• Back

OTVRDLA SRCA....

Nemojte otvrdnuti vaša srca, i budite voljni svakome dati. A, kada ste zamoljeni, ne budite neodlučni želite li ispuniti molbu, nego dajte, ako je to u vašoj moći. Vi uvijek morate suosjećati u nevolji drugoga, i uvijek biti brižni ovu olakšati svim snagama, onda vi djelujete u Ljubavi, a ova Ljubav će vam jednom biti nagrađena, jer „tako kako vi mjerite, bit će i vama izmjereno“, govori Gospod.... Čovjek koji je ljubavno aktivan, u Božjoj je blizini, i njegov Duh se prosvjetljava u skladu s njegovom aktivnosti Ljubavi. Jer, Ljubav je otkupljujuća, stoga također dokida stanje tame, koje je posljedica vezanog, neiskupljenog stanja. Treba biti spašeno sve što hoda u grijehu.... a grijeh je sve što izvire iz odsustva Ljubavi (tj. iz neljubaznosti, nemilosrdnosti). Posljedično, djela Ljubavi moraju čovjeka pročistiti od krivnje grijeha, budući Bog Osobno uklanja grijehe onih, koji ih prepoznaju i mole za oprost. Ipak, prepoznavanje grijeha i traženje oprosta neće biti pojmljivo bez djelatne Ljubavi, jer duša otvrdlog (bezdušna) čovjeka ne prepoznaje svoju krivnju.... ona odaje počast samoljublju, a to je najveća prepreka prepoznavanju Istine. Čovjek se kroz moć zla osnažuje u svojemu samoljublju, i stoga je neosjetljiv prema patnji bližnjeg. A ne postoji nikakva druga mogućnost spasenja za takvu dušu, kako na Zemlji, tako također i u onostranom. Bez Ljubavi ne može postati slobodna od prisile koja ju muči. Ona sama mora ispružiti ruku da učini situaciju drugih bića podnošljivom, jedino onda olabavljuje svoje okove, i učinjen je prvi korak prema samo iskupljenju. Kada bi samo ljudi htjeli promisliti da njihovo stanje patnje mora biti povećano, ako se oni ne iskažu u ispitima (kušnjama) života, koje je Gospod svakome odredio. Kada bi oni htjeli prepoznati, da duša mora najprije dati, prije nego li može primiti. Ona sama će osjetiti blagodati Ljubavi, stoga također treba doprinijeti u tome da donese pomoć drugim neiskupljenim bićima, i to zemaljski, kao i duhovno.... Čovjek ne smije vjerovati da on sam može crpiti iz izvora milosrđa, dok bližnjemu uskraćuje istu okrjepu. Duhovna nevolja je vrlo velika, i stoga također i tjelesna nevolja mora biti osjetna, tako da čovjek na sebi osjeti gorčinu ove, i potom je obziran da po mogućnosti olakša patnju. Ali, moći vidjeti patnju, bez suosjećanja, svjedoči o otvrdlom stanju duše koja je još vrlo daleko od otkupljenja. Da bi spasio takvu dušu, Bog mora primijeniti nasilna sredstva, te još povećati njenu patnju, tako da se srce čovjeka probudi, i volja u njemu postane djelatna, intervenirajući pomoćno da ublaži ovu veliku patnju. Jedino onda je iskra Božanske Ljubavi zapaljena u njemu i može postati plamen koji djeluje pročišćavajuće i izbavljujuće, i gasi sve zle osjećaje u srcu. Ljubav mora postati aktivna u čovjeku, tako da on pronađe konačno otkupljenje.

AMEN

Corações Endurecidos....

Não endureçam os vossos corações e estejam dispostos para com todos. E se lhe perguntarem, não pense se quer cumprir o pedido, mas conceda-o na medida em que estiver ao seu alcance. Vocês devem sempre se colocar na posição de necessidade da outra pessoa e estar sempre atentos para aliviá-la o melhor possível, então vocês praticarão o amor e um dia serão recompensados por esse amor, pois "conforme vocês medem, vocês serão medidos novamente", diz o Senhor.... A pessoa que é amorosamente ativa está perto de Deus e seu espírito se ilumina de acordo com sua atividade de amor. Porque o amor é redentor, assim também levanta o estado de escuridão que é o resultado do estado banido, não redimido. Tudo o que anda no pecado será redimido.... e o pecado é tudo o que surge da falta de amor. Consequentemente, as obras de amor devem purificar o ser humano da culpa do pecado, já que o próprio Deus cancela os pecados daqueles que os reconhecem e pedem perdão. Contudo, o reconhecimento do pecado e o pedido de perdão serão inconcebíveis sem amor activo, pois a alma de uma pessoa endurecida não reconhece a sua culpa.... presta homenagem ao amor-próprio, e este é o maior obstáculo ao reconhecimento da verdade. Através do poder do mal o ser humano é fortalecido no seu amor-próprio e assim se torna insensível ao sofrimento do seu semelhante. E não há outra possibilidade de salvação para tal alma, tanto na Terra como no além. Sem amor não se pode libertar da compulsão que a atormenta. Ela própria tem de dar uma mão para tornar a situação suportável para outros seres, só então as suas grilhetas se soltarão e o primeiro passo para a auto-redenção será dado. Se ao menos as pessoas considerassem que seu estado de sofrimento deve ser aumentado se não provarem a si mesmas nas provações da vida que o Senhor impõe a todos. Se ao menos eles percebessem que a alma deve dar antes de poder receber. Sentirá o benefício do próprio amor, devendo assim contribuir também para levar ajuda a outros seres não redimidos, e que, tanto na Terra como na espiritualidade.... O ser humano não deve acreditar que ele próprio pode tirar da fonte da compaixão enquanto nega ao seu semelhante o mesmo refresco. As dificuldades espirituais são muito grandes e, portanto, as dificuldades físicas também devem ser sentidas, para que o ser humano sinta a amargura disso em si mesmo e esteja ansioso para aliviar o sofrimento na medida do possível. Mas ser capaz de ver o sofrimento sem simpatia atesta um estado de alma endurecido que ainda está muito longe da redenção. Para salvar uma alma assim, Deus tem de usar meios violentos e aumentar ainda mais o seu sofrimento, para que o coração nela desperte e a vontade nela se torne activa para intervir com ajuda, a fim de aliviar este grande sofrimento. Só então a centelha do amor divino terá sido acesa nele e pode tornar-se uma chama que tem um efeito purificador e redentor e sufoca todos os maus sentimentos no coração. O amor deve tornar-se ativo no ser humano, para que ele possa receber a redenção final.

Amém