• Back

CEREMONIJE.... POSTAJANJE DJETETOM BOŽJIM

Božja volja je ovako bila zanemarena i to je rezultiralo u užasnom stanju stvari koje je ozbiljno ugrožavalo vjeru. Jedino nekolicina ljudi je razumjelo najvažniju stvar, i ta nekolicina je zasigurno udovoljavala navedenim zapovijedima a oni su istovremeno tako u kontaktu sa Gospodinom da iz te veze izvlače snagu koju oni, međutim, pripisuju izvršenju tih zapovijedi. Ova obmanjujuća pomisao neće, u stvari, naškoditi njihovim dušama, ali ova snaga može također dotjecati čovjeku bez izvanjski prepoznatljivih ceremonija pod uvjetom da srce traži i inicira sjedinjenje sa Bogom. Dok ceremonije bez iskrenog sjedinjenja neće rezultirati u nikakvoj vrsti blagoslova.

Također je važno postaviti pitanje postajanja djetetom Božjim. U skladu sa dogmom jedino pripadnik Katoličke Crkve ima pravo sebe nazivati djetetom Božjim. To je potpuno pogrešno stajalište koje ne može biti opravdano. Svatko tko neumorno radi da bi sebe unaprijedio i tako teži ka savršenstvu, svatko tko uvijek striktno ispituje sebe i svoje akcije, tko uvijek pokušava ispuniti Božansku volju, uzima dječaštvo Božje ozbiljno i od strane Oca će biti smatran Njegovim djetetom. Ali dužnosti i njihovo ispunjavanje neće nikad biti tako dragocjeni kao dobrovoljno radosno služenje Bogu. Prisila neće nikad aktivirati čovjekovu vlastitu volju.

Ispunjavanje zapovijedi u stanju prisile [[= pod pritiskom]] nije osobito preporučljivo pred Bogom, ali i najmanje dobrovoljno prepuštanje njezinom Gospodinu je za čovjekovu dušu izuzetan korak naprijed. I tako je Bog u stvari uvijek obznanio Svoju volju čovječanstvu, ali On nikad nije zapovijedio da se Njegova volja mora ispunjavati kao obaveza, pošto ona za Njega ima vrijednost jedino ako se ljudsko biće izdigne nad sobom i za ljubav Božju prihvaća određenu vrijednost. Pošto će se jedino onda ljudsko biće upokoriti i svjesno težiti k vezi sa Ocem na nebu, jedino onda će biti iniciran djetetov odnos sa njegovim Ocem. Ljudsko biće će, poput djeteta, nastojati biti poslušno svojem Ocu na nebu, dijete će voljeti svoga Oca i pokušati Mu ugoditi i sebe oblikovati na način da će ga Otac nježno privući blizu Svoga srca, i time čovjek svjesno teži postati dijete Božje.

AMEN

Ceremonias.... Filiación de Dios....

De modo que la voluntad de Dios ha sido ignorada y de esto se ha desarrollado una anomalía que pone seriamente en peligro la fe. Pocas personas solo comprenden el núcleo, y estos pocos bien cumplen los mandamientos prescritos, pero al mismo tiempo están conectados con el Señor de tal manera que obtienen la fuerza de esta conexión, que sin embargo atribuyen al cumplimiento de esos mandamientos. Esta visión errónea no daña su alma, pero esa fuerza puede fluir hacia la persona incluso sin ceremonias externas, si tan sólo su corazón busca e inicia la unión con Dios.

Mientras que las ceremonias sin la unión íntima no resultan en ninguna bendición. También es importante posicionarse una vez sobre sobre la cuestión de la filiación de Dios. Según el dogma solo los católicos tienen derecho a llamarse hijos de Dios. Esta es una visión completamente errónea que no puede justificarse por nada. Quien se preocupa por trabajar incansablemente sobre sí mismo y, por tanto, luchar por la perfección, él que solo se somete a sí mismo y a sus acciones a una prueba estricta, quien trata constantemente de cumplir con la voluntad de Dios, quien se toma en serio ser un hijo de Dios, a este le ve el Padre como Su hijo.

Pero los deberes y su cumplimiento nunca son tan valiosas como el servicio alegre a Dios en toda libertad de voluntad. La compulsión nunca permite que la propia voluntad se ponga en acción. El cumplimiento de los mandamientos en estado forzado no es particularmente meritorio ante Dios, pero la más mínima entrega voluntaria a su Creador es extraordinariamente progresiva para el alma del hombre.

Y, por lo tanto, Dios siempre ha acercado Su voluntad a los hombres, pero nunca ha ordenado cumplir Su voluntad obedientemente, porque para Él solo tiene valor cuando el hombre se supera a sí mismo y se carga con algunas cosas por amor a Dios, porque solo ahora la voluntad del hombre se dobla y lucha conscientemente por la conexión con el Padre en el cielo, solo ahora se inicia la relación del niño con el Padre.

El hombre se esfuerza, como un niño, de ser obediente a su Padre en el cielo, el niño ama a su Padre y busca complacerlo y formarse a sí mismo de tal manera que el Padre lo lleve cariñosamente a Su corazón, y así el hombre se esfuerce conscientemente por la filiación de Dios....

Amén