopacenu ljubav, i tako se oblikuje nazadno (retrogradno, degenerativno). Njegova žudnja je okrenuta izvanjskoj formi, koju je on vec bio prevladao, i sada se u njoj skriveno nezrelo duhovno nastoji povecati, privlaceci vec uznapredovalo duhovno u svoje podrucje, a ovo opet znaci, povecanu žudnju za materijom… (1 Ožujak 1941) Boravak u formi treba biti prisila za duhovno, tako da se ono iz nje nastoji osloboditi. Ali, ako je jednom oslobodeno ove izvanjske forme, te je u daljnjim fazama razvoja takoder prošlo i kroz druge forme (oblike), ono onda više ne mora nositi žudnju za tim izvanjskim formama, koje je vec prevladalo. Ono ih radije treba nauciti omalovažiti, odnosno, one više ne smiju znaciti tako mnogo covjeku, da ih on žudi. Gdje je medutim, žudnja za materijom još vrlo snažna, tamo se može govoriti o prevlasti nezrelog duhovnog, kojemu covjek pada žrtvom. Volja covjeka je slaba, i dopušta biti savladana duhovnim u materiji, stoga on iznova potpada utjecaju sotonskih snaga, koje pred covjekom drže materiju kao opsjenu (u smislu: nešto zasljepljujuce), kako bi zaustavile stremljenje k Bogu, svjesnu molitvu, a ovo toj snazi takoder i uspijeva… Onda materija iznova u sebe prima vec zrelije duhovno, tako da na taj nacin u sebi uvecava nezrelo duhovno, što narušava (krnji) više razvijeno duhovno, dakle, za covjeka to znaci duhovno nazadovanje. Takav covjek ce stalno biti pod carima onoga što on žudi. Njemu sve teže pada odvojiti (odvezati) se od toga, malo po malo on postaje rob onoga što bi on trebao savladati, odnosno prevladati; onda moc, koja bi trebala podleci, pocinje vladati, a posljedica toga je, da se covjek rijetko može osloboditi od ove moci, da joj se on i u onostranom još klanja, stremeci prema zemaljskim dobrima, i malo ili nimalo misleci na svoju dušu. On može stoga, u povoljnijem slucaju, ostati na istoj razini. Ali vrlo je blizu opasnost, da žudnja prema zemaljskom dobru bude tako velika, da Bog ovu žudnju usliša, i da se duhovno iznova pripoji toj formi, koja ispunja njegove osjecaje i njegove misli… da bice mora prevaliti isti put, i iznova osjetiti izvanjsku formu kao teško opterecenje, sve dok se konacno ne oslobodi od žudnje za tim… sve dok konacno ne prevlada materiju i žudi jedino duhovno dobro.

AMEN

Superando la materia.... Incrementando lo espiritual....

El paso a través de la materia es un cautiverio interminable para la esencia y, por tanto, la liberación debe significar una liberación para la esencia. Cuanto más opresiva era la restricción, tanto más feliz será la liberación de la forma y, por lo tanto, es de mayor valor si el hombre puede separarse completamente de las cosas materiales, porque más pronto el alma puede deshacerse de su carga y elevarse hacia las alturas.... Liberarse de la forma significa liberarse del deseo, de modo que las cosas terrenales ya no le parecen deseables y, por tanto, ha superado toda materia. Y entonces hay una facilidad para el espíritu que se desarrolle.

La materia es el obstáculo al esfuerzo espiritual. En realidad está ahí para el hombre, pero aun así debe ser superado, es decir, el deseo por ello debe ser arrancado del corazón, porque si el hombre desea algo terrenal, entonces, por así decirlo, se reconecta con esa cosa terrenal a través de su amor equivocado y por lo tanto se desarrolla retrogrado. Su deseo está dirigido a una forma exterior que ya ha superado, y lo espiritual inmaduro escondido en ella ahora busca multiplicarse atrayendo lo espiritual ya avanzado a su área y esto nuevamente significa y mayor deseo por la materia....

(01.03.1941) La permanencia en la forma debe ser una compulsión para lo espiritual para que intente liberarse de ella. Pero una vez que está libre de esta forma externa y ha pasado por otras formas en las fases posteriores de desarrollo, ya no puede tener ningún deseo por aquellas formas externas que ya ha superado. Más bien, debe aprende a despreciar tales cosas, es decir, que ya no deben significar tanto para los hombres como para desearlas.

Pero donde el deseo de la materia sigue siendo muy fuerte, se puede hablar de un predominio de lo espiritual inmaduro, del que el ser humano es víctima. La voluntad del hombre es débil y se deja dominar por lo espiritual en la materia, por lo que vuelve a caer en la obra de las fuerzas satánicas, que presenta la materia al hombre como una obra de deslumbramiento para dejar de esforzarse hacia Dios, la oración consciente, y esta fuerza también lo logra.... Entonces la materia vuelve a absorber en sí misma lo espiritual ya más maduro, de modo que lo espiritual inmaduro aumenta en sí mismo, lo que daña a lo espiritual que se encuentra en el desarrollo superior, lo que significa un retroceso espiritual para el ser humano.

Un hombre así estará siempre bajo el hechizo de lo que desea. Le resulta cada vez más difícil liberarse de ello y poco a poco se vuelve esclavo de aquello que debería dominar, es decir, superar; Entonces comienza a gobernar el poder que debería ser derrotado, y el resultado será que el hombre rara vez podrá liberarse de ese poder y que todavía le rendirá homenaje en el más allá esforzándose por los bienes terrenales y poco o nada piensa en su alma.

En el mejor de los casos, puede permanecer en el mismo nivel. Pero el peligro es muy evidente que el deseo de los bienes terrenales es tan grande que Dios que Dios corresponde a este deseo y lo espiritual se incorpora nuevamente a esta forma que cumple sus sentidos y pensamientos.... que el ser tiene que recorrer el mismo camino y vuelva a sentir la forma externa como una carga opresiva hasta que finalmente se haya liberado del deseo de ella.... hasta que finalmente haya superado la materia y sólo desea bienes espirituales....

amén