• Retour

Pourquoi devons-nous expier pour le péché d’Adam ?

Toutes vos questions disparaîtront dès que la pure vérité vous sera offerte, car elle est si facile à comprendre si seulement elle vous est présentée de la bonne manière. Vous savez que l’apostasie de Moi eut lieu dans l’état le plus clair de la connaissance. Ainsi, tous les êtres étaient également responsables de leur déchéance, ils ne pouvaient pas être forcé de se rebeller contre Moi, (ils n’ont pas été forcés par la volonté de l’adversaire à se rebeller contre Moi,) mais le fait d’avoir rejeté Ma Force d’Amour était l’affaire propre de chaque être.

Ce qui les fit tomber dans le péché était leur libre volonté, qui donc au moment de l’apostasie n’était pas encore soumise à Mon adversaire, qui, puisqu’ils possédaient le droit à l’autodétermination, pouvait se décider encore librement, et qui donc se décida consciemment pour l’adversaire. Et maintenant celui-ci avait le pouvoir sur sa suite, et Je lui ai enlevé ce pouvoir en faisant se lever la Création pour donner une autre manière d’agir à la Force devenue incapable à l’activité à cause de la chute. Ainsi l’adversaire n’avait rien gagné avec sa suite, et il pouvait faire valoir son pouvoir seulement lorsque l’être avait de nouveau obtenu la conscience de soi au stade d’homme. Et puisque Je devais lui laisser ce droit, il pouvait maintenant s’essayer à ces êtres.

Et il l’a fait avec beaucoup d’astuce et de tromperie. Il était capable de priver les premiers hommes de nouveau de la foi en Ma Parole, qui leur promettait une Vie éternelle s’ils observaient Mon facile Commandement. Or dans l’homme Adam était incarné un esprit outre mesure fort, dont la chute de nouveau fut obtenue facilement par l’adversaire. Quoi de plus évident que le fait qu’aucun esprit ne lui aurait résisté s’il avait eu à subir les mêmes séductions de mon adversaire ?

Il ne s’agit pas du fait que les descendants doivent expier le péché des premiers hommes, mais il s’agit du fait que, si le premier homme avait opposé une résistance à ces tentations par amour pour Moi, J’aurais par Miséricorde fait la même chose que plus tard fit l’Homme Jésus : qu’Il accomplit l’Œuvre de Expiation par Amour ; Je Me serais contenté de la force de résistance de cet unique homme qui se donna à Moi et qui devait rendre de nouveau possible Mon Rayonnement. Et pour sa volonté d’amour, J’aurais écrit la faute dans le sable, et le chemin sur la Terre aurait servi à tous les hommes seulement pour enflammer l’amour pour Moi à la plus grande ardeur.

C’est ainsi que Mon adversaire avait prouvé sa puissance sur les premiers hommes et qu’il ne s’était donc pas laissé enlever le droit d’appliquer à chaque homme ses talents de séduction, que Je ne peux pas lui arracher en conséquence du fait que les êtres l’eurent autrefois suivi volontairement dans l’abîme. Vous ne pouvez donc pas dire que ces hommes doivent maintenant expier pour le péché de leurs ancêtres, mais chaque homme a toujours été libre de se prouver dans les tentations, et de Moi il en recevra aussi la force, parce que Je bénis cette volonté, et Je ne laisserai jamais un tel homme à Mon adversaire.

Mais les premiers hommes pouvaient aider leurs descendants à un parcours terrestre plus facile, mais vu qu’ils avaient échoué, il n’était donc pas possible de protéger ceux-ci contre les attaques de l’adversaire, à moins qu’ils Me l’aient demandé de sorte que Je pusse garantir leur protection Moi-Même, et alors leur parcours terrestre était plus facile, comme c’était le cas des esprits primordiales qui étaient accessibles pour les enseignements donnés par le Monde de la Lumière et sur lesquels Mon adversaire n’avait plus le plein pouvoir.

Le fait que ces hommes eussent toujours un parcours terrestre plus facile, qu’ils ne fussent pas victimes des séductions de Mon adversaire, qu’il ne les gardât pas entièrement en sa possession, est le signe que J’aidais chaque âme et que Je l’aide encore, qui commence la vie terrestre moins chargée et dont la volonté M’est déjà adonnée, que Je ne pourvois donc pas sans discrimination les âmes avec la Grâce et la Force pour qu’elles achèvent leur chemin de retour.

Mais je dois toujours dire que les premiers hommes, par leur échec, ont rendu plus difficile tout le chemin du retour, qui aurait été beaucoup plus facile à parcourir si l’esprit le plus fort de l’époque s’était défendu et avait accompli Mon Commandement facile, s’il avait cru davantage à Mes Paroles qui lui promettaient une Vie éternelle, et avec sa résistance il aurait cassé un pouvoir que l’adversaire n’aurait plus pu employer sur sa suite ; parce que cette victoire aurait eu un effet sur tout les esprits tombés.

Amen

Waarom moeten wij boeten voor de zonde van Adam?

