• Back

UNUTARNJE OPIRANJE BOGU.... SKRIVENI OTPOR....

Nemogućnost prosuđivanja duhovnih doživljaja opet je posljedica unutarnjeg opiranja protiv Boga .... Čovjek nipošto ne mora biti otvoreni ateista (nijekalac Boga), pa i pored toga njegovo unutarnje osjećanje može se protiviti svemu što ga opominje i sijeća na vjerovanje u Njega. Jer, dok je duša još u najvećoj udaljenosti od Boga, ona u sebi nosi još i skriveni otpor, iako je pristala na utjelovljenje na Zemlji s ciljem oslobađanja od svake forme. Ta duša još je jako opsjednuta zloduhom, njezinim najvećim neprijateljom, koji dušu opet želi pridobiti za svoje područje.

On dušu kao da buni protiv svega Božanskoga, on je zasljepljuje zemaljskim životom, i on joj zemaljski put želi predstaviti kao zadnju etapu postojanja. Tako da duša pokušava iskoristiti sve u svrhu zemaljskog užitka. No spoznaja Boga može se jedino zadobiti stavljanjem zemaljskog užitka u drugi plan. Čovjek ga mora prezreti, ne smije postati njegovim slugom, što je interes sile protivne Bogu. On se mora biti u stanju osloboditi od svega što mu je drago, i to rado 'posredovati' (prenijeti) svom bližnjemu u slučaju da mu to nedostaje; tek tada utjecaj zla biti će smanjen a time i odbojnost prema svemu Božanskome.

Otvorenom ateisti (nijekaocu Boga) još se lakše može pristupiti time što se može javno pričati o nečemu što ovaj odbija. Ali onima koji odbojnost ne prikazuju javno, ali to utoliko tvrdoglavije nose u srcu, teško je dati pouku, jer oni će se samo rijetko upustiti u to da se izjasne za ili protiv, i oni će pod lošim utjecajem slabo o tome razmišljati. A radi takvih ljudi Bog se javlja primjetno, iako na način koji njima slabo odgovara. Prirodni događaj često i svjetovno nastrojenim ljudima daje povod za razmišljanje. Oni onda ponekad počinju promatrati krajnji proizvod njihovog načina života, i tad se u njima uzdiže pitanje: čemu sve ovo? .... ništa ne postoji bez namjene .... Što je svrha zemaljskog života? ....

I tad može doći do promjene razmišljanja, jer istovremeno je oslabila sklonost ka zemaljskim dobrima, putem spoznaje prolaznosti istoga, koju je donijelo djelo uništenja. Jer Božja Ljubav pokušava zadobiti sva svoja stvorenja za Sebe i Svoje kraljevstvo, i tko Božju Ljubav ne prepozna prilikom bezbrižnog zemaljskog života, on mora iskusiti patnju i brige, kako bi baš putem njih došao do spoznaje onoga što je propustio .... On mora sebe i svoje razmišljanje preurediti, on se mora pretvoriti u Ljubav, kako bi mogao prepoznati najvišu Ljubav.

AMEN

Rebelião interna contra Deus.... Resistência secreta....

A incapacidade de julgar resultados espirituais é novamente uma consequência da rebelião interior contra Deus.... Uma pessoa não precisa, de forma alguma, ser um denier público de Deus e, no entanto, os seus sentimentos interiores podem ser dirigidos contra tudo o que a lembra de acreditar n'Ele. Pois se a sua alma ainda está longe de Deus, ela ainda carrega dentro de si a resistência secreta, embora tenha entrado na Terra com a vontade de se libertar de toda forma. Esta alma é ainda demasiado dominada pelo demónio, pelo seu maior inimigo, que quer reconquistar o ser para o seu reino. Ele rejeita a alma contra tudo o que é divino, por assim dizer, ele se opõe ao trabalho deslumbrante da vida terrena e tenta apresentar o caminho terreno para ela como a última etapa da existência. E agora a alma quer usar tudo para o prazer terreno. Mas o conhecimento de Deus só pode ser obtido colocando o prazer terreno em segundo plano. O homem deve desprezar este último, e não deve tornar-se escravo daquilo que faz parte do contra-poder de Deus. Ele deve ser capaz de desligar-se de tudo o que ama e transmiti-lo ao seu semelhante em boa vontade, se lhe faltar; só então a influência do mal diminuirá e assim também a aversão ao divino. Um negador aberto de Deus pode ser combatido ainda mais facilmente falando abertamente sobre algo que ele rejeita. Mas para aqueles que não mostram abertamente sua rejeição, mas a carregam ainda mais teimosamente em seus corações, é difícil dar instrução, pois só raramente responderão a ela, não a afirmarão nem negarão, e também, estando sob má influência, pouco pensarão sobre ela. E em nome de tais pessoas Deus se expressa audivelmente, mesmo que de uma forma que não lhes agrada. Um evento natural muitas vezes dá até mesmo às pessoas de mentalidade mundana motivo para reflexão. Às vezes começam a pensar no resultado final da sua vida, e surge a questão: Para que serve tudo? .... Sem propósito não há nada.... Qual é o propósito da vida na Terra?.... E então uma mudança de pensamento pode se instalar, porque ao mesmo tempo a inclinação para o bem terreno tornou-se mais fraca, devido à realização da transitoriedade do que a obra de destruição lhes trouxe. Pois o amor de Deus procura ganhar todas as Suas criações vivas para Si e para o Seu reino, e quem não reconhece o amor de Deus numa existência terrena despreocupada tem de experimentar dificuldades e preocupações para vir a reconhecer através delas o que Ele negligenciou.... Ele tem de se transformar a si próprio e ao seu pensamento, tem de se tornar amor para ser capaz de reconhecer o amor mais elevado....

Amém