Al uw vragen missen grond, zodra u de zuivere waarheid wordt gegeven, want deze is erg makkelijk te begrijpen wanneer ze u maar op de juiste wijze wordt aangeboden. U weet dat de afval van MIJ plaats vond in de staat van het helderste inzicht. Dus waren ook alle wezens even verantwoordelijk voor hun afval. Ze waren niet door de wil van de tegenstander gedwongen tegen MIJ in opstand te komen, veeleer was het een eigen aangelegenheid van ieder persoonlijk. Het was de vrije wil, die hen zondig liet worden, die dus ten tijde van de afval nog geen prooi geworden was van Mijn tegenstander, die, omdat ze het zelfbeschikkingsrecht bezaten, nog vrij kon beslissen en dus bewust voor de tegenstander koos.

Nu echter had deze macht over zijn aanhang en die macht ontrukte IK hem doordat IK de schepping liet ontstaan, om er voor te zorgen dat de kracht die door de afval niet meer in staat was werkzaam te zijn, op een andere manier kon werken. Dus nu had de tegenstander niets gewonnen door zijn aanhang en hij mocht pas dan weer zijn macht laten gelden, als het wezen in het stadium als mens het ik-bewustzijn weer verkregen had. En dit recht moest IK hem laten, om welke reden hij dit nu ook op deze wezens kon beproeven.

En hij heeft het ook gedaan met alle list en gemeenheid. Hij verstond de kunst de eerste mensen weer het geloof in Mijn Woord te ontnemen, dat hun een eeuwig leven beloofde wanneer ze aan Mijn lichte gebod gevolg gaven. In deze mens Adam was nu een buitengewoon sterke geest belichaamd, wiens val de tegenstander met gemak weer bewerkstelligde. Sprak het nu niet vanzelf dat geen geest hem zou hebben weerstaan die in dezelfde verleidingskunsten van Mijn tegenstander zou zijn beland? Dus het gaat er niet om dat de nakomelingen voor de zonde van de eerste mensen moeten boeten, maar het gaat daarom dat IK - wanneer de eerste mens uit liefde voor MIJ aan deze verzoeking weerstand zou hebben geboden, uit barmhartigheid hetzelfde gedaan zou hebben wat later de mens JEZUS deed - dat Hij het werk van verzoening volbracht uit Liefde - dat IK genoegen zou hebben genomen met het weerstandsvermogen van een mens die zich aan MIJ overgaf en de aanstraling van MIJ uit weer mogelijk maakte. En terwille van diens liefde zou IK de schuld in het zand hebben geschreven en voor allen zou de weg over de aarde als mens alleen hebben gediend om de liefde tot MIJ - tot de hoogste gloed te ontplooien. Zo echter heeft Mijn tegenstander zijn macht over de eerste mensen bewezen en zich dus ook niet het recht laten afnemen nu bij iedere mens zijn verleidingskunsten aan te wenden, wat IK hem ook niet kan ontnemen als gevolg van het feit, dat de wezens hem eens vrijwillig in de diepte volgden.

U kunt dus niet zeggen, dat deze mensen nu moeten boeten voor de zonde van hun voorvaderen, veeleer stond het iedere mens steeds vrij, zich waar te maken bij verzoekingen. En hij zal daartoe ook van MIJ uit de kracht ontvangen, want deze wil zegen IK en IK zal zo iemand nooit aan Mijn tegenstander overlaten. Maar de eerste mensen konden hun nakomelingen een makkelijkere weg over de aarde verschaffen. Doch omdat zij gefaald hebben, was het nu ook niet mogelijk die voor de verzoekingen van de tegenstander te beschermen, hetzij dat ze er MIJ om gevraagd hebben dat IK Zelf hen onder Mijn hoede kon nemen en dan ook hun weg over de aarde een lichtere geweest zou zijn, wat ook het geval was bij die oergeesten die zich openstelden voor de onderrichtingen door de lichtwereld - en over welke Mijn tegenstander niet meer de volle macht had. Dat dus die mensen steeds een lichtere weg hadden over de aarde, dat ze niet aan de verzoekingen van Mijn tegenstander ten prooi vielen - dat hij hen niet geheel in zijn macht hield, is een teken daarvan, dat IK iedere ziel geholpen heb en steeds nog help, die minder belast het aardse leven begint en wiens wil zich al aan MIJ heeft overgegeven, dat IK dus niet zonder onderscheid de zielen bedenk met genade en kracht, om de weg die hen terugvoert te voleindigen.

Steeds echter moet IK zeggen dat de eerste mensen door hun falen de hele weg die hen terugvoert, verzwaard hebben, die heel wat lichter zou zijn geweest als de sterkste eens gevallen geest zich verweerd zou hebben en Mijn licht gebod vervuld, wanneer hij Mijn Woorden meer geloofd had, die hem een eeuwig leven beloofden en hij door zijn weerstand de macht gebroken had, die de tegenstander dan ook niet meer op zijn aanhang zou hebben kunnen uitoefenen, want deze overwinning zou zijn uitwerking hebben gehad op alle gevallen geesten.

Amen